Znaleziono 234 wyników
Kiedy Maryja mówi po polsku. Co widziała Barbara Samulowska?
W Prusach – do których należały te tereny – od kilku lat trwał tzw. kulturkampf, czyli wojna państwa przeciw Kościołowi. Prusacy zamykali seminaria, likwidowali klasztory i prześladowali księży, którzy nie chcieli się podporządkować. Ledwie rok wcześniej więzienie opuścił arcybiskup gnieźnieński, prymas Polski Mieczysław Halka-Ledóchowski. I właśnie w takim momencie pojawiło się światło z nieba.
Ziemia Święta: Jezus tu był. I my idźmy Jego śladami, budujmy swoją wiarę na faktach
Wielokrotnie oprowadzałem po bazylice w ramach wizyty dyplomatycznej różnych prezydentów, premierów czy królów. Widziałem ich reakcje. Także tych, którzy twierdzili, że nie wierzą. Odchodzą od Bożego Grobu zmieszani, niepewni. Na to miejsce nie ma mocnych. Ono przemienia. Działa, bo jest święte – mówi o. Narcyz Klimas OFM.
Jan Paweł II o głoszeniu orędzia o Bożym Miłosierdziu: to moje szczególne zadanie
Jan Paweł II nigdy nie spotkał się osobiście z s. Faustyną Kowalską, za sprawą której objawieniom kult Miłosierdzia Bożego, w tym obraz namalowany na wyraźną prośbę Chrystusa „Jezu, ufam Tobie", zaczął być rozpowszechniany na cały świat. Ale to właśnie on, jeszcze jako biskup Krakowa rozpoczął w 1968 r. proces beatyfikacyjny s. Faustyny.
Czy Kościół jest wdową?
„Kilka razy Ewangelie wspominają o jakiejś wdowie. Czy również w tych ewangelicznych wdowach wolno nam rozpoznawać jakiś obraz Kościoła? Na to odpowiem: ależ to oczywiste, że Kościół jest wdową, bo jej Małżonek jest już w niebie, a ona za Nim tęskni oraz trwa w nadziei, że wkrótce do Niego dołączy” – pisze felietonista Opoki o. Jacek Salij OP.
Dziś dziewiętnasta rocznica śmierci Jana Pawła II. Papież-pielgrzym w ciągu 26 lat pontyfikatu odbył 104 zagraniczne podróże
Do historii Jan Paweł II przeszedł jako największy podróżnik wśród papieży. W ciągu 26 lat pontyfikatu odbył 104 zagraniczne pielgrzymki do 132 krajów. Odwiedził 900 miast i miejscowości, pokonując 1,7 miliona kilometrów. Jego pontyfikat, jeden z najdłuższych w historii, był pod wieloma względami przełomowy.
„Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca” (Rz 6, 4), czyli teocentryzm zmartwychwstania
Bóg kocha człowieka i realizuje jego zbawienie. Lecz nie może się ono spełnić, dopóki człowiek nie zapomni o sobie i nie odda się Bogu w czystym akcie adoracji Jego chwały. Albo dzięki Chrystusowi i Ewangelii wyrwiemy się z uścisku egocentryzmu i grzechu i oddamy się Bogu, albo też egocentryzm przypudrujemy pozorami chrześcijaństwa i dalej będziemy uwielbiać siebie – pisze felietonista Opoki ks. prof. Jan Strumiłowski OCist.
