Wspólna deklaracja Papieża Franciszka i Katolikosa Karekina II

Papież Franciszek

Wspólna deklaracja Papieża Franciszka i Katolikosa Karekina II

Po południu Papież Franciszek podpisał wraz z Katolikosem i Najwyższym Patriarchą Wszystkich Ormian Karekinem II, w pałacu w Eczmiadzynie, wspólną deklarację, którą zamieszczamy poniżej; wcześniej pożegnał się z personelem oraz spotkał się z przedstawicielami Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego. Z Eczmiadzynu w towarzystwie Katolikosa pojechał do odległego o 41 km klasztoru Chor Wirap, kolebki ormiańskiego monastycyzmu. Papież wszedł tam do pomieszczenia, w którego posadzce znajduje się wejście prowadzące do bardzo głębokiej groty, gdzie był więziony przez 14 lat, na przełomie III i IV w., św. Grzegorz Oświeciciel. Następnie obaj zwierzchnicy Kościołów, niosąc świece zapalone od płonącego w grocie znicza, przeszli do pobliskiego kościoła Świętej Matki Bożej, gdzie od tych świec zapalili znicz, podarowany klasztorowi przez Franciszka, i odmówili oddzielnie modlitwy — po ormiańsku i po włosku. Stamtąd udali się na taras i wypuścili dwa gołębie w kierunku widocznej na horyzoncie góry Ararat. Z Chor Wirap odjechali na erewańskie lotnisko, gdzie po prywatnym spotkaniu z prezydentem Serżem Sarkisjanem odbyła się ceremonia pożegnalna. Przy schodach do samolotu Franciszek i Karekin wymienili raz jeszcze braterski uścisk.

Dziś w Świętym Eczmiadzynie, duchowym centrum wszystkich Ormian, my, Papież Franciszek i Katolikos Wszystkich Ormian Karekin II wznosimy nasze myśli i serca, składając dzięki Wszechmogącemu za nieustanną i wzrastającą bliskość w wierze i miłości Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego z Kościołem katolickim w ich wspólnym świadectwie, dawanym orędziu Ewangelii w świecie rozdartym przez konflikty i pragnącym pociechy i nadziei. Wysławiamy Trójcę Przenajświętszą — Ojca, Syna i Ducha Świętego — za to, że pozwoliła nam przybyć do biblijnej ziemi Araratu, który góruje, jakby przypominał nam, że Bóg zawsze będzie naszą ostoją i zbawieniem. Z duchową satysfakcją wspominamy, że w 2001 r., z okazji 1700. rocznicy proklamowania chrześcijaństwa jako religii Armenii, św. Jan Paweł II odwiedził Armenię i był świadkiem nowej karty w ciepłych i braterskich stosunkach między Ormiańskim Kościołem Apostolskim a Kościołem katolickim. Jesteśmy wdzięczni za to, że dana nam była łaska być razem na uroczystej liturgii w Bazylice św. Piotra w Rzymie 12 kwietnia 2015 r., podczas której zobowiązaliśmy się, że będziemy przeciwstawiać się wszelkim formom dyskryminacji i przemocy, oraz upamiętniliśmy ofiary tego, co Wspólna deklaracja Jego Świątobliwości Jana Pawła II i Jego Świątobliwości Karekina II wspominała jako «eksterminację półtora miliona ormiańskich chrześcijan, uznawaną powszechnie za pierwsze ludobójstwo XX stulecia» (27 września 2001 r.: «L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 11-12/2001, s. 35).

Wysławiamy Pana za to, że dzisiaj wiara chrześcijańska jest znowu w Armenii żywa i że Kościół Ormiański prowadzi swoją misję w duchu braterskiej współpracy między Kościołami, wspierając wiernych w budowaniu świata solidarnego, sprawiedliwego i pokojowego.

Niestety, jesteśmy jednak świadkami ogromnej tragedii, rozgrywającej się na naszych oczach — niezliczeni niewinni ludzie są zabijani, przesiedlani lub zmuszani do bolesnej i niepewnej tułaczki z powodu ciągłych konfliktów na tle etnicznym, politycznym i religijnym na Bliskim Wschodzie i w innych częściach świata. Na skutek tego mniejszości etniczne i religijne stały się celem prześladowań i okrutnego traktowania, tak iż cierpienia z powodu wyznawanej wiary stały się codziennością. Męczennicy należą do wszystkich Kościołów, a ich cierpienie tworzy «ekumenizm krwi», który przekracza historyczne podziały między chrześcijanami, wzywając nas wszystkich do zabiegania o widzialną jedność uczniów Chrystusa. Razem modlimy się za wstawiennictwem świętych apostołów Piotra i Pawła, Tadeusza i Bartłomieja o przemianę serc wszystkich ludzi, którzy dopuszczają się takich zbrodni, i tych, którzy mogliby powstrzymać przemoc. Błagamy przywódców narodów, aby wysłuchali prośby milionów ludzi, którzy z utęsknieniem oczekują pokoju i sprawiedliwości na świecie, którzy domagają się poszanowania praw nadanych im przez Boga, którzy pilnie potrzebują chleba, a nie broni. Niestety, jesteśmy świadkami prezentowania religii i wartości religijnych w sposób fundamentalistyczny, który jest używany do tego, aby uzasadniać szerzenie nienawiści, dyskryminacji i przemocy. Usprawiedliwianie takich zbrodni ideami religijnymi jest nie do przyjęcia, «Bóg bowiem nie jest Bogiem nieładu, lecz pokoju» (1 Kor 14, 33). Ponadto poszanowanie dla różnic religijnych jest koniecznym warunkiem pokojowego współistnienia różnych wspólnot etnicznych i religijnych. Właśnie dlatego, że jesteśmy chrześcijanami, jesteśmy wezwani do poszukiwania i rozwijania dróg pojednania i pokoju. W związku z tym wyrażamy również nadzieję na pokojowe rozwiązanie kwestii dotyczących Górskiego Karabachu.

