Sztuka autoafirmacji. Kto cię pokocha jeśli sam siebie nie pokochasz

Maria Cristina Strocchi

Sztuka autoafirmacji

Kto cię pokocha jeśli sam siebie nie pokochasz

stron: 128
format 130 x 210
ISBN 978-83-7485-186-2

Czym jest autoafirmacja?

Jest postawą, jaką każda osoba przyjmuje w stosunku do siebie samego. Składają się na nią: wygląd fizyczny, życie emocjonalne i uczuciowe, rodzina, przyjaźnie, praca, kultura, moralność, seksualność, osiągnięcie postawionych sobie celów.

Nasza kultura, oprócz samokontroli, wychwala również wydajność, która wyklucza jakiekolwiek błędy i słabości jakże typowe dla ludzkiej natury. To właśnie błędne podejście i „nieludzkie” normy są odpowiedzialne za liczne problemy charakterystyczne dla obecnych czasów.

Autoafirmacji można się nauczyć, a przyniesie ona liczne korzyści w różnych sferach naszego życia. Pamiętajmy, że od niej zależy nasza samorealizacja. Niski poziom autoafirmacji jest przyczyną obaw i fobii, trudności w relacjach międzyludzkich i seksualnych, niepokoju i niepewności, uzależnienia od opinii innych, depresji, niezrealizowania własnego potencjału.

W tej książce znajdziemy również praktyczny przewodnik dla rodziców i wychowawców o tym, jak uczyć dzieci autoafirmacji, aby tym samym ułatwić naukę zdrowej miłości do siebie samego już od wczesnych lat dzieciństwa. Wiara w siebie i szacunek dla innych zagwarantują młodemu pokoleniu korzystniejszy start w realizowaniu zawartego w nim potencjału.

Jak czytać niniejszą książkę?

Książka została podzielona na rozdziały dotyczące:
1. Technik mających na celu wzmocnienie autoafirmacji.
2. Technik pobudzających akceptację siebie samego.
3. Technik uczących analizy i przezwyciężania poczucia winy.
4. Technik komunikacji asertywnej.
5. Metod nauczania dzieci autoafirmacji.

Na każdą z poszczególnych części składają się: strony poświęcone teorii (przekazujące konkretne wiadomości), oraz strony z praktycznymi zadaniami (by zastanowić się nad sobą i swoim postępowaniem).

Zacznijmy od przeczytania całości, a dopiero później, podczas powtórnej lektury koncentrujmy się na proponowanych ćwiczeniach.

FRAGMENT:

Rozdział pierwszy

DEFINICJA AUTOAFIRMACJI I JEJ CHARAKTERYSTYKA

Autoafirmacja jest postawą, którą każdy z nas zachowuje wobec siebie samego. Obejmuje ona następujące aspekty:

– aspekt kognitywny (poznawczy), albo inaczej opinie, jakie każdy o sobie posiada, a które dotyczą: wyglądu zewnętrznego, emocji, życia uczuciowego i społecznego, posiadanej wiedzy, zawodu, moralności, osiągnięcia postawionych sobie celów; innymi słowy jego samorealizacji;

– aspekt emocjonalny, albo inaczej to, co dana osoba odczuwa wobec samej siebie, czyli na przykład: miłość, obojętność, wrogość;

– aspekt behawiorystyczny (zachowaniowy), albo inaczej: w jaki sposób osoba postępuje wobec siebie; czy szanuje się, zaspokaja swoje potrzeby, umie wytworzyć zadowalające warunki, dba o zdrowie, itd.

