Mitra

Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ

LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

z indeksem angielsko-polskim

Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak

Wydawnictwo WAM, Kraków 2002

Mitra

Wysokie, rozcięte po bokach nakrycie głowy zakładane przez biskupów, kiedy niosą pastorał podczas procesji oraz podczas liturgii, chociaż nigdy podczas samej modlitwy eucharystycznej, lub anafory. Ten symbol władzy biskupiej pochodzi z jedenastowiecznego Rzymu. Na Wschodzie mitrę bizantyńską, którą patriarcha ekumeniczny, a następnie wszyscy biskupi, zapożyczył od korony cesarskiej, nosi się tylko przy pełnym stroju liturgicznym. Po „wielkim wejściu”, kiedy zaczyna się modlitwa eucharystyczna, biskup zdejmuje mitrę i zakłada ją ponownie na błogosławieństwo końcowe. Na Zachodzie mitrę noszą biskupi, opaci, oraz infułaci; na Wschodzie mitrę noszą archimandryci, zwani również archiprezbiterami. Zob. anafora, archimandryta, biskup, chrześcijaństwo bizantyńskie, kardynał, katedra, patriarcha ekumeniczny, tiara papieska, wejścia.

opr. mg/mg