Strażniczka posłuszeństwa człowieka Bogu

Józef Augustyn SJ

MEDYTACJE JEROZOLIMSKIE

świadectwo pielgrzyma

ISBN: 978-83-7505-513-9

wyd.: WAM 2010

Strażniczka posłuszeństwa człowieka Bogu

Ziemia Obiecana została dana narodowi wybranemu, by na niej służył Panu i był Mu posłuszny. Została ustanowiona strażniczką posłuszeństwa człowieka Bogu. Od tych, którzy stąpają po niej, domaga się uległości wobec swego Pana i Jego przykazań. Ona jest świadkiem, że Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje (1 P 5, 5).

Dopóki synowie Izraela byli posłuszni Jahwe, służyli Mu i czcili Go, mieszkali na tej ziemi: modlili się, pielgrzymowali do świętego miasta Jeruzalem, budowali na niej swoje domy, zakładali rodziny, rodzili i wychowywali dzieci, uprawiali winnice i pili słodkie wino. W dniach wierności narodu wybranego Ziemia Obiecana nawoływała swoich wiernych synów: Chodźcie, nasyćcie się moim chlebem, pijcie wino, które zmieszałam (Prz 9, 5). W tych dniach naród śpiewał Panu: Niech się radują córki Judy z powodu Twoich wyroków (Ps 48, 12).

Widok o wschodzie słońca z góry Synaj w Egipcie.

Kiedy jednak synowie Izraela zapominali o Panu, odwracali się do Niego plecami, a nie twarzą (por. Jr 2, 27), czcili Baala i inne bożki pogańskie, prorocy ostrzegali ich: Jeżeli i wtedy nie będziecie Mi posłuszni, [...] zamienię w ruiny wasze miasta, spustoszę wasze miejsca święte, nie będę wchłaniał przyjemnej woni waszych ofiar. Ja sam spustoszę ziemię, tak że będą się zdumiewać wasi wrogowie, którzy ją wezmą w posiadanie. Was samych rozproszę między narodami, dobędę na was miecza, ziemia wasza będzie spustoszona, miasta wasze zburzone (Kpł 26, 27. 31—33).

Przestroga ta spełniała się wielokrotnie. W 721 roku p.n.e. Asyryjczycy zdobywają Samarię i kładą kres Królestwu Północnemu. W 597 roku p.n.e. wojska Nabuchodonozora zdobyły Jerozolimę, a naród został uprowadzony do niewoli. W 167 roku p.n.e. Antioch IV Epifanes wznieca krwawe prześladowania. Klęska powstania przeciw Rzymianom w roku 70 i 135 spowodowała ostatecznie wygnanie Żydów z Ziemi Obiecanej. Przez całe stulecia Żydzi nie mieli prawa mieszkać w ziemi swoich praojców i nawiedzać Jerozolimy. Wielokrotnie Dzień Pana Zastępów nawiedzał tę ziemię — jak mówi Izajasz — przeciw wszystkim pysznym i nadętym i przeciw wszystkim hardym, by się ukorzyli (Iz 2, 12).

Jahwe nie opuścił jednak swojego narodu i swojej ziemi. Zesłał Mesjasza, by nauczył synów Izraela posłuszeństwa i uległości wobec Boga. To On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie. [...] A w zewnętrznej postaci, uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci — i to śmierci krzyżowej (Flp 2, 6—11). W Jezusie Chrystusie każdy człowiek staje się dzieckiem narodu wybranego, a ziemia, na której żyje, ziemią obiecaną.

opr. aw/aw