Zarys wiary: Przyjaciele i grupa

PRZYJACIELE I GRUPA

„Rzeczywista miłość człowieka musi wyrastać z praktyki”. Te słowa angielskiego kardynała Newmana odnoszą się również do przyjaźni. Przyjaciół często zdobywamy nie zabiegając o to. Sprawia to przywiązanie i sympatia, ale czy przyjaźń będzie trwała i głęboka, zależy tylko od nas - musimy ją pielęgnować.

Przyjaciele starają się ze sobą przebywać, rozmawiać, są szczodrzy, wyrozumiali, dyskretni i chętni do pomocy. Wspierając się wzajemnie, nie czują się samotni.

Wielu ludzi łączą wspólne interesy. Kontakty te są mniej osobiste, niż wśród przyjaciół. W grupie jest rywalizacja i rzeczowa polemika - a obok nich koleżeństwo i życzliwość.

Chrześcijanie, tak jak wszyscy, są członkami społeczeństwa. Podporządkowują się przepisom i regułom obowiązującym w danej grupie - dążą do samorealizacji, sprawdzenia się, pragną być doceniani. Słowa Jezusa: „Kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym” (Mt 20, 26-27) nie ograniczają ich pragnień, lecz każą pamiętać, że - jako wyznawcy Jezusa - muszą przede wszystkim służyć ludziom, być gotowi do poświęceń. I to powinno stanowić motyw ich działania.

Księga Mądrości Syracha zawiera wiele mądrości życiowej; znajdujemy w niej także pochwałę wiernego przyjaciela:
Wierny bowiem przyjaciel potężną obroną, kto go znalazł, skarb znalazł. Za wiernego przyjaciela nie ma odpłaty ani równej wagi za wielką jego wartość (Syr 6, 14-15).

opr. mg/lb