Nigdy więcej wojny, przemocy i niesprawiedliwości w Ziemi Świętej

Benedykt XVI przyjął w Sali Klementyńskiej uczestników drugiej dorocznej sesji Zgromadzenia Dzieł Pomocy Kościołom Wschodnim (Roaco), poświęconej m.in. sytuacji chrześcijan w Ziemi Świętej. Do roaco należy 25 katolickich instytucji, wśród nich «Caritas Internationalis», Pomoc Kościołowi w potrzebie, zakon bożogrobców, a także dzieła niemieckie, jak «Misereor», «Missio», «Pax-Hilfe» i «Renovabis». Ojciec Święty podziękował członkom Zgromadzenia za to, co czynią dla wspólnot wschodnich i łacińskich na terenach powierzonych Kongregacji dla Kościołów Wschodnich i w innych regionach świata. Wskazał również na takie priorytety roaco, jak sytuacja uchodźców, migrantów i odbudowa Strefy Gazy. Nawiązując do rozpoczętego Roku Kapłańskiego, zachęcił do szczególnej troski o księży i seminaria duchowne.

Księża kardynałowie, czcigodni współbracia w biskupstwie i kapłaństwie, drodzy członkowie i przyjaciele Roaco!

1. Zgodnie z miłym dla mnie zwyczajem przyjmuję was na zakończenie drugiej dorocznej sesji Zgromadzenia Dzieł Pomocy Kościołom Wschodnim. Jestem wdzięczny kard. Leonardowi Sandriemu, prefektowi Kongregacji dla Kościołów Wschodnich, za miłe słowa, jakie skierował do mnie w imieniu wszystkich. Odwzajemniam je serdecznym pozdrowieniem, którym obejmuję również ostatnio mianowanych arcybiskupa sekretarza Cyrila Vasil'a oraz podsekretarza, a także pozostałych współpracowników dykasterii i kard. Foleya. Witam znakomitych dostojników oraz kustosza Ziemi Świętej, którzy przybyli tu wraz z przedstawicielami międzynarodowych agencji katolickich i Bethlehem University. Z serca dziękuję wam, drodzy przyjaciele, za to, co robicie na rzecz wschodnich i łacińskich wspólnot żyjących na terytoriach powierzonych tej Kongregacji oraz w innych częściach świata, gdzie synowie katolickiego Wschodu wraz ze swymi pasterzami starają się kształtować pokojowe współżycie razem z wiernymi innych wyznań chrześcijańskich i różnych religii.

2. W bliską już uroczystość świętych Piotra i Pawła zakończy się rok poświęcony Apostołowi Narodów w związku z 2000. rocznicą jego urodzin. Zafascynowany Chrystusem i olśniony przez Ducha Świętego, był szczególnym świadkiem tajemnicy miłości Bożej objawionej w Chrystusie Jezusie. Jego natchnione słowo oraz jego świadectwo, potwierdzone przez najwyższy dar męczeństwa, stały się niezrównaną pochwałą miłości chrześcijańskiej i zachowują wielką aktualność. Mam na myśli zwłaszcza hymn o miłości z Pierwszego Listu do Koryntian (1 Kor 13). W ustach Pawła z Tarsu Słowo Boże wskazuje nam niedwuznacznie na to, co jest «największe» dla uczniów Chrystusa: miłość! Jest ona obfitym źródłem wszelkiej posługi Kościoła, jej miarą, metodą i sprawdzianem. Przez waszą przynależność do Roaco pragniecie żyć tą miłością, oddając się do dyspozycji w szczególności Biskupowi Rzymu za pośrednictwem Kongregacji dla Kościołów Wschodnich. Dzięki temu może być kontynuowana, a nawet rozwijać się «działalność charytatywna, którą na polecenie Papieża nadzoruje ta Kongregacja, aby Ziemia Święta i inne regiony wschodnie w sposób skoordynowany i sprawiedliwy otrzymywały pomoc duchową i materialną, niezbędną, by prowadzić normalne życie kościelne i zaspokajać szczególne potrzeby» (przemówienie do Kongregacji dla Kościołów Wschodnich, 9 czerwca 2007 r.; w: «L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 9/2007, s. 49).

