Nie tylko trampki i komputer. Prawdziwa historia Carlo Acutisa

„Święty w trampkach”, „Boży influencer” – takimi tytułami w mediach często określa się błogosławionego Carlo Acutisa. Historia chłopca, który zmarł w wieku 15 lat i został pochowany w swojej bluzie i trampkach w Asyżu, pociąga współczesnych. Jest ona jednak bardziej niezwykła i głęboka, niż się wydaje.

Ludzie starali się odnaleźć coś, z czym mogliby się utożsamić, począwszy od jego codziennego wyglądu, skończywszy na stronie internetowej poświęconej cudom eucharystycznym. Nowy film dokumentalny stara się przełamać stereotypy dotyczące Carlo Acutisa i rzucić nowe światło na jego życie, ukazane z perspektywy trzech osób z nim związanych.

Święci to też ludzie

Edmundo Reyes, producent wykonawczy filmu „Chłopiec z Mediolanu”, w rozmowie dla Vatican News ujawnił kilka nowych faktów, które wyłoniły się podczas nagrywania dokumentu. To właśnie podczas nagrań rozmowy z matką Acutisa, Antonią, otrzymała ona telefon ze Stolicy Apostolskiej z informacją o planowanej kanonizacji jej syna.

„Nieczęsto ma się okazję rozmawiać z matką świętego” – mówi Reyes.

Twórcy filmu o bł. Carlo Acutisie nie chcieli pójść tradycyjną drogą i przedstawić go jako superbohatera, ale pragnęli pokazać przyszłego świętego jako zwykłego człowieka, który żył, marzył, płakał i śmiał się jak inni – jako człowieka, z którym można się utożsamiać. W ten sposób widzowie mogą zobaczyć, że świętość nie jest zarezerwowana dla wybranych, lecz jest dla wszystkich.

Trzy perspektywy

Nowy film o włoskim nastolatku opowiada jego historię z perspektywy matki, nauczyciela i lekarza. Każda z tych osób została wybrana dlatego, że miała ona wgląd w różne aspekty życia Carlo.

Jego matka to naturalny wybór, aby usłyszeć o tym, jak wyglądało codzienne życie nastolatka. Druga osoba – nauczyciel religii Fabrizio Zaggia – opowiedział o relacjach Carlo z przyjaciółmi i jego zachowaniu poza domem rodzicielskim. Reyes wskazuje, że „wszystkie rzeczy, które wiemy o Carlo, Zaggia widział inaczej” i przypomniał momenty, które przedstawiają Carlo jako zwykłego nastolatka. Nauczyciel wspomina, że chłopak czasami nie odrabiał zadań domowych. Zapytany dlaczego, Carlo odpowiadał, że miał ważniejsze rzeczy do zrobienia. Dopiero po śmierci nastolatka Zaggia zrozumiał, że miało to związek z zaangażowaniem chłopaka w pomoc ubogim.

Ekipa chciała także porozmawiać z kimś, kto był świadkiem ostatnich dni życia Carlo, by „zobaczyć, jak Carlo coraz bardziej zbliża się do Boga”.  Z tego względu wybrano doktor Mercedes. Opowiadała o życiu Carlo po zdiagnozowaniu białaczki i przebyciu chemioterapii. Doktor Mercedes widziała „jak cierpiał i jak ofiarował to wszystko Panu, i była świadkiem pokoju, który pochodził z jego relacji z Bogiem” w tym trudnym czasie.

Prawdziwy obraz Carlo

Dokument „Chłopiec z Mediolanu” jest czymś więcej niż zwykłą opowieścią o życiu Carlo Acutisa. Przełamuje stereotypy, które stały się częścią jego historii. Jak mówi Reyes: 

„ludzie stworzyli obraz Carlo jako maniaka komputerowego i osoby bardzo zaangażowanej w technologię”. 

Obraz, który ukazuje reżyser, jest jednak odmienny. Reyes odkrył, że Carlo nie był tylko miłośnikiem technologii i nastolatkiem noszącym trampki. 

„Piękną rzeczą w tym dokumencie jest to, że przedstawia Carlo bliżej jego istoty: jego miłości do Eucharystii, jego miłości do ubogich i dostrzegania Chrystusa we wszystkich potrzebujących” – opowiada.

Reyes przyznał, że przed rozpoczęciem projektu nie miał zbyt silnej więzi z Carlo. Jednak praca nad dokumentem zbliżyła go do przyszłego świętego, z którym ludzie mogą się utożsamiać, ponieważ „żył w naszych czasach... i widzimy, że my również możemy zostać powołani do świętości, patrząc na życie Carlo i pozwalając Bogu inspirować nas przez to”.

Droga do świętości

Carlo Acutis przyszedł na świat 3 maja 1991 roku w Londynie. Jego rodzice, Włosi, niedługo potem przeprowadzili się do Mediolanu, gdzie Carlo spędził większą część swojego życie. Był jedynym synem niepraktykującej rodziny. Carlo przystąpił do pierwszej komunii w wieku 7 lat i od tej pory już nigdy nie opuścił codziennej Mszy. Zwykł modlić się przed tabernakulum przed i po Eucharystii, uwielbiając przy tym Zbawiciela prawdziwie obecnego w Świętym Sakramencie. Zwierzał się Maryi Pannie i codziennie oddawał jej cześć, odmawiając różaniec. Carlo bardzo interesował się życiem świętych, a najbardziej – świętego Franciszka z Asyżu, Antoniego z Padwy, Dominika z Savio i trzech pasterzy z Fatimy.

Carlo był przykładnym i zaangażowanym uczniem. Wykazywał się wyjątkowym talentem w dziedzinie informatyki: programowania komputerów, montażu filmów, tworzenia stron internetowych, redagowania i publikowania treści na strony. Wielu uważało go za geniusza ze względu na szybkość, z jaką przyswajał nowe technologie mimo braku studiów uniwersyteckich. Nastolatek wykorzystywał swoje umiejętności na rzecz wiary, tworząc publikacje internetowe o tematyce religijnej, na przykład na temat cudów eucharystycznych z całego świata. Carlo podróżował, by dodatkowo pogłębić swoją wiarę. W 2005 roku po raz pierwszy udał się do Lourdes, a w 2006. do Fatimy.

W wieku piętnastu lat zdiagnozowano u niego białaczkę. Zmarł 12. października 2006 r. w Asyżu.

Został ogłoszony czcigodnym w 2018 roku, a jego beatyfikacja odbyła się 10. października 2020 roku w Asyżu. W lutym 2020 roku papież Franciszek zatwierdził cud za jego wstawiennictwem. Chodziło o niewytłumaczalne uzdrowienie brazylijskiego dziecka cierpiącego na deformację trzustki. W 2010 roku, po tym, jak bliscy dziecka modlili się do Carlo, jego trzustka sama z siebie wróciła do normy, bez interwencji chirurgicznej, która niosła ze sobą wysokie ryzyko skutków ubocznych.

Źródło: vaticannews.va, hozana.org