New age - utopia XXI wieku

Dnia 3 lutego 2003 r. w watykańskim biurze prasowym został zaprezentowany przez ks. kard. Paula Pouparda dokument, który jest oficjalnym stanowiskiem Kościoła katolickiego wobec ruchu New Age. Dokument ten zatytułowany Jezus Chrystus dawcą wody żywej został przygotowany przez Papieskie Rady ds. Kultury i ds. Dialogu Międzyreligijnego przy współpracy Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów oraz Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan.

Ten nowy watykański dokument, liczący prawie sto stron, określa New Age jako zjawisko antychrześcijańskie, szkodliwe dla Kościoła, którego nie można traktować na równi z wiarą chrześcijańską. Stwierdzenie to jest o tyle ważne, że ruch Nowej Ery lub Ery Wodnika, jak inaczej określa się New Age, przenika niemal wszystkie dziedziny naszego życia od muzyki i sztuki poczynając poprzez różne formy medycyny alternatywnej na polityce i pedagogice skończywszy.

Czym jest New Age? Autorzy wymienionego dokumentu określają ten ruch jako prąd kulturowy oraz cytują definicję podaną przez Ojca Świętego w książce Przekroczyć próg nadziei, gdzie New Age nazwany został „nową metodą uprawiania gnozy”.

Próbując określić ruch New Age, można najogólniej powiedzieć, że jest on próbą stworzenia nowego holistycznego oglądu świata. Samo słowo holistyczny znaczy „całościowy”. W New Age chodzi więc o zespolenie w całość tego, co dotąd było różne i odmienne, także o zespolenie różnych religii w jedną światową superreligię. Chociaż sama nazwa - Nowa Era - sugeruje nastanie nowej duchowości, to idee głoszone przez wyznawców tego prądu kulturowego nie są nowe lecz zaczerpnięte ze starożytnych religii i kultur. Filozofia Nowej Ery stanowi swoistą kompilację starych okultystycznych religii Babilonu, hinduizmu, buddyzmu, różnego rodzaju mitów, trendów myślowych obecnych w kulturze ludzkiej od jej początków.¹

Sama zaś duchowość New Age jest poszukiwaniem wewnętrznej harmonii i jedności z całym kosmosem. Człowiek ma odkryć, że jest ściśle powiązany z Uniwersalną Mocą czy Energią, która jest święta i stanowi źródło wszelkiego życia. To doświadczenie jedności ma uzdrowić człowieka z wszelkiej niedoskonałości czy ograniczoności. Doskonałość zaś pojmowana jest jako doprowadzenie do pełni własnego „ja”, zgodnie z systemem wartości, które człowiek sam sobie stworzy. Słusznie więc dokument Jezus Chrystus dawcą wody żywej zauważa, że „New Age zaciera różnice między Stwórcą i stworzeniem, między dobrem i złem”, zaś Jezusa Chrystusa uważa „co najwyżej za nauczyciela, nigdy zaś za Zbawiciela”.²

Ruch New Age w swoim myśleniu idzie jeszcze dalej - traktuje człowieka jako boga, zaś na pytanie, dlaczego ludzie nie uświadamiają sobie swojej boskości, odpowiada, iż przyczyną jest niewiedza. Zdaniem propagatorów ruchu nasza kultura wykształciła w nas ograniczenia, wpoiła pojęcie grzeszności i skończoności. To sprawiło, iż człowiek zapomniał kim jest, zapomniał, że jest bogiem. Aby osiągnąć pożądany stan boskości człowiek musi włożyć wiele wysiłku w samodoskonalenie się. Tu naprzeciw wychodzą propagatorzy różnego rodzaju kursów doskonalenia umysłu, odkrywania nieograniczonego potencjału ludzkiego czy innych technik prowadzących do tzw. „zmiany świadomości”. Stosowanie różnego rodzaju technik w celu doskonalenia siebie ma doprowadzić do powszechnej zmiany naszego sposobu myślenia, zmiany spojrzenia na świat, wreszcie do nowego sposobu widzenia rzeczy. Z kolei nowe pojmowanie rzeczywistości ma ukształtować nowy styl życia, który sprawi, że zapanuje ogólnoświatowy pokój, harmonia i szczęście. Odnosząc się do tego typu idei New Age, ks. kard. Paul Poupard prezentując dokument Jezus Chrystus dawcą wody żywej powiedział, że New Age „jawi się jako zgubna odpowiedź na najstarszą nadzieję człowieka, nadzieję Nowej Ery pokoju, harmonii, pojednania z sobą samym, z innymi, z naturą.”³

opr. ab/ab