Św. Kajetan Catanoso

Biogram św. Kajetana Catanoso (1879-1963)

Urodził się 14 lutego 1879 r. w Chorio di San Lorenzo we włoskim regionie Kalabria w zamożnej rodzinie ziemiańskiej. Święcenia kapłańskie otrzymał 20 września 1902 r. W 1904 r. został proboszczem jednej z najuboższych parafii w archidiecezji — Pentidattilo. Od 1918 r. należał do francuskiego Bractwa Świętego Oblicza i za pośrednictwem gazetki «Święte Oblicze», którą wydawał, krzewił jego duchowość w całym kraju. W tym czasie zetknął się i zaprzyjaźnił ze św. Alojzym Orione. W latach 1921-1940 był proboszczem parafii Santa Maria della Candelora w Reggio Calabria. Dziełem jego życia było założenie w 1934 r. Zgromadzenia Córek św. Weroniki, Misjonarek Świętego Oblicza. Rozpoczął również budowę sanktuarium poświęconego Świętemu Obliczu. Zmarł 4 kwietnia 1963 r. W poczet błogosławionych zaliczył go 4 maja 1997 r. Jan Paweł II.

Duchowość św. Kajetana inspirowały słowa Psalmu: «Szukam, o Boże, Twego oblicza». Oblicze Chrystusa znajdował przede wszystkim w cierpiących, którym spieszył z pomocą. Zachęcał ich także, by swe cierpienie ofiarowali Bogu jako wynagrodzenie za grzechy bliźnich. Zadośćuczynienie, kult Eucharystii i pobożność maryjna w głównej mierze kształtowały jego życie duchowe.

«Jeśli chcemy adorować czcigodne Oblicze Jezusa — mówił — a nie tylko Jego obraz, to musimy go szukać w świętej Eucharystii. Światło przed tabernakulum musi być zawsze zapalone, jako symbol naszej duszy rozpalonej miłością Bożą, miłością eucharystyczną, żarliwym pragnieniem umiłowania Jezusa. Kochajcie Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie. (...) Nie zapominajcie nawiedzać Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie. Niech nie będzie w waszym życiu ani jednego dnia bez rozmowy ze Świętym Obliczem».

Św. Kajetan spędzał przed tabernakulum długie godziny, a niekiedy całe dni. Niestrudzenie krzewił nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu. W parafiach i wszędzie, gdzie rozwijał działalność duszpasterską, wprowadzał specjalne godziny i dni poświęcone modlitwie przed tabernakulum. Napisał też rozważania pt. «Godziny Eucharystyczne», w których ukazywał wiernym prawdziwe spotkanie z Chrystusem.

Innym ważnym elementem duchowości świętego była pobożność maryjna. Matce Bożej zawierzał wszystkie ważne decyzje swego życia. Do Niej też starał się prowadzić swoich podopiecznych. «Naśladujcie pobożność waszych mam — mawiał — odmawiajcie różaniec, módlcie się do Niej o łaski, których potrzebujecie. Ten, kto kocha Maryję, nigdy nie zaginie». Maryja była dla niego również wzorem adoracji: «Adorujemy Cię, o Jezu obecny w Eucharystii — modlił się — tak jak adorowała Cię Twoja Matka».

Zdecydowanie sprzeciwiał się niesprawiedliwości społecznej. Wspomagał chorych, więźniów, sieroty, starców i samotnych kapłanów. Zakładał szkoły, domy dziecka, domy starców, organizował kursy wieczorowe dla młodych. Wraz ze św. Alojzym Orione organizował pomoc dla ofiar wielkiego trzęsienia ziemi w Reggio Calabrii i Mesynie w 1908 r. Jego działalność społeczna wynikała z przekonania, że w ludziach doznających wszelkiego rodzaju cierpień uwidocznia się prawdziwe oblicze Chrystusa.

opr. mg/mg

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama