Szczęśliwe życie z legitymacją Jasnej Góry

W tych dniach, gdy świętujemy 100. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości, spotykamy się też z określeniem, że nasza Niepodległa ma twarz o. Jerzego Tomzińskiego. A to dlatego, że wpisał się on wyraziście w historię naszej Ojczyzny. Właśnie jesteśmy po uroczystych obchodach 100. rocznicy urodzin tego najstarszego paulina. Przyszedł na świat, gdy rodziła się niepodległa Ojczyzna. Był uczestnikiem wielu epokowych faktów w historii Polski i Kościoła, a nawet inspiratorem różnych przełomowych wydarzeń, które wciąż trwają i mają wpływ na kształt dzisiejszego życia nie tylko w Polsce. O. Tomziński mówi, że Jasna Góra jest jego domem i życiową legitymacją. Wciąż powtarza: „Trzymajcie się Jasnej Góry, to będziecie szczęśliwi!”. A ponieważ cały wiek przeżył pod okiem Bożej Opatrzności i w ramionach Maryi, ma prawo twierdzić, że to najpewniejsze duchowe odniesienie i drogowskaz w naszym ziemskim pielgrzymowaniu ku wieczności.

W 100. urodziny o. Jerzego obchodzimy również 65. rocznicę rozpoczęcia Apelu Jasnogórskiego, który w pewnym sensie też mu zawdzięczamy. Początek Apelu jest związany z osobą kard. Stefana Wyszyńskiego. Modlitwa o rychłe uwolnienie Prymasa Polski, więzionego wtedy przez władze komunistyczne — to była pierwsza intencja tego wieczornego jasnogórskiego spotkania. Oczywiście, w zniewolonym państwie nie można było publicznie tego ujawnić. O. Tomziński, jako przeor Jasnej Góry, 8 grudnia 1953 r. osobiście zapowiedział pierwszy Apel: „Staniemy dziś wszyscy na Apel Jasnogórski. Co to jest? Nic trudnego! Codziennie o godzinie 9 wieczorem przeniesiemy się myślą i modlitwą na Jasną Górę, do Kaplicy Cudownego Obrazu. Są rodziny, które o tej porze przerywają rozmowę, pracę i stają w milczeniu albo na czele ze swym ojcem odmawiają dziesiątkę Różańca. Są całe zastępy polskiej młodzieży akademickiej, które to czynią”. Wspomniał też, że gdy o inicjatywie Apelu powiadomiono kard. Wyszyńskiego, odniósł się do tego życzliwie, a później powiadomił: „Codziennie o godzinie 9 wieczorem przenoszę się myślą na Jasną Górę, modlę się i błogosławię całemu Narodowi. Wszyscy, jak nas jest przeszło 30 milionów na całym świecie, wszyscy o jednej godzinie, gdziekolwiek będziemy, czy w pracy, czy na ulicy, czy w kinie, czy na zabawie — wszyscy, zbratani jedną myślą, jednym polskim sercem, staniemy przy naszej Pani i Królowej, przy Matce i Pocieszycielce, aby prosić i żebrać za Polskę, za Naród...”. W pierwszy apelowy wieczór do pustej Kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej weszło trzech paulinów, którym towarzyszyły panie z Prymasowskiego Instytutu Maryjnego z Marią Okońską, i pod przewodnictwem o. Jerzego Tomzińskiego odmówili oraz odśpiewali pierwszy Apel Jasnogórski.

W 2003 r. , na złoty jubileusz Apelu Jasnogórskiego, Ojciec Święty Jan Paweł II w specjalnym liście napisał: „Stale powtarzam tę modlitwę, zanosząc przed oblicze Czarnej Madonny wszystkie sprawy Polski, świata i Kościoła na całym okręgu ziemi”. Przypomnijmy, że trzy słowa z Apelu Jasnogórskiego: jestem, pamiętam, czuwam w 1991 r. Papież Polak wskazał młodym ludziom z całego świata jako program świętości na trzecie tysiąclecie. Dziś w modlitwie Apelu Jasnogórskiego uczestniczy niezliczona rzesza wiernych, dzięki transmisji przez Telewizję Trwam oraz katolickie rozgłośnie, a także przez stronę internetową Biura Prasowego Jasnej Góry.

Lidia Dudkiewicz, Redaktor Naczelna „Niedzieli”

opr. mg/mg