Pomni na to, czego Jezus nauczał swoich uczniów, kiedy powiedział: «Byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie» (Mt 25, 35-36), prosimy wiernych naszych Kościołów, aby otworzyli swoje serca i swoje ręce ofiarom wojny i terroryzmu, uchodźcom i ich rodzinom. Chodzi tu o sam sens naszego człowieczeństwa, naszej solidarności, współczucia i wielkoduszności, który można odpowiednio wyrazić tylko przez bezpośrednie i konkretne wykorzystywanie zasobów. Przyznajemy, że to wszystko już zostało uczynione, ale podkreślamy, że oczekuje się znacznie więcej od przywódców politycznych i społeczności międzynarodowej, ażeby zostało zapewnione wszystkim prawo do życia w pokoju i bezpieczeństwie, aby zachować państwo prawa, chronić mniejszości religijne i etniczne, zwalczać handel ludźmi i ich przemyt.

Sekularyzacja znacznych warstw społeczeństwa, jego oddalenie od duchowości i tego, co boskie, prowadzi nieuchronnie do zeświecczonej i materialistycznej wizji człowieka i rodziny ludzkiej. Z tego względu jesteśmy zaniepokojeni kryzysem rodziny w wielu krajach. Ormiański Kościół Apostolski i Kościół katolicki mają wspólną wizję rodziny, opartej na małżeństwie, akcie bezinteresowności i wiernej miłości mężczyzny i kobiety.

Z zadowoleniem potwierdzamy, że pomimo utrzymujących się podziałów wśród chrześcijan zrozumieliśmy, że znacznie więcej nas łączy, niż dzieli. Jest to mocny fundament, dzięki któremu jedność Kościoła Chrystusowego stanie się widoczna, zgodnie ze słowami Pana, «aby wszyscy stanowili jedno» (J 17, 21). W minionych dziesięcioleciach rozpoczęła się nowa, pomyślna faza w relacjach między Ormiańskim Kościołem Apostolskim a Kościołem katolickim, umacnianych naszymi wzajemnymi modlitwami i wspólnymi wysiłkami w stawianiu czoła współczesnym wyzwaniom. Dzisiaj jesteśmy przekonani, że kluczowe znaczenie ma rozwijanie tych relacji, przez podejmowanie głębszej i bardziej zdecydowanej współpracy nie tylko w dziedzinie teologii, ale także poprzez modlitwę i czynne działanie na poziomie wspólnot lokalnych, w perspektywie podzielania pełnej komunii i konkretnych wyrazów jedności. Apelujemy do naszych wiernych o zgodną pracę na rzecz promowania w społeczeństwie wartości chrześcijańskich, które skutecznie przyczyniają się do budowania cywilizacji sprawiedliwości, pokoju i ludzkiej solidarności. Stoi przed nami otworem droga pojednania i braterstwa. Niech Duch Święty, który prowadzi nas do całej prawdy (por. J 16, 13), wspiera każdy autentyczny wysiłek skierowany na budowanie między nami mostów miłości i jedności.

Ze Świętego Eczmiadzynu wzywamy wszystkich naszych wiernych, aby złączyli się z nami w modlitwie słowami św. Nersesa Sznorhalego: «Uwielbiony Panie, przyjmij błagania swoich sług i łaskawie spełnij nasze prośby, za wstawiennictwem Świętej Matki Boga, Jana Chrzciciela, pierwszego męczennika św. Szczepana, św. Grzegorza Oświeciciela, świętych apostołów, proroków, świętych Bożych, męczenników, patriarchów, pustelników, dziewic i wszystkich Twoich świętych w niebie i na ziemi. A Tobie, o niepodzielna Trójco Święta, niech będzie chwała i cześć na wieki wieków. Amen».

Święty Eczmiadzyn, 26 czerwca 2016 r.

Jego Świątobliwość Franciszek

Jego Świątobliwość Karekin II

opr. mg/mg