Jubileusz prof. Doroty Kornas-Bieli, zaangażowanej obrończyni życia

Uroczystość rozpoczęła się od Mszy świętej w kościele akademickim, której przewodniczył ks. dr prałat Eugeniusz Derdziuk, przyjaciel rodziny, a homilię wygłosił o. prof. Andrzej Derdziuk OFMCap. Kaznodzieja zwrócił uwagę na aktualność Słowa Bożego, które wzywa do wielbienia Boga przez odważne świadectwo wiary. Życie Doroty Bielowej poświęcone zaangażowaniu w promocję świętości życia jest wpisane w zakres zadań wyznaczonych przez Jana Pawła w encyklice Evangelium vitae, gdzie papież napisał o wysławianiu, głoszeniu i służeniu Ewangelii życia.

Profesor Dorota Joanna Kornas-Biela jest związana z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim Jana Pawła II od 1967 roku, kiedy to rozpoczęła studia na specjalizacji filozoficzno-psychologicznej prowadzonej na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej. Jest prawdziwym ,,człowiekiem KUL” - lojalnie i wiernie oddana Uniwersytetowi, zgodnie z przyświecającą jej od lat dewizą ,,Deo et Patria” służy swoją wiedzą i kompetencjami jako ekspert w wielu gremiach Kościoła katolickiego oraz instytucjach działających na rzecz małżeństwa i rodziny.

Pani Profesor Dorota Joanna Kornas-Biela urodziła się 5 sierpnia 1949 roku w Nowym Bytomiu (obecnie dzielnica Rudy Śląskiej). W czasie nauki w szkole średniej ukończyła w Katowicach dwuletni kurs katechetyczny dający wówczas uprawnienia do nauczania katechezy dzieci szkolnych. Po maturze w roku 1967 w Żeńskim Liceum Ogólnokształcącym im. H. Sawickiej w Rybniku zdała egzaminy wstępne i rozpoczęła studia w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej, na specjalizacji filozoficzno-psychologicznej. Po czwartym roku studiów poślubiła kolegę ze studiów Adama Bielę. Studia ukończyła w 1972 roku z wynikiem bardzo dobrym z wyróżnieniem. Otrzymała jako pierwsza absolwentka pierwszy tzw. granatowy dyplom na podstawie pracy magisterskiej Uporządkowanie preferencyjne norm moralnych studentów kończących szkoły wyższe, napisanej pod kierunkiem ks. prof. dr hab. Zdzisława Chlewińskiego.

Bezpośrednio po studiach Dorota Biela w 1972 roku rozpoczęła pracę w KUL w Katedrze Psychologii Wychowawczej i Rozwojowej na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL jako asystent. Po trzech latach później awansowała na stanowisko starszego asystenta. W zakresie jej zainteresowań są badania naukowe z pedagogiki osób z niepełnosprawnościami, zwłaszcza dzieci z dysfunkcją, wzroku oraz dzieci, młodzieży i dorosłych z niepełnosprawnością intelektualną. Pracę doktorską napisaną pod kierunkiem prof. dr hab. Zofii Sękowskiej Rozwój świadomości moralnej dzieci niewidomych i widzących w wieku szkolnym obroniła w roku 1982. Na stanowisko adiunkta została awansowana 1 lutego 1984 roku, rozpoczynając prac w Instytucie Pedagogiki. Pracowała kolejno w Katedrze Pedagogiki i Dydaktyki Ogólnej oraz Katedrze Pedagogiki Specjalnej Instytutu Pedagogiki w ramach Wydziału Nauk Społecznych KUL.

Przebywała kilkukrotnie na prestiżowych stypendiach i odbywała staże naukowe za granicą. Były to między innymi: Department of Philosophy, Catholic University of Louvain w Belgii, centrum Human Life International (Gaithersburg, Maryland, USA), Center on Human Development, Division of Special Education and Rehabilitation (Eugene, Oregon, USA) oraz Loyola Catholic University (Chicago). Bardzo ważny był roczny pobyt w ramach stypendium Fundacji Fulbrighta w Department of Population Sciences, Harvard School of Public Health, Boston oraz w Harvard Divinity School, Cambridge. Na osobiste zaproszenie dr Wandy Franz, prezydent National Right to Life Committee (NRLC), była obserwatorem z Polski na National Right to Life Convention (Chicago). Była również zapraszana do wygłoszenia wykładów okolicznościowych za granicą, np. Institut für Anthropologie und Humangenetik der Universität Heidelberg (Niemcy), Center for Research on Women, Wellesley College (Wellesley, USA), Connecticut College (New London, USA), Oregon Research Institute (Eugene, USA), Louisiana Tech University (Ruston, USA), Brandeis University (Waltham/Boston, USA), Regis College (Weston, USA), Instytut Rodziny, Filia Uniwersytetu Laterańskiego (Gródek Podolski, Ukraina).

