Pierwsza rocznica śmierci abp. Zygmunta Zimowskiego

Abp Zygmunt Zimowski zmarł przed rokiem po długiej, ciężkiej chorobie. Jeden z jego najbliższych współpracowników ks. Jean-Marie Mupendawatu powiedział, iż ostatnie dwa lata życia arcybiskupa były dla niego wprost drogą krzyżową. „Na kilka miesięcy przed śmiercią był na Światowym Dniu Chorego w Ziemi Świętej, gdzie przez konkretny przykład własnego życia pokazał, jak można i jak powinno się czynić dobro także poprzez chorobę i cierpienie, ofiarując je Bogu za braci” – wspomina kongijski duchowny, który był sekretarzem kierowanej przez niego dykasterii.

Ks. Dariusz Giers, pracownik dykasterii kierowanej przez abp. Zimowskiego, po jego śmierci przypomniał w wywiadzie dla Radia Watykańskiego wykład polskiego hierarchy na sympozjum z okazji wystawienia Całunu Turyńskiego, kiedy mówił on o cierpieniu. Było to już po pierwszych operacjach, jakie przeszedł. Na chwilę odłożył kartki na bok i powiedział: „Łatwo jest mówić o cierpieniu, ale ciężko jest to cierpienie przyjąć, kiedy ono naprawdę dotyka człowieka”.

W intencji śp. abp. Zimowskiego późnym południem sprawowana była w Rzymie, w kościele Santo Spirito in Sassia, Eucharystia pod przewodnictwem emerytowanego kardynała-patrona Suwerennego Rycerskiego i Szpitalnego Zakonu Maltańskiego Paola Sardiego.

Warto dodać, że jednym z ostatnich wielkich dzieł abp. Zimowskiego była nowa Karta Pracowników Służby Zdrowia, o której wypracowanie bardzo zabiegał i przed śmiercią napisał do niej wstęp.

Abp Zygmunt Zimowski przez wiele lat współpracował także z Sekcją Polską Radia Watykańskiego, już także przed objęciem pełnionego pod koniec życia urzędu, najpierw jako pracownik Kongregacji Nauki Wiary, a następnie biskup radomski. Tak mówił w jednym z wywiadów podczas Synodu Biskupów o Eucharystii:

„Przede wszystkim wydaje mi się, że bardzo ważna jest wiara biskupa, kapłana w obecność Chrystusa pod postacią chleba i wina. Dlatego jest więcej do zreformowania w nas samych, niż w tym, co odnosi się do kwestii zewnętrznych. I myślę, że to jest ważne, aby każdy biskup, każdy kapłan zwracał uwagę na uczestnictwo w niedzielnych Mszach św. Zresztą to wynosi się z domu rodzinnego. Jakże piękny jest widok, gdy przejeżdżam przez diecezję w niedzielę, kiedy całe rodziny, czy to na rowerach, czy pieszo zdążają do świątyni. Ta świątynia staje się centrum, gdzie zewsząd, z zakątków różnych wiosek, ludzie przychodzą właśnie do Chrystusa, gdzie spotykają się nie w imię jakiejś idei, ale w imię Trójcy Przenajświętszej” – powiedział w 2005 r. ówczesny biskup radomski Zygmunt Zimowski.

pp / rv