List z okazji 225. rocznicy powstania diecezji tarnowskiej

Jego Ekscelencja
BISKUP WIKTOR SKWORC
Biskup Tarnowski

Niebawem Diecezja Tarnowska będzie obchodzić jubileusz 225-lecia istnienia. Z tej okazji już dziś przesyłam serdeczne pozdrowienie Waszej Ekscelencji, Biskupom Pomocniczym, Duchowieństwu, Osobom konsekrowanym i wszystkim Wiernym świeckim. Włączam się w hymn uwielbienia i dziękczynienia Bogu za wielkie rzeczy, jakie uczynił (por. Łk 1, 49) w tym długim czasie. Jednocześnie modlę się za całą Wspólnotę Kościoła w Tarnowie, aby wszyscy, którzy ją stanowią, wypełnili zgodnie z wolą Bożą zadania i wyzwania, jakie przed nimi stoją w perspektywie królestwa Bożego, aż nadejdzie pełen blasku Dzień Pański.

Sługa Boży Papież Jan Paweł II nazwał Waszą Diecezję ziemią świętych i błogosławionych. Wystarczy wspomnieć św. Stanisława Biskupa, Andrzeja Świerada i Benedykta, księżną Kingę, Szymona z Lipnicy, Teresę i Urszulę Ledóchowskie czy Karolinę Kózkównę i księdza Romana Sitko. Ten wspaniały kwiat ich życia w Bogu nie zakwitłby, gdyby nie wiara pokoleń przodków. Zatem, przywołując historię Diecezji, trzeba wspominać z wdzięcznością «mężów sławnych, którzy przez pokolenia byli wychwalani i stali się dumą swych czasów» (Syr 44, 1. 7), i «mężów pobożnych, których cnoty nie zostały zapomniane. Pozostały one z ich potomstwem, dobrym dziedzictwem są ich następcy» (Syr 44, 10). Pamięć o nich zobowiązuje do troski, by nie zmarnować skarbu wiary i pobożności pokoleń tarnowskich wiernych. Trzeba go strzec dla następnych pokoleń, aby i one mogły cieszyć się uczestnictwem w dziejach zbawienia, poświadczonych przez tak licznych świadków.

Dziękuję Bogu za to, że zasiew świętości wydaje dzisiaj błogosławione owoce i że — jak wiem — Diecezja Tarnowska charakteryzuje się żywą wiarą i zdrową pobożnością. Wyraża się to między innymi w licznym uczestnictwie wiernych w niedzielnych i świątecznych Mszach świętych, w częstym karmieniu się Ciałem Pańskim i w codziennej adoracji Najświętszego Sakramentu w kolejnych parafiach Diecezji. W wielu miejscach stała, codzienna i całodzienna adoracja umożliwia spotkanie z Jezusem Eucharystycznym i Miłosiernym, udzielającym przebaczenia w sakramencie pokuty i pojednania. Więź z Bogiem, która rodzi się ze słuchania słowa Bożego i życia sakramentalnego, umacnia się w rodzinach, które z odwagą i wytrwałością spełniają rolę domowych kościołów — szkół wiary, nadziei i miłości. Podziwu godny jest udział dzieci i młodzieży w katechezie szkolnej i parafialnej, ich aktywny udział w różnych grupach apostolskich i modlitewnych, a zwłaszcza w Liturgicznej Służbie Ołtarza, Dziewczęcej Służbie Maryjnej, szkolnych Kołach Caritas, Papieskim Dziele Misyjnym Dzieci. Ta młoda wiara dzieci i młodzieży znalazła w ostatnich latach piękny i szlachetny wyraz współpracy misyjnej w ramach świątecznej akcji «Kolędników Misyjnych».

Chrześcijańskie rodziny są również żyzną glebą, na której wzrastają powołania do służby Bożej. Od wielu lat cieszycie się największą w Polsce liczbą młodych ludzi, którzy nie lękają się presji współczesnej kultury i podejmują z ufnością odważną decyzję pójścia za Chrystusem przez całe ich życie w posłudze kapłańskiej czy zakonnej. Żywy Kościół w szczególny sposób budują kapłani, którzy ofiarnie oddają swoje życie w służbie Ewangelii, nie wahając się również wyruszać na misyjne szlaki oraz do krajów, w których Chrystus jest coraz bardziej zapominany. Cenny jest również wkład waszej diecezji w pomoc w odrodzeniu Kościoła katolickiego w wielu krajach Europy Wschodniej. To dzieło ewangelizacji wydatnie wspierają zakonnicy i zakonnice, podejmując konkretne zadania zgodnie z charyzmatem albo przez nieustającą modlitwę za murami klasztoru kontemplacyjnego. Niezastąpioną rolę w życiu całej diecezji i poszczególnych parafii pełnią wierni świeccy, aktywnie uczestniczący w dziele ewangelizacji w ramach przynależności do ruchów i stowarzyszeń katolickich. Dzięki ewangelizacyjnemu zaangażowaniu niosą światło Ewangelii tam, gdzie kapłan nie zawsze może dotrzeć. W szczególny sposób chciałbym zauważyć i podkreślić apostolską gorliwość nadzwyczajnych szafarzy Komunii Świętej, którzy systematycznie zanoszą Eucharystię chorym i starszym. Z wdzięcznością przywołuję również osoby samotne, wdowców i wdowy, ludzi w podeszłym wieku, którzy przez apostolską aktywność i modlitwę wznoszą wraz z innymi żywą budowlę Kościoła.

Jubileusz Diecezji będzie dla Was czasem radości, która wyrazi się w dziękczynieniu za wielkie dzieła Boże, dokonywane w przeciągu minionych 225. lat. Będzie to również «rok łaski od Pana» (Iz 61, 1-2), «rok odpuszczenia grzechów, a także kar za grzechy, rok pojednania między zwaśnionymi, rok wielorakich nawróceń, rok pokuty sakramentalnej i pozasakramentalnej» (TMA, 14). Zachęcam, abyście darowany Wam czas jubileuszu przeżyli pogłębiając więź z Bogiem i drugim człowiekiem w duchu miłości, która Jest cierpliwa, łaskawa; która nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego» (1 Kor 13, 4-5). Niech w osiąganiu tego celu pomaga Wam nadal wspólna modlitwa w rodzinach i parafiach, słuchanie słowa Bożego i przyjmowanie sakramentów świętych.

W jubileuszowym roku radości i łaski od Pana zawierzam Waszą wspólnotę opiece Maryi, którą czcicie w tajemnicy Jej narodzenia jako patronkę Diecezji. Niech Ona otacza was swą macierzyńską opieką i pomaga Wam wzrastać w wierze, nadziei i miłości, i wiernie realizować wasze chrześcijańskie powołanie. Za Jej przykładem wytrwale służcie Bogu i bądźcie wiernymi Jego świadkami! Naśladujcie Waszą Patronkę oraz wywodzących się z Waszej ziemi świętych i błogosławionych, odpowiadając na apel, z jakim zwrócił się do Was Czcigodny Sługa Boży Jan Paweł II: «Nie lękajcie się być świętymi!»

Przesyłając serdeczne pozdrowienie, z serca Wam wszystkim błogosławię: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Watykan, 8 grudnia 2010 r.

opr. mg/mg