Zarys wiary: Kościół w świecie

Zarys wiary - katechizm

KOŚCIÓŁ W ŚWIECIE

Kościół żyje w świecie. U wielu budzi on nadzieję, przez innych bywa odrzucany. Nawet, gdy zabiega o sprawiedliwość, pokój i zmniejszenie nędzy, spotyka się z obelgami, a w niektórych krajach nawet z prześladowaniami. Nigdy dawniej nie było tylu prześladowanych z powodu wyznawania wiary chrześcijańskiej, ilu jest w naszym stuleciu. Ale mimo to Kościół, idąc za Jezusem, nie może zrezygnować ze swej roli obrońcy godności i wolności człowieka - nawet jeżeli działalność ta naraża go na ofiary.

Kościół w wielu wypadkach może stracić swą wiarygodność, gdy zachowanie chrześcijan - którzy działając egoistycznie i bezwzględnie, szukają tylko własnych korzyści i tym samym nieopatrznie stają po stronie zła - sprzeciwia się Ewangelii.

Kościół i państwo sprawują, na zasadach współpracy, opiekę nad obywatelami. Wiele jednak spraw - małżeństwo, rodzina, szkoła, opieka społeczna, widzą w sobie właściwym aspekcie. W Nowym Testamencie znajdujemy aprobatę władzy państwowej i wezwanie do zachowania jej przepisów, jako obowiązek owobec Boga (Rz 13, l-7); jednak rozstrzygnięcia sumienia stawiane są ponad posłuszeństwem władzy: „Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi” (Dz 5, 29).

W ciągu wieków wzajemny stosunek Kościoła i państwa ulegał częstym zmianom. W czasach nowożytnych rozwinęły się między nimi stosunki partnerskie. Państwo i Kościół, jako wolni partnerzy, powinni wykonywać swoje powinności dla dobra człowieka. W niektórych krajach (np. RFN) współpraca ta zagwarantowana została w konstytucji. W innych - (np. w USA) kładzie się duży nacisk na rozdział Kościoła od państwa, co nie wyklucza jednak wzajemnej współpracy. W wielu krajach istnieją porozumienia, umowy, tzw. konkordaty między rządem a Stolicą Apostolską. Uwzględniają one wzajemne prawa i obowiązki.

Do ważnych dziedzin współpracy Kościoła z państwem należą polityka socjalna i oświata. Chrześcijanie starają się w tych dziedzinach wpłynąć na to, aby przez odpowiednie ustawy zapewnić sprawiedliwość społeczną i możliwość zdobywania wiedzy zgodnej z chrześcijańskim ideałem człowieka. Swoje upodobania polityczne chrześcijanin ma prawo kształtować dowolnie. Może w zasadzie wybierać wszystkie partie i stronnictwa, o ile ich programy nie są sprzeczne z sumieniem chrześcijańskim, a zaprzeczyć tym partiom, których dążenia zaprzeczają ideałom Kościoła. W takich sytuacjach chrześcijanom nie wolno milczeć, nawet w obliczu prześladowań.

Misja głoszenia nadchodzącego Królestwa Bożego nakłada obowiązek czynienia wszystkiego, aby życie na świecie stawało się sprawiedliwsze i bardziej ludzkie. To, w jakim stopniu Kościół czuje się zobowiązany do urzeczywistniania tego zadania, uwidacznia jego nauka społeczna.

Na pytania, czy wolno wierzącemu Żydowi, płacić podatki pogańskiemu cesarzowi w Rzymie, Chrystus odpowiedział:
Oddajcie Cezarowi to, co należy do Cezara,
a Bogu to, co należy do Boga (Mk 12, 17).

opr. mg/lb