Niech Ewangelia odnowi cywilizację zachodnią

Z okazji VI Europejskiego Dnia Świata Akademickiego, który odbywał się pod hasłem: «Europa i Ameryki łączą się, by razem budować cywilizację miłości», Benedykt XVI przewodniczył w Auli Pawła VI czuwaniu maryjnemu i modlitwie różańcowej. Dzięki połączeniom telewizyjnym ze zgromadzonymi na modlitwie studentami rzymskimi jednoczyła się młodzież z Neapolu, Bukaresztu, Toledo, Awinionu, Mińska, Waszyngtonu, Meksyku, Hawany, Aparecidy w Brazylii i Loji w Ekwadorze.

Drodzy studenci!

Na zakończenie tego czuwania maryjnego z wielką radością pozdrawiam was wszystkich, zarówno tych, którzy są tutaj, jak i tych, którzy uczestniczą w modlitwie za pośrednictwem połączenia satelitarnego. Z wdzięcznością pozdrawiam czcigodnych kardynałów i biskupów, a w szczególności osoby, które prowadziły modlitwę różańcową w połączonych z nami miastach: w Aparecidzie w Brazylii, w Awinionie we Francji, w Bukareszcie w Rumunii, w stolicy Meksyku, w Hawanie na Kubie, w Loja w Ekwadorze, w Mińsku na Białorusi, w Neapolu we Włoszech, w Toledo w Hiszpanii i w Waszyngtonie w Stanach Zjednoczonych Ameryki. W pięciu miastach w Europie i pięciu na kontynentach amerykańskich — hasło tej inicjatywy brzmi bowiem: «Europa i Ameryki łączą się, by razem budować cywilizację miłości». Taki też był temat kongresu, który w tych dniach odbywał się na Uniwersytecie Gregoriańskim, a którego uczestników serdecznie pozdrawiam.

Trafnym wyborem jest ukazywanie przy okazji kolejnych spotkań stosunków Europy z innym kontynentem, w perspektywie nadziei. Przed dwoma laty dotyczyło to Europy i Afryki; w zeszłym roku — Europy i Azji; w tym roku — Europy i Ameryki. Chrześcijaństwo stanowi silną i głęboką więź między tzw. starym kontynentem i tym, który został nazwany «nowym światem». Wystarczy pomyśleć o tym, jak istotne miejsce zajmuje Pismo Święte i liturgia chrześcijańska w kulturze i sztuce ludów europejskich i amerykańskich. Niestety, tzw. «cywilizacja zachodnia» po części sprzeniewierzyła się swojej ewangelicznej inspiracji. Konieczna jest zatem uczciwa i szczera refleksja, rachunek sumienia. Należy odróżnić to, co przyczynia się do budowy «cywilizacji miłości» zgodnie z planem Bożym objawionym w Jezusie Chrystusie, od tego, co jest z nią sprzeczne.

Zwracam się teraz do ciebie, droga młodzieży. Ludzie młodzi zawsze byli — w historii Europy i obu Ameryk — propagatorami idei ewangelicznych. Pomyślmy o takich młodych ludziach, jak św. Benedykt z Nursji, św. Franciszek z Asyżu czy bł. Karol Leisner, którzy żyli w Europie, bądź św. Marcin de Porres, św. Róża z Limy i bł. Kateri Tekakwitha w Ameryce. Byli to młodzi budowniczowie cywilizacji miłości! Młodzi Europejczycy i Amerykanie, dziś Bóg wzywa was do współpracy z waszymi rówieśnikami na całym świecie, aby żywotne soki Ewangelii odnowiły cywilizację tych dwóch kontynentów i całą ludzkość. Wielkie miasta europejskie i amerykańskie mają charakter coraz bardziej kosmopolityczny, ale często brakuje im tych właśnie życiodajnych soków, które sprawiają, że różnice nie są źródłem podziałów czy konfliktów, lecz wzajemnego wzbogacenia. Cywilizacja miłości to «zasiadanie przy wspólnym stole», czyli współistnienie różnic pod znakiem szacunku, pokoju i radości, w imię wspólnego projektu, którego filarami, według bł. papieża Jana XXIII, są miłość, prawda, wolność i sprawiedliwość. Drodzy przyjaciele, oto zadanie, które dziś wam powierzam: bądźcie uczniami i świadkami Ewangelii, bo Ewangelia jest dobrym nasieniem królestwa Bożego, czyli cywilizacji miłości! Bądźcie budowniczymi pokoju i jedności! Znakiem tej jedności katolickiej, czyli powszechnej, łączącej nas wszystkich w wierze chrześcijańskiej o nienaruszonych treściach, jest także wręczenie każdemu z was płyty kompaktowej z tekstem Encykliki Spe salvi w pięciu językach. Niech Najświętsza Maryja Panna czuwa nad wami, nad waszymi rodzinami i nad wszystkimi waszymi bliskimi. Pragnę teraz pozdrowić w różnych językach tych wszystkich, którzy w innych miastach są z nami połączeni za pośrednictwem radia i telewizji.

Ojciec Święty zwrócił się do młodzieży zgromadzonej w Meksyku, Hawanie, Loji i Toledo, w Waszyngtonie, Awinionie, Aparecidzie, Mińsku i Bukareszcie kolejno po hiszpańsku, angielsku, francusku, portugalsku, białorusku i rumuńsku. Na zakończenie powiedział do młodzieży włoskiej:

Na koniec pozdrawiam was, zgromadzonych w katedrze neapolitańskiej! Wasze miasto i całe Włochy muszą odkryć na nowo, jak pięknie jest razem pracować na rzecz bardziej sprawiedliwego i solidarnego społeczeństwa. Dawajcie przykład także i na tym polu, czerpiąc siłę z modlitwy, i niech was prowadzi światło i moc Ewangelii. Dziękuję kard. Ruiniemu i ks. prał. Leuzziemu, i tym wszystkim, którzy współpracowali w przygotowaniu tego spotkania. Dziękuję chórowi i orkiestrze, które towarzyszyły naszej modlitwie, jak również Watykańskiemu Ośrodkowi Telewizyjnemu, Radiu Watykańskiemu i Telespazio za połączenia. Wam, droga młodzieży, życzę spokojnej i owocnej pracy i wesołych świąt Wielkanocnych, i wszystkim z serca udzielam błogosławieństwa apostolskiego.

opr. mg/mg