Zainteresowania badawcze Doroty Kornas-Bieli są bardzo szerokie. Dotyczą szeroko zakrojonych zagadnień psychospołecznego funkcjonowania osób z niepełnosprawnością, szczególnie rozwoju moralnego dzieci z dysfunkcją wzroku, psychologii moralności, trudności szkolnych w kontekście ich diagnozy i terapii oraz funkcjonowania rodziny z dzieckiem z niepełnosprawnością, zwłaszcza na wczesnym etapie jego rozwoju. Podjęcie tych zagadnień było bardzo nowatorskie i oryginalne w obszarze psychologii i pedagogiki w Polsce. Obok rozwijania badań naukowych prof. Biela angażowała się w działanie wspólnot pomagających pokonać problem wykluczenia społecznego i była jedną z osób tworzących pierwsze wspólnoty ,,Wiara i Światło” w Lublinie, w których na wspólnych spotkaniach gromadziły się osoby z niepełnosprawnością intelektualną, ich rodzice i przyjaciele.

Ważnym rysem pracy naukowej Doroty Kornas­Bieli w obszarze niepełnosprawności jest także pogłębiona analiza i upowszechnianie nauczania Kościoła katolickiego, a zwłaszcza papieża Jana Pawła II odnośnie do sensu cierpienia, niepełnosprawności i choroby, afirmacji życia zagrożonego ciężką chorobą lub niepełnosprawnością, podejmowanie zagadnień związanych z rolą pedagoga w niesieniu pomocy, wsparciem dla rodzin w sytuacjach trudnych (np. niepełnosprawności, po stracie bliskiej osoby) oraz funkcjonowaniem hospicjów perinatalnych.

Jednym z największych osiągnięć Jubilatki jest zainicjowanie i rozwijanie nowej dziedziny psychopedagogiki prenatalnej. W tym celu podjęła prace nad przyswojeniem polskiemu czytelnikowi ogromnej literatury z zakresu medycyny, psychologii i pedagogiki oraz promowała wiele prac na ten temat. Dorota Kornas-Biela jest jedną z głównych promotorek wspierania integralnego rozwoju dziecka prenatalnego oraz promocji macierzyństwa i ojcostwa. Jej książki, np. Rozwój psychofizyczny dziecka przed narodzeniem (1988) czy Wokół początku życia ludzkiego (1993), to pierwsze w Polsce publikacje naukowe analizujące rozwój dziecka prenatalnego, które - wielokrotnie wznawiane i kopiowane - były dla niezliczonych osób źródłem wiedzy oraz inspiracji do działań naukowych i społecznych, jak i rozwoju osobistego i rodzinnego.

Działania na rzecz dziecka prenatalnego, promocji rodziny oraz osób z niepełnosprawnością Jubilatka podejmowała w rozlicznych miejscach: w jej dorobku znajduje się ponad 300 różnego typu wystąpień na konferencjach i posiedzeniach naukowych w kraju oraz ponad 100 wystąpień na konferencjach międzynarodowych w Polsce i poza granicami kraju. Wygłaszała referaty na prestiżowych konferencjach, m.in. 9th International Congress of Psychosomatic Obstetrics and Gynaecology w Amsterdamie, International Congress “Family, Life and Health” na Uniwersytecie w Kownie, Conference ,,Healing Vision X: Hope for the future: The resolution of abortion's aftermath” w Marquette University, Milwaukee, International Congress of International Society of Prenatal and Perinatal Psychology w Bad Gastein i Cagliari, European Symposium of University Professors w The Lateran University, Kongress der Deutschen Gesellschaft für Psychologie, Universität Bielefeld oraz w Stolpen, gdzie wystąpiła jako keynote speaker. Została również zaproszona do wygłoszenia referatów na innych prestiżowych konferencjach, np. w czasie The Fifth International Conference on Population and Development organizowanej przez ONZ w Kairze, w której uczestniczyła jako przedstawiciel organizacji pozarządowych w Polsce oraz KAI (Kair, 09-13.09.1999) oraz International Conference ,,Aid for Women's Health, which agenda is best? Reproductive rights - Evidence over ideolog” zorganizowanej w Parlamencie Europejskim (Bruksela).

