Kard. Ricardo J. Vidal

Urodził się 6 lutego 1931 r. w Mogpog w filipińskiej diecezji Lucena (obecnie Boac). Kształcił się w seminariach w Lucenie, Lipie i Manili. 17 marca 1956 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Był wikariuszem parafialnym w Mogpog, kierownikiem duchowym w seminarium w Lucenie w latach 1957- -1965, a następnie jego przełożonym. 10 września 1971 r. Paweł VI mianował go biskupem koadiutorem (tyt. Claterna) w diecezji Malolos; sakrę przyjął 30 listopada tegoż roku. 22 sierpnia 1973 r. został arcybiskupem metropolitą Lipy, a 13 kwietnia 1981 r. — koadiutorem w archidiecezji Cebu, w której urząd metropolity przejął 24 sierpnia 1982 r.

W 1991 r. Filipińczycy przyznali mu tytuł «człowieka pokoju», bowiem jego interwencje u władz przyczyniły się do pojednania narodowego, demokratycznych wyborów i powstrzymania przemocy, szczególnie podczas próby zamachu stanu w 1989 r. Zabiegał także o prawa ubogiej ludności wiejskiej i robotników. Dzięki jego staraniom powstało na Filipinach Zgromadzenie Katechetek Misjonarek św. Teresy. Kierował Komisją ds. Powołań Konferencji Episkopatu Filipin, był wiceprzewodniczącym tej Konferencji, a w latach 1985-1987 jej przewodniczącym.

25 maja 1985 r. Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej i przydzielił mu bazylikę tytularną Świętych Piotra i Pawła przy via Ostiense w Rzymie. Był członkiem Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów i Edukacji Katolickiej oraz Papieskich Rad — ds. Rodziny i ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, a od stycznia 2000 r. — prezesem Papieskiego Kolegium Filipińskiego w Rzymie.

15 października 2010 r. złożył rezygnację z urzędu metropolity Cebu. Zmarł 18 października 2017 r. w Cebu.

opr. mg/mg