Rozważanie podczas modlitwy "Anioł Pański" 16.1.2011
Drodzy bracia i siostry!
W tę niedzielę przypada Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy, który każdego roku jest okazją do refleksji nad doświadczeniem tak wielu mężczyzn i kobiet, a także licznych rodzin, opuszczających własny kraj, by poszukiwać lepszych warunków życia. Migracja jest niekiedy dobrowolnym wyborem, kiedy indziej, niestety, jest koniecznością wymuszoną przez wojny lub prześladowania i odbywa się często — jak wiemy — w warunkach dramatycznych. Z tego powodu został ustanowiony, 60lat temu, Urząd Wysokiego Komisarza Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców. W święto Świętej Rodziny, tuż po Bożym Narodzeniu, wspominaliśmy, że również rodzice Jezusa byli zmuszeni do ucieczki z własnej ziemi i schronienia się w Egipcie, aby ratować życie własne i ich dziecka: Mesjasz, Syn Boży, był uchodźcą. Doświadczenie migracji zawsze istniało w życiu Kościoła. Niekiedy, niestety, chrześcijanie czują się zmuszeni do pozostawienia z bólem własnej ziemi, zubażając tym samym kraj, w którym żyli ich przodkowie. Z drugiej strony, dobrowolne przemieszczanie się chrześcijan z różnych powodów z jednego miasta do drugiego, z jednego kraju do drugiego, z jednego kontynentu na inny jest okazją do spotęgowania misyjnego dynamizmu głoszenia Słowa Bożego i sprawia, że świadectwo wiary bardziej rozprzestrzenia się w mistycznym Ciele Chrystusa, obejmując ludy i kultury, docierając do nowych granic i środowisk.
«Jedna rodzina ludzka» — taki jest temat orędzia, które wystosowałem na dzisiejszy Dzień. Temat ten wskazuje na cel, na metę wielkiego pochodu ludzkości poprzez wieki: jest nim stanie się — naturalnie przy wszystkich różnicach, które ubogacają — jedną rodziną, bez barier, uznanie się wszystkich za braci. Sobór Watykański II stwierdza: «Wszystkie bowiem ludy stanowią jedną wspólnotę, mają jeden początek, ponieważ Bóg sprawił, że rodzaj ludzki zamieszkuje całą powierzchnię ziemi» (Dekl. Nostra aetate, 1). Kościół — mówi jeszcze Sobór — «jest w Chrystusie jakby sakramentem, czyli znakiem i narzędziem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju ludzkiego» (Konst. Lumen gentium, 1). Z tego powodu jest sprawą zasadniczą, aby chrześcijanie, nawet będąc rozproszeni po całym świecie i przez to różniący się kulturami i zwyczajami, stanowili jedno, zgodnie z wolą Pana. To właśnie jest celem Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan, który będzie obchodzony w najbliższych dniach, od 18 do 25 stycznia. W tym roku inspiracją do wyboru hasła Tygodnia Modlitw był fragment z Dziejów Apostolskich: «Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach» (2, 42). Oktawę modlitw o jedność chrześcijan poprzedzi, jutro, Dzień Dialogu Żydowsko-Chrześcijańskiego; ta zbieżność w czasie jest bardzo wymowna, przywołuje bowiem wagę wspólnych korzeni, łączących Żydów i chrześcijan.
Zwracając się do Maryi Panny w modlitwie Anioł Pański, powierzmy Jej opiece wszystkich migrantów i tych, którzy zaangażowani są w duszpasterstwo pośród nich. Niech Maryja, Matka Kościoła, wyjedna nam ponadto łaskę czynienia postępów na drodze do pełnej jedności wszystkich uczniów Chrystusa.
Drodzy bracia i siostry, jak już wiecie, 1 maja będę miał przyjemność beatyfikować mojego umiłowanego poprzednika, czcigodnego Jana Pawła II. Wybór daty jest bardzo znaczący, uroczystość odbędzie się bowiem w II Niedzielę Wielkanocną, którą on sam ustanowił Niedzielą Miłosierdzia Bożego, i w której wigilię zakończył swoje ziemskie życie. Cieszymy się!
Pragnę też zapewnić o mojej szczególnej pamięci modlitewnej ludność Australii, Brazylii, Filipin i Sri Lanki, która ostatnio ucierpiała z powodu niszczących powodzi. Niech Pan przyjmie dusze zmarłych, da siłę ewakuowanym oraz wspiera w wysiłkach tych wszystkich, którzy starają się ulżyć w cierpieniach i udręce.
po polsku:
Drodzy bracia i siostry, Polacy! Serdecznie pozdrawiam was wszystkich: obecnych tu w Rzymie, w Polsce i w świecie. Podzielam waszą radość z ogłoszenia beatyfikacji Ojca Świętego Jana PawłaII, która odbędzie się 1 maja tego roku. Ta wiadomość była bardzo oczekiwana przez wszystkich, a w szczególny sposób przez was, dla których czcigodny mój poprzednik był przewodnikiem w wierze, w prawdzie i w wolności. Życzę wam głębokiego duchowego przygotowania się do tego wydarzenia i z serca wszystkim błogosławię.
opr. mg/mg
Copyright © by L'Osservatore Romano (3/2011) and Polish Bishops Conference