Podczas uroczystości w auli KUL głos zabrała prodziekan Wydziału Nauk Społecznych dr hab. Elżbieta Rydz prof. KUL, Dyrektor Instytutu Pedagogiki dr hab. Piotr Magier przedstawił sylwetkę naukową Jubilatki oraz wskazał na jej najważniejsze osiągnięcia naukowe i organizacyjne. W swoim przemówieniu s. prorektor KUL dr hab. Beata Zarzycka wyraziła podziękowanie Jubilatce w imieniu władz uczelni oraz wskazała na nieustanną potrzebę stawania w obronie życia ludzkiego od poczęcia do naturalnej śmierci. Ks. dr Tomasz Adamczyk przeczytał list gratulacyjny ks. arcybiskupa Stanisława Budzika, Wielkiego kanclerza KUL.

Dr Klaudia Martynowska przedstawiła krótką prezentację życia prof. Bielowej. Publikacja składa się z pięciu części obejmujących prezentacje dorobku naukowego Jubilatki oraz artykuły ofiarowane przez przyjaciół i współpracowników połączone w czterech grupach tematycznych. W ramach pierwszego bloku przedstawiono biografię naukową, dorobek naukowy, organizacyjny i edukacyjny oraz wykaz promowanych prac doktorskich i magisterskich oraz recenzji i ekspertyz. Kolejna część książki omawia zagadnienia z zakresu życia w aspekcie jego początków. Autorzy w swoich tekstach wskazują dokonania prof. Doroty Kornas-Bieli na rzecz promocji życia dziecka poczętego oraz jej zaangażowanie w tworzenie środowiska chroniącego życie i kształtującego nową dziedzinę jaka jest psychopedagogika prenatalna.

Trzecia część książki prezentuje różne teksty poświęcone integralnemu rozwojowi osoby, który dokonuje się w rodzinie i środowisku zawodowym. Dużo uwagi poświęcono kwestii formacji do właściwie przeżywanego rodzicielstwa. W tej części znalazły się wspomnienia różnych osób mających więzi przyjaźni z rodziną Bielów. Czwarta część książki ma za przedmiot wsparcie, terapię oraz włączanie w czynne życie społeczne osób z różnymi niepełnosprawnościami. Teksty poświęcone tym kwestiom są przygotowane przez specjalistów z tej dziedziny i zarazem potwierdzają, że olbrzymie zaangażowanie prof. Bieli na rzecz osób z niepełnosprawnością jest podzielane przez wiele osób i dotyczy ważnej dziedziny życia społecznego. Ostatnia część wskazuje na środowisko KUL, w którym rozwinęła się naukowa działalność prof. Doroty Kornas-Bieli. Książka zawiera imponująca ilość wiedzy na różne tematy i doskonale ilustruje życie i działalność Jubilatki.

W swoim podziękowaniu prof. Biela wyraziła wdzięczność Panu Bogu oraz wskazała na znaczące osoby, które wpłynęły na kształt jej życia i uformowały jej sylwetkę duchową. Dzieląc się zapałem w służbie życiu, potwierdziła, że służenie drugiemu człowiekowi przyczynia się do osiągania pełni szczęścia i potwierdzenia sensu podejmowanych wysiłków. W orędziu, które wygłosiła do zebranych wskazała na potrzebę zaufania Bogu, gdyż On mimo tego, że ktoś nie choruje na punktozę, nie goni za transferem wiedzy do biznesu i produkowaniem pracowników dla gospodarki, potrafi wyróżnić człowieka, który dążąc do świętości najbardziej przyczynia się do ulepszania świata i odnawiania oblicza ziemi. Właśnie prof. Biela, przyjmując za priorytet zasadę podobania się Bogu, otrzymywała kilkakrotnie nagrody za najwyżej punktowane publikacje, była nagradzana nagrodami rektorskimi i promowana na zagranicznych uczelniach. Jest autorem siedmiu książek i wielu artykułów, a jej rozdziały w podręcznikach pedagogiki i psychologii należą do najczęściej cytowanych pozycji pracowników instytutu pedagogiki KUL.