Potrzebna jest jedność chrześcijan w kwestiach etycznych i antropologicznych

Benedykt XVI spotkał się z katolicko-luterańską delegacją ekumeniczną z Finlandii, przybyłą do Wiecznego Miasta — zgodnie z coroczną tradycyją — zokazji święta patrona kraju św. Henryka, biskupa szwedzkiej Uppsali (XIIw.), misjonarza i męczennika, którego grób znajduje się w rzymskiej bazylice Santa Maria sopra Minerva.

Drogi biskupie Sippo, drogi biskupie Häkkinen, szanowni przyjaciele z Finlandii!

Z wielką radością witam was, członków delegacji z Finlandii, przybyłych z doroczną pielgrzymką ekumeniczną do Rzymu, by kolejny raz uczestniczyć w obchodach przypadającego dzisiaj święta św.Henryka, patrona Finlandii. Wspominając waszych świętych patronów, dziękujemy za działanie Ducha Świętego, które kształtowało i przemieniało życie tak wielu osób, które dały nam nadzwyczajny przykład wierności Chrystusowi i Ewangelii.

Doroczna wizyta delegacji ekumenicznej z Finlandii świadczy o tym, że wzrasta jedność między chrześcijańskimi tradycjami istniejącymi w waszym kraju. Żywię głęboką nadzieję, że ta jedność będzie się nadal umacniała i wyda obfite owoce wśród katolików, luteranów i wszystkich innych chrześcijan w waszym umiłowanym kraju. Nasza przyjaźń, która się pogłębiła, i nasze wspólne świadectwo o Jezusie Chrystusie — zwłaszcza wobec współczesnego świata, który bardzo często pozbawiony jest autentycznego ukierunkowania i pragnie słuchać orędzia zbawienia — muszą przyspieszyć nasze postępy w zakresie przezwyciężania pozostałych różnic, a także rozstrzygania wszystkich kwestii, co do których chrześcijanie są podzieleni.

Ostatnio kwestie etyczne stały się jednym z punktów różniących chrześcijan, zwłaszcza w tym, co dotyczy właściwego rozumienia natury ludzkiej i jej godności. Konieczne jest, aby chrześcijanie osiągnęli głęboką zgodę w kwestiach antropologicznych, co może pomóc społeczeństwu i politykom w podejmowaniu mądrych i słusznych decyzji dotyczących ważnych zagadnień z zakresu życia ludzkiego, rodziny i seksualności.

Odnośnie do tego niedawny dokument dotyczący dwustronnego dialogu ekumenicznego fińsko-szwedzkiego nie tylko jest wyrazem zbliżenia katolików z luteranami w kwestii rozumienia usprawiedliwienia, ale ponagla także chrześcijan do odnowionego naśladowania Chrystusa w życiu i w działaniu. Zaufajmy w moc Ducha Świętego, ażeby uczynił możliwym to, co może wydawać się nam jeszcze nieosiągalne: szeroko zakrojoną odnowę świętości i publicznego praktykowania cnót chrześcijańskich, za przykładem wielkich świadków, którzy nas poprzedzili.

W tegorocznym Tygodniu Modlitw o Jedność Chrześcijan tekst drugiego czytania proponowanego na dzisiejszy dzień przypomina o cierpliwości niezachwianie wierzących, na podobieństwo Abrahama (Hbr 6, 15), którzy zostali wynagrodzeni za swą wiarę i swoje zaufanie Bogu. Uświadomienie sobie faktu, że Bóg z miłością interweniuje w nasze dzieje, uczy nas, że nie należy kłaść niewłaściwego nacisku na to, co możemy zdziałać o własnych siłach. Nasze pragnienie pełnej i widzialnej jedności chrześcijan wymaga cierpliwego i ufnego oczekiwania, nie w duchu bezsilności czy bierności, ale z głęboką wiarą, że zjednoczenie wszystkich chrześcijan w jednym Kościele jest naprawdę darem Bożym, a nie naszym osiągnięciem. To cierpliwe oczekiwanie z nabożną nadzieją przemienia nas i przygotowuje do widzialnej jedności, nie takiej, jaką my planujemy, ale takiej, jaką nam daje Bóg.

Żywię gorącą nadzieję, że wasza wizyta w Rzymie przyczyni się do pogłębienia braterskich stosunków, jakie istnieją między luteranami i katolikami w Finlandii. Dziękujmy Bogu za wszystko, czym nas obdarzył do tej pory, i módlmy się, aby nas napełnił Duchem prawdy, który nas poprowadzi ku coraz większej miłości i jedności! Proszę Boga o obfite błogosławieństwa dla was i dla wszystkich waszych rodaków.

opr. mg/mg