Dziewictwo Maryi

ks. Wacław Hryniewicz, Karol Karski, ks. Henryk Paprocki Credo. Symbol wspólnej wiary ISBN: 978-83-240-1098-1 wyd.: Wydawnictwo ZNAK 2010

Spis wybranych fragmentów Synostwo i preegzystencja 102 Ks. Henryk Paprocki (102), Karol Karski (106), Ks. Wacław Hryniewicz (108) Ludzkie dzieje Boskiej istoty 112 Ks. Henryk Paprocki (112), Ks. Wacław Hryniewicz (116), Karol Karski (118) Tajemnica Wcielenia 120 Ks. Wacław Hryniewicz (120), Karol Karski (123), Ks. Henryk Paprocki (127) Dziewictwo Maryi 131 Ks. Henryk Paprocki (131), Ks. Wacław Hryniewicz (132) Współcześni teologowie protestanccy o naturze Chrystusa 134 Karol Karski (134) Krzyż 137 Karol Karski (137), Ks. Henryk Paprocki (141), Ks. Wacław Hryniewicz (145) Noc Szeolu 149 Ks. Henryk Paprocki (149), Ks. Wacław Hryniewicz (151)

Ks. Henryk Paprocki

Dziewictwo Maryi

Cała dogmatyczna nauka o Marii zawiera się w dwóch określeniach: Matka Boża (gr. Theotókos) i „zawsze Dziewica” (gr. Aeiparthénos). Tylko te dwa określenia mają za sobą autorytet Kościoła powszechnego pierwszych wieków. Dziewicze narodziny, poświadczone w Nowym Testamencie, stanowią integralną część tradycji.

Sformułowanie Credo nie jest prostą konstatacją faktu, ale uroczystym wyznaniem wiary. Termin „Bogurodzica” jest definicją teologiczną w jednym słowie, zaakceptowaną przez Sobór Efeski w 431 roku, natomiast określenie „zawsze Dziewica” zostało przyjęte przez V Sobór Powszechny w Konstantynopolu w 553 roku. Sam termin „Bogurodzica” jest starożytny, występuje już w papirusie egipskim z modlitwą „Pod Twoją obronę” z końca II wieku. Słowo „Bogurodzica” oddaje rzeczywistość zrodzenia Bogoczłowieka. Tajemnica Wcielenia nie dotyczy jedynie Chrystusa, ale także Jego Matki, przeto należy do istoty doktryny. Określenie to wskazuje na fakt, że Nowo Narodzony nie jest tylko człowiekiem, ale jest Jednorodzonym Synem Bożym, „Jednym z Trójcy Świętej”, ale wcielonym.

Tym samym mówi o realizmie macierzyństwa Marii. Ona sama zaakceptowała ten fakt w pełnej wolności (Łk 1, 38), stając się Dziewicą Matką i przywracając utracony porządek rajski. Stąd już Zwiastowanie jest traktowane jako: „Dzisiaj zbawienia naszego początek i odwiecznej objawienie tajemnicy, Syn Boży staje się Synem Dziewicy i Gabriel łaskę zwiastuje. Przeto i my wraz z nim Bogurodzicy zaśpiewajmy: Raduj się, Łaski Pełna, Pan z Tobą!”, jak głosi troparion tego święta. Nadaje bowiem nowy wymiar ludzkości i ludzkiemu losowi poprzez odwrócenie: Maria jako Nowa Ewa naprawia błąd pierwszej Ewy⁶⁴ Jednak w prawosławiu kult Marii jest zawsze związany z kultem Chrystusa i wszystkie pochwały pod Jej adresem wynikają z faktu bycia Matką Boga, a nie z Niej samej. Podobnie nauka o Bogurodzicy stanowi integralną część nauki o Chrystusie, czyli chrystologii. Właśnie o tym mówi hymn z Liturgii świętego Bazylego Wielkiego:

I w jednego Pa na Jezusa Chrystusa... W Tobie raduje się, Łaski Pełna, wszelkie stworzenie, chóry Aniołów i ludzki ród. O święty przybytku i raju Słowa, dziewictwa chlubo, w Ciebie wcielił się Bóg i Dzieckiem był przedwieczny Bóg nasz. Ciało bowiem Twoje tronem uczynił i łono Twoje większym było od nieba. W Tobie raduje się, Łaski Pełna, wszelkie stworzenie⁶⁵.

⁶⁴ Florowski, Matka Boża — Zawsze Dziewica, dz. cyt., s. 174—180.

⁶⁵ Liturgie Kościoła Prawosławnego, tłum. H. Paprocki, Kraków 2003, s. 146—147.

opr. ab/ab