„Biała Mama”, która ratowała ludzkie życie. Wspomnienie bł. Marii Katarzyny Troiani

Konstancja Troiani urodziła się w zamożnej rodzinie 19 stycznia 1813 r. w Giuliano di Roma, we Włoszech. Była trzecim z czworga dzieci Tomasza i Teresy Troiani. Mając niespełna 6 lat, została sierotą i oddano ją na wychowanie do sierocińca przy klasztorze klarysek w Ferentino. Jako 16-latka wstąpiła do wspólnoty sióstr i już wtedy, czytając żywoty świętych, zaczęła fascynować się misjami. W wieku 22 lat usłyszała głos Boga, że dla zbawienia dusz trzeba podjąć działalność misyjną za granicą. W 1829 r. Konstancja została klaryską; przyjęła imię Maria Katarzyna i habit zakonny z rąk św. Róży z Viterbo.

Przez wiele lat zajmowała się sierotami. W 1854 r. dostała pozwolenie na wyjazd misyjny wraz z pięcioma siostrami do Egiptu.

W Kairze służyła ubogim i porzuconym dzieciom, w Clot-Bey koło Kairu objęła szkołę, a później małe kolegium, do którego uczęszczały ubogie dzieci Egipcjan i Anglików. W 1865 r. macierzysty klasztor klarysek z Ferentino we Włoszech podjął decyzję o definitywnej rezygnacji z kontynuowania misji w Egipcie. S. Maria Katarzyna postanowiła założyć nowe zgromadzenie, ponieważ widziała potrzebę posługi miejscowej wspólnocie chrześcijańskiej oraz owoce z niej płynące. Mimo trudności na drodze do celu nie poddała się. By doprowadzić do końca rozpoczęte dzieło, udała się do Rzymu prosić o pozwolenie Stolicę Apostolską.

30 czerwca 1868 roku Kongregacja Rozkrzewiania Wiary wydała dekret zatwierdzający Instytut Franciszkanek Misjonarek Egiptu. Pierwszą przełożoną generalną Sióstr Franciszkanek Niepokalanego Serca została s. Maria Katarzyna. Jej działania skierowane były przeciw niewolnictwu. Po śmierci ks. Mikołaja Olivieriego, który wykupywał murzyńskie dzieci sprzedawane w niewolę na rynku w Kairze, misjonarki kontynuowały jego dzieło. Udało znaleźć się schronienie 748 afrykańskim dzieciom.

„Biała Mama” – tak nazywano s. Marię Katarzynę – zajmowała się również, wraz z siostrami, wyszukiwaniem porzuconych na śmietnikach miast noworodków. Uratowały one życie ponad 1570 niemowlętom. Dodatkowo wszystkim uratowanym siostry starały się zapewnić szkołę, zawód, pracę, a przede wszystkim godną przyszłość.

W czasach, w których żyła misjonarka, Komunię św. można było przyjmować nie częściej niż trzy razy w tygodniu. Jej jednak pozwolono na codzienne przyjmowanie Ciała Chrystusa. Wyróżniała się bogatym życiem duchowym.
Zmarła 6 maja 1887 r. w Kairze. Mówiono wtedy: „odeszła Święta".

Początkowo była pochowana na tamtejszym cmentarzu katolickim,  w 1922 r. jej ciało przeniesiono na cmentarz franciszkanów, następnie w 1949 r. do kaplicy w kairskim klasztorze misjonarek egipskich w Clot-Bey. Finalnie w 1967 r. przeniesiono jej ciało do kaplicy domu generalnego w Rzymie.

Papież Jan Paweł II beatyfikował ją 14 kwietnia 1985 r.

Obecnie siostry franciszkanki misjonarki Niepokalanego Serca Maryi mają 14 klasztorów w Egipcie, 8 w Ziemi Świętej, 7 w pozostałych krajach Bliskiego Wschodu, 29 wspólnot we Włoszech oraz kilkadziesiąt domów w różnych krajach świata.

5 inspirujących cytatów bł. Marii Katarzyny Troiani

• Lepiej jest zapobiegać złu, niż je potem wynagradzać.
• Bez modlitwy jesteśmy jak rośliny, które więdną i giną z powodu braku wody.
• Bóg prawie zawsze miesza słodycz z gorzkim.
• Przed działaniem i mówieniem pomyśl o konsekwencjach.
• Nie możemy się nigdy zniechęcać, ponieważ to, czego Pan nie udziela od razu, daje w lepszym czasie… Bóg rozporządza wszystkim dla naszego większego dobra, nawet jeśli na pierwszy rzut oka wydaje się, że tak nie jest. Wszystkie trudności należy postrzegać jako korzyści duchowe.

Źródło: brewiarz