Kwestia z "Zarysu wiary", katechizmu wydanego przez Związek Katechetów Niemieckich w 1980 r.
Uczniowie dopiero po spotkaniu Zmartwychwstałego Pana zrozumieli sens Jego śmierci i słów, które wypowiedział w czasie Ostatniej Wieczerzy. A przede wszystkim dostrzegli związek między Jego śmiercią i zmartwychwstaniem. Śmierć Jezusa na krzyżu stała się dla nich wyrazem miłości Boga posuniętej aż do ostatecznych granic, a krzyż - znakiem zwycięstwa.
Na podstawie doświadczeń wielkanocnych pierwszych świadków chrześcijanie wyznają: Bóg wskrzesił Jezusa. Jezus Chrystus żyje. Jest wśród nas, gdy gromadzimy się na Eucharystii - mszy świętej. Zespala ludzi. Jemu zawdzięcza Kościół wszystko. To, jak ważny jest dla Kościoła Chrystus, symbolizuje łamanie i rozdawanie chleba: jest On konieczny do życia, jak chleb. Rozdziela się ludziom tak, jak łamie się chleb, aby go rozdać. Pod postaciami chleba i wina Jezus Chrystus staje się pokarmem ludzi. Wszystko, co przez swoje życie, mękę, śmierć i zmartwychwstanie dla nich uczynił, daje im w tym chlebie. Tym pokarmem Kościół żyje. Wierzący stają się „tym, co przyjmują” - jednym ciałem, Ciałem Chrystusa.
Dlatego chrześcijanie powiadają o sprawowanej Eucharystii, że jest ona uroczystością życia, śmierci i zmartwychwstania Jezusa, pamiątką Jego Ostatniej Wieczerzy, aktualną ofiarą Chrystusa składaną Bogu i dla ludzi. Ona obdarowuje pojednaniem z Bogiem. W niej nadchodzi Królestwo Boże i ujawnia się początek przyszłej chwały w nowym świecie.
To bogactwo znaczeń nie zawsze jest znane i właściwie nigdy nie potrafimy zgłębić go całkowicie. Każdy okres życia Kościoła daje któremuś z tych znaczeń pierwszeństwo. Dzisiejszym katolikom Eucharystia jest bliska szczególnie jako uczta wspólnoty z ich wywyższonym Panem.
Modlitwa eucharystyczna kończy się uwielbieniem Boga i Ojca Jezusa Chrystusa. Uwielbienie to potwierdzają zebrani:
Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie,
Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący, w jedności Ducha Świętego,
wszelka cześć i chwała, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Budowa mszy świętej: Liturgia słowa obejmuje czytania Pisma z jego wykładem (homilią), śpiewy między czytaniami i modlitwę. Na liturgię eucharystyczną składają się: przygotowanie darów, modlitwa eucharystyczna i obrzędy Komunii świętej. Obrzędy wstępne i obrzędy zakończenia z błogosławieństwem stanowią jej ramy.
Celebrans (od łac. celebrare = czcić, chwalić, wielbić, sławić): Kapłan, przewodniczący zgromadzenia liturgicznego.
Monstrancja (od łac. monstrare = pokazywać): Artystycznie wykonane drogocenne naczynie, w którym wystawiany jest Chleb eucharystyczny (obecny w Eucharystii Chrystus) do adoracji wiernych.
Tabernakulum (łac. = namiot): Drogocenna zamykana szafka do przechowywania Chleba eucharystycznego, aby w razie potrzeby udzielać Komunii świętej, zwłaszcza chorym, i aby móc modlić się przed Nim w ciągu dnia.
Komunia św. chorych: Już Kościół pierwotny przywiązywał wagę do tego, aby także chorzy uczestniczyli we mszy św. Kapłani, diakoni lub osoby do tego uprawnione przynoszą im Komunię do domu.
Sakrament Ołtarza: Dawne określenie Eucharystii. Wiąże ono pojęcie sakramentu z odprawioną na ołtarzu ofiarą i przechowywanym w tabernakulum Chlebem eucharystycznym. Tabernakulum znajdowało się najczęściej na ołtarzu.
Pierwsza Komunia święta: Określenie pierwszego pełnego udziału we mszy świętej.
opr. mg/lb