Papież: nadzieja chrześcijańska siłą męczenników

Ojciec święty poświęcił dzisiejszą katechezę tematowi nadziei, która stanowi moc męczenników. Podkreślił, iż Jezus, wysyłając uczniów na misję, przestrzega ich, że głoszenie Królestwa Bożego jest zawsze powiązane z przeciwieństwami. Dochodzi do tego, ponieważ świat został naznaczony grzechem, który przejawia się w różnych formach egoizmu i niesprawiedliwości. A chrześcijanie idą w przeciwnym kierunku, swój styl życia opierają oni na wskazaniach Jezusa, z których pierwszy stanowi ubóstwo.

„Rzeczywiście chrześcijanin, który nie byłby ubogi, pokorny, oderwany od bogactwa oraz władzy a przede wszystkim nieprzywiązany do siebie samego pozostałby niepodobny do Jezusa. Chrześcijanin przemierza swoją drogę na tym świecie ze wszystkim, co niezbędne do pielgrzymowania, ale i z sercem pełnym miłości. Prawdziwą dla niego porażkę stanowi popadanie w pokusę odwetu i przemocy, odpowiadając złem na zło. Jezus mówi: «Oto Ja was posyłam jak owce między wilki» (Mt 10,16). Zatem bez torby, bez pazurów, bez broni. Chrześcijanin musi być raczej roztropny, a czasem nawet przebiegły: to cnoty akceptowane przez ewangeliczną logikę. Ale nigdy przemoc. Aby pokonać zło, nie można używać metod zła” – powiedział Ojciec Święty.

Jedyną siłą chrześcijanina – zauważył Franciszek – jest ewangelia. W trudnych chwilach trzeba wierzyć, że Jezus pozostaje zawsze z nami.

„Prześladowanie nie stanowi zaprzeczenia Ewangelii, ale jej część: jeśli prześladowali naszego Mistrza, jakże możemy mieć nadzieję, że nam zostanie zaoszczędzona walka? Jednak w środku trąby powietrznej, chrześcijanin nie może tracić nadziei, myśląc że został opuszczony. Jezus zapewnia swoich uczniów, mówiąc: «U was nawet włosy na głowie wszystkie są policzone» (Mt 10,30). Jakby chciał wskazać, iż żadne ludzkie cierpienia, nawet najmniejsze i ukryte, nie pozostają niewidoczne dla oczu Boga. Bóg widzi i na pewno chroni oraz obdarzy swoim odkupieniem. Jest bowiem pośród nas Ktoś silniejszy od zła. Silniejszy od mafii, ciemnych sprawek, ludzi zarabiających na krzywdzie osób zrozpaczonych, miażdżących innych z arogancją ... Ktoś, kto zawsze słucha wołającego z ziemi głosu krwi Abla. Chrześcijanie muszą zatem zawsze stać po «innej stronie» niż świat, po tej wybranej przez Boga: nie prześladowców, ale prześladowanych; nie aroganckich, lecz łagodnych, nie sprzedawców iluzji, ale uległych wobec prawdy; nie oszustów, lecz uczciwych” – kontynuował Franciszek.

Ojciec Święty stwierdził, że tę wierność Jezusowi aż po śmierć chrześcijanie nazywają męczeństwem, które oznacza „świadectwo”.

„Męczennicy nie żyją dla siebie, nie zmagają się, by potwierdzić swoje idee, i godzą się, że trzeba umrzeć jedynie ze względu na wierność Ewangelii. Męczeństwo nie stanowi nawet najwznioślejszego ideału życia chrześcijańskiego, ponieważ przewyższa je miłość, to znaczy miłość do Boga i bliźniego. Mówi o tym doskonale św. Paweł Apostoł w swoim hymnie o miłości: tzn. miłości do Boga i bliźnieniego. „Gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją, a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał, nic bym nie zyskał” (1 Kor 13,3). Wstrętnym jest dla chrześcijan pomysł, aby zamachowców-samobójców nazywać «męczennikami»: w ich celu nie ma niczego, co mogłoby ich przybliżyć do postawy dzieci Bożych” – zauważył Ojciec Święty.

Kończąc, Franciszek zwrócił uwagę, że życiorysy męczenników ukazują ich wielkie męsto w obliczu próby. I ono jest znakiem nadziei, jaka ich ożywiała.

pp/ rv