Autoafirmacja nie może być mylona z poczuciem wyższości, można ją umieścić w centrum linii ciągłej, na której końcach znajdują się dwie skrajne postawy objawiające niski poziom autoafirmacji:

NIEDOCENIANIE SIĘ - osoba dostrzega jedynie swoje wady
AUTOAFIRMACJA - osoba dostrzega zarówno swoje zalety jak i wady
PRZECENIANIE SIĘ - osoba dostrzega jedynie swoje zalety

Zarówno osoba, która się nie docenia, jak i ta wykazująca postawę arogancką, charakteryzują się słabą autoafirmacją, ponieważ ten, kto posiada zdrowy stosunek do siebie samego, z pogodą ducha uznaje zarówno swoje zalety jak i ograniczenia, starając się jednocześnie stawać coraz lepszym. Kluczowe zdanie u człowieka ceniącego się mogłoby brzmieć następująco: «Kocham siebie za to, jaki jestem, ale mogę stać się lepszy».

W większości przypadków napotykamy na dwie przeciwstawne postawy: postawę tego, kto zawsze obarcza siebie winą za każdy błąd czy sytuację i postawę tego, kto winę zrzuca na innych. W rozdziale trzecim będziemy mieli możliwość przekonania się, że żadna z nich nie sprzyja autoafirmacji.

Ponadto istnieją zarówno jednostki przekonane, że nie są w stanie w ogóle zmienić swojego charakteru, jak jednostki, które chciałyby to uczynić natychmiast, obiecując: «Od jutra się zmienię!».

Jasne jest, że obydwa przekonania są błędne; pierwsze, ponieważ, jak to zostało udowodnione przez Kagana, dzięki przeprowadzonym badaniom na Uniwersytecie Harwarda, odziedziczony po przodkach temperament może zostać zmieniony w miarę kolejno wykonywanych ćwiczeń, stąd zdanie: «Nie mogę się zmienić, taki mam charakter!», nie posiada żadnych podstaw naukowych i żadne tego typu wymówki nie są prawdziwe. Równie łatwo obalić drugą postawę, gdyż wewnętrzna przemiana może następować jedynie stopniowo: przecież nawet lekkoatletyk nie potrafi od razu podskoczyć na wysokość dwóch metrów!

Możliwa jest zatem przemiana siebie samego i wzmocnienie własnej afirmacji, z korzyścią dla naszego zdrowia i zrealizowania się w życiu. Słaba autoafirmacja jest bowiem przyczyną:

- obaw i fobii
- trudności w relacjach z innymi
- wewnętrznego niepokoju i niepewności
- uzależnienia od opinii innych
- depresji
- niezrealizowania osobistego potencjału

I przeciwnie, osoba, która docenia siebie: nie boi się pomyłek, nawiązuje pozytywne relacje z innymi ludźmi, umie poradzić sobie z trudnościami i niepowodzeniami życiowymi, nie czuje się uzależniona od opinii innych i wymaga od nich szacunku, rozwija swoje możliwości.

ćwiczenie numer jeden:

opisz siebie samego za pomocą dziesięciu przymiotników, stawiając + przy tych, które uważasz za pozytywne (zalety) i – przy tych uznanych za negatywne (wady). Na przykład: inteligentny + , niepewny –.

1. ...........................................................
2. ...........................................................
3. ...........................................................
4. ...........................................................
5. ...........................................................
6. ...........................................................
7. ...........................................................
8. ...........................................................
9. ...........................................................
10. .........................................................

Jeśli przeważy liczba przymiotników ze znakiem + lub jeśli większość przymiotników posiada znak –, oznacza to, że nie posiadasz prawidłowego spojrzenia na siebie, czyli poziom twojej autoafirmacji jest niski.

Przejawy autoafirmacji

Przejawy pozytywne: osoba posiadająca właściwy poziom autoafirmacji:

- wierzy w niektóre wartości i zasady, ale jest skłonna zmienić je, jeśli nowe doświadczenia wskażą wyraźnie, że jest w błędzie; innymi słowy nie jest «sztywna»;

- jest zdolna do działania zgodnie z tym, co uznaje za słuszne, nie czując się winna, jeśli ktoś inny nie zgadza się z jej podejściem;

- w miarę możliwości żyje w teraźniejszości, pozostawiając za sobą przeszłość i nie przejmując się zbytnio przyszłością;

