Samiczka pudu południowego ocieliła się w stołecznym ogrodzie zoologicznym. Pudu to drugi pod względem wielkości jeleń świata. Mniejszy jest tylko azjatycki mundżak.
Młody pudu to smaiczka. Nie urośnie zbyt duża, ponieważ pudu południowy osiąga do ok. 40 cm w kłębie – poinformował w mediach społecznościowych stołeczny ogród zoologiczny.
Młoda pudu to córeczka Evy i Pitchu. Rośnie zdrowo i już można próbować wypatrywać ją na wybiegu. „To nie lada wyzwanie, ponieważ pudu to dość nieśmiały gatunek, który niespecjalnie kwapi się do dłuższych spacerów przed ludźmi, ale warto próbować” – zaznaczyło zoo.
Rozpoczęło też plebiscyt na imię dla młodej pudu. Do końca tygodnia, czyli do niedzieli 29 września włącznie, można wpisywać propozycje imion pod postem zamieszczonym na Facebooku. Przypomniało też, że w tym roku wszystkie zwierzęta urodzone w warszawskim zoo otrzymują imiona na literę p. W następnej fazie plebiscytu, już w poniedziałek 30 września, opiekunowie wybiorą cztery imiona, które przejdą do głosowania półfinałowego zaplanowanego na przyszły tydzień.
Pudu południowy to mały ssak z rodziny jeleniowatych występujący w Ameryce Południowej. Jest niewiele większy od swojego kuzyna, pudu północnego. Wśród jeleniowatych mniejszy jest tylko mający 20 cm długości mundżak zamieszkujący Chiny, Laos, Wietnam i Tajwan. Z kolei pośród przeżuwaczy mniejszy od pudu jest słynny myszojeleń.
Dorosłe samce ważą poniżej 15 kg i mają w kłębie zaledwie 30-40 cm, samice są o ok. kilogram lżejsze. Zwierzęta te mają stosunkowo długą sierść składającą się z charakterystycznych, pustych w środku włosów. Umaszczenie jest zmienne sezonowo – od rudawo-cynamonowego w porze ciepłej po ciemnobrązowego zimą. U młodych, jak u wielu innych jeleniowatych, występują jasne plamki na bokach ciała. Samce mają krótkie (ok. 7 cm), ostre, nierozdwojone poroże, które zrzucają w lipcu.
Populacja pudu południowego stale się zmniejsza w wyniku utraty siedlisk. Obecnie gatunek ten znajduje się w kategorii bliski zagrożeniu. Dokładny zasięg pudu południowego jest jednak dość trudny do określenia, bo ssak ten jest bardzo płochliwy i rzadko widywany.
Pudu południowy jest roślinożercą. Wyszukuje w lasach wysoko odżywcze części roślin – zjada liście, pąki i owoce z gałęzi krzewów. (PAP)
Źródło: