Przemówienie bpa Andrzeja Wojciecha Suskiego

«O, jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna dobrej nowiny, który ogłasza pokój, zwiastuje szczęście» (Iz 52, 7).

Umiłowany Ojcze Święty!

Witamy serdecznie w Toruniu słowem Bożym, które wypełniło się w Jezusie Chrystusie, a przez Niego również spełnia się w tych, którzy głoszą Ewangelię, zwiastując pokój i szczęście.

W pielgrzymowaniu po wielu krajach świata, uwikłanych często w różne niepokoje i walki, przynosisz zawsze, Ojcze Święty, pocałunek pokoju. Niedawno po raz kolejny ucałowałeś ziemię ojczystą, która — jak powiedziałeś — jest matką szczególną, dlatego też ma prawo do miłości szczególnej. Uczysz nas ciągle tej miłości. Czynisz to zwłaszcza wtedy, gdy głosisz Ewangelię miłości i pokoju. Kiedy posługą Piotrową przekazujesz moc Dobrej Nowiny. Gdy spełniasz posłannictwo zlecone św. Piotrowi: «Utwierdzaj swoich braci w wierze».

Jak nie dziękować całym sercem, Ojcze Święty, za dobro, jakie nam przekazujesz, za nauczanie i świadectwo. Za wszystkie nawiedzenia ojczystego kraju. Za wzruszające spotkania w Watykanie. Za troski o nas i modlitwy. Niech wdzięczność nasza na nowo wypowie się dzisiaj miłością bogatszą jeszcze o dar tej pielgrzymki.

Oto przed Tobą, Ojcze Święty, ściele się ziemia toruńska, nadwiślańska, objęta ramionami dorzeczy Drwęcy i Osy. Jest to ziemia Wojciechowego szlaku nad Bałtyk, pole misyjnej działalności biskupa Chrystiana, ogród wydający owoce świętości. Tu bowiem w ciągu stuleci rozwinęły się kwiaty Jezusowych błogosławieństw: Juta z Chełmży, Jan z Łobdowa, Magdalena z Mortąg, Bernard z Wąbrzeźna, Maria Karłowska, Stefan Frelichowski. Idąc przez tę ziemię, rzucali ewangeliczne ziarno na zasiew: cisi, ubodzy, miłosierni, pokój czyniący. Są dla nas natchnieniem i porywającym przykładem ad maiora. A z ich wezwaniem współbrzmią wieże i gotyckie sklepienia naszych świątyń, wpisane od wieków w pejzaż ziemi pomorskiej, będące świadectwem wiary i wzniosłych dążeń poprzednich pokoleń.

Ten kierunek ukazał im krzyż, drzewo życia, rodzące dwanaście owoców, wydające swój owoc każdego miesiąca. Taki jest duchowy humus naszej młodej diecezji, uświęconej krwią wielu męczenników tego stulecia, uszlachetniony pracowitością i chrześcijańskimi tradycjami ludu na Pomorzu, wzbogacony oddziaływaniem myśli naukowej i kultury tu pielęgnowanej. Na tym płodnym gruncie Kościół toruński podejmuje dzieło nowej ewangelizacji, wychodząc na spotkanie nowych czasów i nowych ludzi.

Głęboko zapadły nam w serca Twoje, Ojcze Święty, słowa, że «nadszedł moment zaangażowania wszystkich sił kościelnych w nową ewangelizację» (Redemptoris missio, 3). Wiemy, że stanowi ona zasadniczą odpowiedź Kościoła na wyzwania współczesności. Jest największym i najbardziej porywającym wyzwaniem Kościoła naszych czasów, jego naczelnym zadaniem duszpasterskim. Cała misja Kościoła koncentruje się i rozwija w ewangelizacji, będącej łaską i mandatem, który Jezus powierzył mu na początku jego drogi dziejowej (Christifideles laici, 33). W tym duchu prowadzone są prace pierwszego synodu diecezjalnego i misje ewangelizacyjne w parafiach. Ta świadomość stała się także natchnieniem do odnowienia Akcji Katolickiej oraz zawiązania się nowych ruchów i stowarzyszeń laikatu, rozwinięcia działalności Caritas, pogłębienia dialogu Kościoła lokalnego z innymi Kościołami chrześcijańskimi, ze światem nauki i kultury, ze wszystkimi ludźmi dobrej woli, którzy szczerze pragną dobra człowieka i dobra społeczności, w której żyją.

W encyklice Veritatis splendor przypomniałeś, Ojcze Święty, że «Kościół temu jednemu pragnie służyć, ażeby każdy człowiek mógł odnaleźć Chrystusa, aby Chrystus mógł z każdym iść przez życie» (n. 7). To pragnienie trzeba nam wciąż ożywiać w sobie i podtrzymywać. Jest to również zadanie dla katolickich środków społecznego przekazu, spełniających ważną rolę w dziele nowej ewangelizacji. Na terenie Torunia znajduje się siedziba Radia Maryja, znanej i słuchanej rozgłośni ojców redemptorystów. Wnosi ona wiele dobra duchowego, gdy przez modlitwę i katechezę służy tej właśnie sprawie, ażeby «każdy człowiek mógł odnaleźć Chrystusa i aby Chrystus mógł z każdym iść przez życie». W dzisiejszym spotkaniu uczestniczą także słuchacze Radia Maryja. Swoją obecnością pragną dać wyraz żywej więzi z Kościołem zbudowanym przez Chrystusa na Piotrze-Opoce i na fundamencie apostołów.

Benedictus, qui venit in nomine Domini — «Błogosławiony, który przybywa w imię Pana». Tak właśnie, Ojcze Święty, przybywasz do nas, na ziemię toruńską. Przybywasz w imię Pana, z mandatu Chrystusa, który powiedział Piotrowi: «Paś owce moje». Znasz te owce i one Cię znają. Idą za Tobą, bo znają głos Pasterza. W historycznym dniu dla naszego Kościoła toruńskiego, kiedy pośród nas wyznajesz wiarę całego Kościoła w Jezusa, Syna Ojca Przedwiecznego, z głębi serc powtarzamy słowa, jakie Chrystus skierował do Piotra: «Błogosławiony jesteś...»