W ogrodzie Pisma Świętego

Na zakończenie tygodniowych rekolekcji wielkopostnych dla Papieża i Kurii Rzymskiej, na temat: «Współuczestnictwo chrześcijanina z Bogiem — 'A mieć z nami współuczestnictwo, znaczy: mieć je z Ojcem i z Jego Synem, Jezusem Chrystusem'» (1 J 1, 3), które odbywały się w watykańskiej kaplicy «Redemptoris Mater», Benedykt XVI wygłosił krótkie przemówienie. Podziękował w nim rekolekcjoniście kard. Laurentowi Monsengwo Pasinyi, metropolicie Kinszasy w Demokratycznej Republice Konga. Podkreślił w nim, że duchowe dziedzictwo stanowi wielkie bogactwo dla całego ludu Bożego i świata, zwłaszcza w perspektywie nowej ewangelizacji. Do afrykańskiego purpurata Papież skierował także list, w którym napisał m.in., że czas wielkopostnej refleksji pozwolił raz jeszcze doświadczyć wymiany darów, stanowiącej jeden z najpiękniejszych aspektów komunii kościelnej.

Eminencjo, drodzy bracia!

Na zakończenie tych dni wypełnionych modlitwą i słuchaniem wypada powiedzieć: dziękuję. W imieniu nas wszystkich dziękuję za wskazówki, jakie eminencja nam dawał w czasie tych rekolekcji.

Z wielką wiedzą egzegetyczną i doświadczeniem duchowym oraz duszpasterskim poprowadził nas eminencja — że tak powiem — do wielkiego ogrodu Pierwszego Listu św. Jana, i do całego Pisma Świętego. Prowadził nas, zawsze kierując spojrzenie ku Bogu, i właśnie przez to patrzenie na Boga uczyliśmy się miłości, wiary, która tworzy jedność. A ubarwił eminencja swoje rozważania pięknymi historiami, pochodzącymi przeważnie z drogiej ziemi afrykańskiej, które nas radowały i nam pomagały.

Szczególne wrażenie wywarła na mnie opowieść o przyjacielu eminencji, który był w śpiączce, i wydawało mu się, że znajduje się w ciemnym tunelu, ale w głębi widział nieco światła i przede wszystkim słyszał piękną muzykę. Myślę, że to może być metafora naszego życia: często znajdujemy się w ciemnym tunelu, w głębokiej nocy, ale dzięki wierze na końcu widzimy światło i słyszymy piękną muzykę, postrzegamy piękno Boga, nieba i ziemi, Boga stwórcy i stworzenia; i tak prawdziwie spe sumus salvi (por. Rz 8, 24).

A eminencja utwierdził nas w wierze, w nadziei i w miłości. Dziękuję.

opr. mg/mg