Znaleziono 2264 wyników
Pogrzeb Infułata. Gdy wiarę oddzielamy od życia, zaczynamy żyć jak poganie
Gdy w 1958 r. młody niemiecki teolog pisał, że Kościół w dużej części składa się z ludzi, którzy są faktycznie poganami, nie znają Ewangelii i nie posiadają żywej wiary i dlatego pilnie potrzebujemy na nowo ogłosić im Dobrą Nowinę, nikt nie chciał mu wierzyć, spadła na niego zewsząd krytyka. Dziś okazuje się, że miał rację. Tym teologiem był Joseph Ratzinger, późniejszy papież Benedykt XVI.
Pomnik dla kuglarzy i grajków: niech celebryci ze złamanym życiem nie pouczają innych, jak mają żyć
Kim jest artysta? Człowiekiem wrażliwym, zdolnym, utalentowanym. I jeśli tak go traktujemy, wszystko jest w porządku. Problem zaczyna się, gdy ktoś zaczyna twierdzić, że artysta nie podlega tym samym zasadom moralnym, co my – szaraczkowie. A jeszcze większy problem – gdy artysta zaczyna pouczać innych, jak mają żyć i staje się „autorytetem moralnym”.
W Krakowie pochowano martwo urodzone dzieci
„Kiedyś pewni rodzice przyznali mi w rozmowie, że dla nich to jest szczególnie trudny czas, zwłaszcza od momentu, kiedy w świątyni pojawia się pusty żłóbek. On często przypomina o stracie ukochanego dziecka. Ale później ci sami rodzice mówili, że świadomość, że do tego żłóbka przychodzi Bóg i On wypełnia tę pustkę, daje im nadzieję” – tłumaczył ks. Janusz Kościelniak podczas ceremonii. W krakowskich Podgórkach Tynieckich pożegnano trzysta siedmioro dzieci.
„Byłam, ale się zmyłam”. To, jak myślimy o śmierci, bardzo wiele mówi o nas samych
Jedna z popularnych polskich piosenkarek zwierzyła się ostatnio, że nie chce mieć grobu – wolałaby, żeby jej prochy zostały gdzieś rozsypane i żeby nikt nie pielęgnował pamięci o niej. Jeden z katolickich portali napisał, że jej poglądy są oryginalne. Bynajmniej. Są typowe dla tych, którzy dali się zwieść cywilizacji śmierci, pozbawionej chrześcijańskiej nadziei i perspektywy życia wiecznego.
1000 dni wojny na Ukrainie: trzeba bronić kraju, by móc spojrzeć własnym dzieciom prosto w oczy
„Przychodzą do konfesjonału. Czują w sobie gniew, ale nie chcą, by on nimi zawładnął, bo przecież podjęli się walki z miłości do kraju, by bronić swojej rodziny i móc pewnego dnia spojrzeć swoim dzieciom prosto w oczy” – opowiada o posłudze kapłańskiej w naznaczonej wojną Ukrainie rektor greckokatolickiego seminarium duchownego we Lwowie.