3. Dzisiejsze spotkanie odnawia we mnie radość, z jaką niedawno pielgrzymowałem do Ziemi Świętej. W związku z tym wyrażam raz jeszcze wdzięczność łacińskiemu patriarsze Jerozolimy, papieskiemu przedstawicielowi w Izraelu i na terytoriach palestyńskich, ojcu kustoszowi oraz wszystkim, którzy przyczynili się do tego, aby moja wizyta była owocna. Przeżyliśmy w istocie wiele chwil łaski, kiedy to mogłem dodawać otuchy wspólnotom katolickim w Ziemi Świętej i je umacniać, zachęcając do wytrwałości w dawaniu świadectwa — świadectwa, na które składa się wierność, sprawowanie kultu, a niekiedy wielkie cierpienie. Mogłem również przypomnieć chrześcijanom tego regionu o ich odpowiedzialności w zakresie stosunków międzyreligijnych i ekumenizmu, zgodnie z duchem Soboru Watykańskiego ii. Ponawiam moją modlitwę i apel: nigdy więcej wojny, nigdy więcej przemocy, nigdy więcej niesprawiedliwości. Pragnę was zapewnić, że Kościół powszechny jest po stronie wszystkich naszych braci i sióstr mieszkających w Ziemi Świętej. Jego troska wyraża się w sposób szczególny w dorocznej zbiórce na rzecz Ziemi Świętej. Zachęcam zatem wasze agencje Roaco do kontynuowania działalności charytatywnej, gorliwie i w duchu wierności Następcy Piotra.

4. Drodzy przyjaciele z Roaco, szczególnie cenię i śledzę waszą działalność w tej trudnej sytuacji światowej, która może być przeszkodą dla pełnej miłości posługi kościelnej w ogólności, a szczególnie dla podjętych już i planowanych na przyszłość waszych dzieł pomocy. Pragnę skorzystać z okazji, by zachęcić was oraz reprezentowane przez was Dzieła do jeszcze większego zaangażowania. Dzięki duchowi wiary, skrupulatnym analizom oraz niezbędnemu realizmowi można by zmienić pewne niekonieczne decyzje i skutecznie zmierzyć się z aktualnymi trudnymi sytuacjami. Mam na myśli sytuację uchodźców i migrantów, która w szczególny sposób dotyczy Kościołów wschodnich, oraz odbudowanie ze zniszczeń Strefy Gazy, nadal zdanej na samą siebie, z uwzględnieniem słusznej troski Izraela o swoje bezpieczeństwo. Wobec całkowicie nowych wyzwań pełniona z miłością posługa Kościoła pozostaje skutecznym narzędziem zbawienia oraz najpewniejszą inwestycją w teraźniejszości i na przyszłość.

5. Drodzy przyjaciele, wielokrotnie zwracałem uwagę na istotne znaczenie edukacji ludu Bożego, a tym bardziej teraz, kiedy zaczął się Rok Kapłański, gorąco was zachęcam do szczególnego zatroszczenia się o kapłanów i wspierania seminariów. Kiedy w ubiegły piątek, w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, zainaugurowałem ten szczególny rok jubileuszowy, zawierzyłem Sercu Chrystusa i Niepokalanej Matki wszystkich kapłanów świata, mając na uwadze szczególnie tych, którzy zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie przeżywają chwile prób i doświadczeń. Korzystając z dzisiejszej okazji, proszę także was o modlitwę za kapłanów. Proszę, byście nadal wspierali również i mnie, Następcę apostoła Piotra, abym mógł w pełni realizować moją misję w służbie Kościoła powszechnego. Jeszcze raz dziękuję za wykonywaną przez was pracę: niech Bóg wynagrodzi wam obficie. W tym duchu każdemu z was, bliskim wam osobom, wspólnotom oraz reprezentowanym przez was agencjom udzielam umacniającego błogosławieństwa apostolskiego.

opr. mg/mg