Złote oczy. Urodzony aby żyć

Spis treści i wstęp

Maria Giovanna Marchesin

ZŁOTE OCZY

Urodzony, aby żyć

ISBN: 978-83-7505-144-5

wyd.: WAM 2008

Spis treści
Wstęp	5
24 października 2004 Zanim rozpocznę	7
21 lipca 2004	17
22 lipca 2004 godzina 20.32	19
23 lipca 2004	21
24 lipca 2004	22
25 lipca 2004	24
30 lipca 2004	26
5 sierpnia 2004	28
7 sierpnia 2004	31
10 sierpnia 2004	35
12 sierpnia 2004	37
14 sierpnia 2004	39
17 sierpnia 2004	41
18 sierpnia 2004	44
21 sierpnia 2004	46
23 sierpnia 2004	49
28 sierpnia 2004	54
31 sierpnia 2004	55
3 września 2004	58
6 września 2004	62
7 września 2004	65
16 września 2004	66
17 września 2004	70
18 września 2004	71
27 września 2004	73
29 września 2004	75
2 października 2004	79
8 października 2004	83
9 października 2004	86
10 października 2004	88
11 października 2004	91
18 października 2004	93
23 października 2004	96
Pavia 17 listopada 2004	98
Pavia 10 22 listopada 2004	100
30 listopada 2004	117
20 grudnia 2004
Czas, żeby zakończyć	120
28 lipca 2006	124
Zakończenie	128

Wstęp

Drogi Mikołaju,

nie wiem, od czego zacząć... Nie jest mi łatwo pisać do ciebie, ponieważ wiem, że oprócz twoich ślicznych oczu będą czytać te słowa także oczy innych ludzi... ale jednak spróbuję...

Pamiętam, jakby wydarzyło się to wczoraj. Przed- stawiono cię nam jako „fajnego grubaska”. Również i nam zrobiło się bardzo smutno. Razem z Darią ry- walizowałyśmy o to, która z nas ma przeprowadzić wizytę czy zrobić badanie, a ty wprawiałeś nas w do- bry nastrój... tak jak trzykilogramowy pojemnik z nu- tellą, który twoja mama miała pod ręką w chwilach przygnębienia...

W sierpniu łut szczęścia sprawił, że pojawiłeś się w szpitalu w celu odbycia wizyty kontrolnej, którą wła- śnie ja przeprowadziłam. Ponowne spotkanie z tobą było emocjonujące i napełniało odwagą, niczym tęcza po całodniowym deszczu. Urosłeś: jesteś prawie dwa razy większy, głowa pokryła się włosami, no i te duże oczy... zawsze takie same, wcale się nie zmieniły... wydaje się, że wczoraj patrzyłeś na nas ze swojego po- koju, a to już przecież upłynęły prawie dwa lata. Był to dla mnie przywilej, że mogłam być przy to- bie, kiedy „pokonywałeś niewiernych poddanych i zdo- bywałeś pokój z lampionami”, Jack Jack Nicola. Spotykanie się z tobą, patrzenie na ciebie i two- ich rówieśników w żłobku, napełnia moje serce rado- ścią i poczuciem wdzięczności, o którym twoja mama tak pięknie pisze. To jej bezcenne słowa pomogły mi odnaleźć radość i wdzięczność.

Najserdeczniejsze podziękowanie kieruję do cie- bie, Mikołaju, ponieważ dla nas wszystkich jesteś siłą i motywacją do tego, aby powracać do codziennej pracy i aby odpowiadać tym, którzy pytają: „jak mo- żesz chcieć wykonywać taką pracę?!”. A przecież nie istnieje nic piękniejszego ponad to, że wystarczy je- den sukces, aby stawić czoło wszystkim problemom.

Dziękuję, Jack Jack Nicola. Dr Stefania

opr. aw/aw

« ‹ 1 › »

oceń artykuł