Fragmenty książki "Zwycięstwo Jana III Sobieskiego pod Wiedniem"
Michał Rożek ZWYCIĘSTWO Echa wiktorii |
|
Gdy w czerwcu roku 1696 nadeszła z Wilanowa wieść o śmierci monarchy, cały Kraków pogrążył się w żałobie. Już 3 lipca rajcy uchwalili, że uroczystości żałobne odbędą się w kościele Mariackim. Szybko udekorowano czernią prezbiterium, pośrodku postawiono castrum doloris, którego rysunek zachował się w Clavis Archivi Zaleskiego. W odpowiednio przygotowanym prezbiterium, pełnym jarzących się świec, wybudowano castrum doloris złożone z obelisków, otaczających symetrycznie właściwy katafalk wzniesiony na panopliach, podtrzymywany przez orły, zwieńczony herbem królewskim i nakryty baldachimem. Całości dopełniały dwie alegoryczne figury stojące obok obelisków, nadto anioł na baldachimie oraz epitafijny pompatyczny napis:
Divi Joannis III Regis Poloniarum, Magni Duci Lithuaniae, Russiae, Prussiae, Masoviae, Samogitiae, Podoliae, Podlachiae, Volchyniae, Kijoviae, Livoniae, Smolensciae, Severiae, Czernichoviae, Domini, Domini, Clementissimi, Magnitudini, Titulis ac Triumphis, S.P.Q. Cracoviensis cum Lacrymis
[Boskiemu Janowi III królowi Polski, Wielkiemu Księciu Litwy etc. etc. etc. Panu Łagodnemu, Wielkiemu z tytułów i sukcesów, senat i lud Krakowa ze łzami.]
Po bokach widniały lemmy, zdobiące castrum:
Pio. Iusto. Prudenti. Invicto. [Pobożnemu. Sprawiedliwemu. Roztropnemu. Niezwyciężonemu.] Religiosa Prudentia. Justa Fortitudine. [Religijna roztropność. Sprawiedliwe męstwo.] Fama per ora volat. [Sława przez usta płynie.] Spiritus astra tenet. [Duch osiąga gwiazdy.] Manet ultima caelo. [Pozostaje ostatnia w niebie.] Sic Tua florebunt victuris homina fastis. [Tak zaowocuje twoje człowieczeństwo w dniu ostatecznym.]
opr. aw/aw