Medytacje nad Apokalipsą św. Jana - wstęp i spis treści
ISBN: 83-7318-564-X
wyd.: WAM 2005
Spis treści | ||
APOKALIPSA ŚW. JANA | 7 | |
HANS URS VON BALTHASAR: WPROWADZENIE DO APOKALIPSY ŚW. JANA | ||
1. KSIĘGA BARANKA | 41 | |
Objawienie | 41 | |
Tajemnica | 42 | |
Widzący | 45 | |
Przekazywanie | 47 | |
Niebawem | 48 | |
2. ŻYJĄCY, KTÓRY BYŁ MARTWY | 51 | |
3. SPOWIEDŹ KOŚCIOŁÓW | 57 | |
4. ROZPIECZĘTOWANA HISTORIA | 61 | |
Kompozycja | 61 | |
Tronowa sala Boga | 64 | |
Otwarcie księgi | 66 | |
Świat | 67 | |
Gniew i sąd | 69 | |
5. RODZĄCA NIEWIASTA | 73 | |
6. INTENSYFIKACJA CZASÓW OSTATECZNYCH | 77 | |
Zasada „ciągle więcej” | 77 | |
Trójca zła | 80 | |
Świadkowie Baranka | 82 | |
Babilon i jego upadek | 85 | |
7. SĄD | 89 | |
8. OBLUBIENICA BARANKA | 93 | |
9. APOKALIPSA A MY | 97 |
Księga ta zaczyna się od słów „Objawienie (apokálypsis) Jezusa Chrystusa” (1, 1). Mimo iż dane przez Niego objawienie pochodzi od Ojca, a Kościołowi przynoszą je anioł i Apostoł, to jednak w całym tym dziele On jest objawiającym i zarazem objawianym, gdyż Apokalipsa słusznie zwana jest Księgą Baranka. Jako „Baranek Boży” Chrystus będzie stał na tronie Ojca (5, 6), będzie tym Jedynym, który może otworzyć i objaśnić Księgę historii świata. On, jako Zwyciężający, od samego początku będzie we wszystkich formach prowadził walkę ze złem — aż po końcowe zwycięstwo, które odniosą Ojciec i On w Duchu Świętym, aż do momentu, w którym zaślubi podążający ku Niemu przez pustynię czasów Kościół i będzie jego wiekuistym Światłem (21, 23).
Pojawia się pytanie, kto jest godzien otworzyć księgę opieczętowaną siedmioma pieczęciami; jednakże „nie mógł nikt — na niebie ani na ziemi, ani pod ziemią — otworzyć księgi ani na nią patrzeć” (5, 3). Wobec tych pieczęci daremne okazują się wszelkie próby światopoglądów, religii i filozofii; gdy uda się złamać jedną, tym szczelniej zamykają się pozostałe. Jest to tak straszne, że Widzący zalewa się łzami na widok niemocy świata, który nie potrafi siebie samego zrozumieć. „A ja bardzo płakałem, że nie znalazł się nikt godny, by księgę otworzyć ani na nią patrzeć” (5, 4). I oto następuje coś, czego nikt nie oczekiwał: stojący tam „Baranek”, żyjący, a „jakby martwy”, bierze księgę z rąk Boga, a wszyscy padają na ziemię i rozbrzmiewa „nowa pieśń”, której nikt jeszcze nie słyszał: „Godzien jesteś wziąć księgę i jej pieczęcie otworzyć, bo zostałeś zabity i krwią Twoją nabyłeś dla Boga [ludzi] z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu [...] Baranek zabity jest godzien otrzymać potęgę i bogactwo, i mądrość, i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo” (5, 9.12). Jest to motyw wiodący całego pisma, który przewija się przez jego wszystkie, nawet najbardziej mroczne, wątki. Zwycięstwo Baranka obejmuje cały świat i wszystkie ludy — jest powszechne. Dlatego „wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć”, śpiewa Mu pieśń chwały i dziękczynienia.
opr. aw/aw