- ufa swoim umiejętnościom, ale jeśli znajduje się w potrzebie, umie poprosić o pomoc;

- konfrontuje się z innymi w sposób spokojny i tylko w odniesieniu do niektórych spraw, starając się nauczyć od nich, jak być lepszą; w każdym razie czuje się równa innym i unika poczucia niższości lub wyższości;

- uważa się za kogoś ważnego dla tych, z którymi łączą ją więzy przyjaźni i miłości; jeśli tak nie jest, gotowa jest zerwać niezadowalające ją relacje;

- nie pozwala innym sobą manipulować, chociaż skłonna jest do współpracy;

- uznaje i akceptuje w sobie obecność emocji i uczuć, zarówno pozytywnych jak i negatywnych, jako nieodłącznej części życia wszystkich istot ludzkich;

- umie wydobywać zadowolenie z różnych czynności i jest elastyczna;

- jest wrażliwa na uczucia i potrzeby innych ludzi.

Przejawy negatywne: osoba, która posiada niski poziom autoafirmacji:

- nieustannie krytykuje siebie za każdy błąd, niedoskonałość, wadę;

- jest przewrażliwiona na punkcie krytyk i łatwo się obraża, nawet za drobną uwagę;

- jest niezdecydowana i nigdy nie wie, co robić;

- potrzebuje być nieustannie akceptowana przez innych i boi się ich opinii, dlatego stara się im przypodobać;

- jest perfekcjonistą, co oznacza, że nigdy nie jest z siebie zadowolona;

- często czuje się winna i przesadnie wyolbrzymia ciężar swoich błędów;

- jest zawsze wrogo nastawiona, poirytowana i łatwo wybucha, nawet w przypadku błahych spraw;

- ciągle odczuwa potrzebę krytykowania: zawsze coś jest nie tak w sytuacjach i osobach, które napotyka;

- posiada skłonności do depresji, wszystko widzi w czarnych kolorach swoje życie, przyszłość; jest skłonna do ogólnej obojętności wobec przyjemności i samego życia.

ćwiczenie numer dwa:

wśród powyższych pozytywnych przejawów podkreśl te, które występują u ciebie i staraj się popracować nad tymi, których ci jeszcze brakuje;

zastanów się, które z przejawów negatywnych mogą odnosić się do ciebie, podkreśl je i zacznij je stopniowo, po jednym, eliminować, wychodząc od tego dla ciebie najłatwiejszego.

Zapamiętaj:
«To, co warto zrobić, warto zrobić w sposób niedoskonały»

(G. K. Chesterton)

Maria Cristina Strocchi
Psycholog i psychoterapeuta, zrobiła kurs specjalizacyjny w zakresie seksuologii klinicznej, mieszka i pracuje w Vicenzy. Jest wykładowcą w Instytucie A.T. Becka w Rzymie (podyplomowa szkoła specjalizacji), wykładowcą i zwierzchnikiem A.I.A.M.C. (Associazione Italiana per l’Analisi e la Modificazione del Comportamento), naucza w szkole średniej. Od lat prowadzi seminaria o tematyce obejmującej żywienie, seksualność, relacje partnerskie, autoafirmację, techniki komunikacji, dobre samopoczucie, relacje między dziećmi a rodzicami. Bierze udział w programach telewizyjnych poruszających tematykę bycia parą. Opublikowała artykuły i eseje o tematyce psychologicznej, w tym również "Sztuka autoafirmacji. Kto cię pokocha, jeśli sam siebie nie pokochasz?" (Bratni Zew, Kraków, 2003). Jest rzeczoznawcą sądu cywilnego i eklezjastycznego działającego w regionie Wenecji Euganejskiej, Trydentu-Górnej Adygi, Friuli-Wenecji Julijskiej. Więcej informacji na stronie HYPERLINK "http://WWW.strocchimc.com" WWW.strocchimc.com, lub HYPERLINK "http://WWW.associazioneilsole.org" WWW.associazioneilsole.org

opr. aś/aś