Pozdrowienie końcowe po Mszy św.

Przed błogosławieństwem końcowym pragnę serdecznie podziękować wszystkim za ich obecność, za uczestniczenie w Najświętszej Ofierze w tym olbrzymim upale.

Pragnę skierować słowa pozdrowienia do uczelni i szkół. Pozdrawiam Katolicki Uniwersytet Lubelski oraz jego filię w Stalowej Woli. Pozdrawiam sandomierskie Wyższe Seminarium Duchowne, Papieską Akademię Teologiczną w Krakowie i złączony z nią Instytut Teologiczny w Sandomierzu — Studium Generale Sandomiriense nauczycieli i uczniów wszystkich szkół. W sposób szczególny zwracam się do tych szkół, które noszą imię św. Jadwigi Królowej.

Sługa Boży komandor Władysław Miegoń z Samborca i urodzony w Tuszowie Narodowym gen. Władysław Sikorski kierują moje myśli ku Wojsku Polskiemu. Pozdrawiam żołnierzy, podoficerów, oficerów i generałów wraz z biskupem polowym i kapelanami. Pozdrawiam także żołnierzy ze Słowacji. Czołem żołnierze!

Pozdrowieniu chórów, orkiestr, scholi, zespołów śpiewaczych niech towarzyszy wspomnienie Mikołaja Gomółki, kompozytora melodii do psalmów w przekładzie Jana Kochanowskiego z Czarnolasu.

Pozdrawiam kolejarzy, leśników, strażaków, pracowników Poczty Polskiej, policję, służby porządkowe, lekarzy, pielęgniarki, członków Polskiego Czerwonego Krzyża, przewodników po Sandomierzu i okolicy.

Wspomnienie uczestnika walk powstańczych na sandomierskiej ziemi, św. Brata Alberta Chmielowskiego, kieruje moje serce do żołnierzy Armii Krajowej, do Sybiraków, do byłych więźniów obozów koncentracyjnych. Zawsze jesteście obecni w moim sercu i modlitwie.

Osobne słowo pozdrowienia kieruję do sadowników, ogrodników, rolników, do przedstawicieli różnych organizacji i stowarzyszeń, a widzę ich tu bardzo wielu.

Pozdrowienia młodzieży i dzieci łączę z postacią szeroko znanej w całej okolicy Teresy Izabeli Morsztynówny, która w swoim młodym życiu realizowała Jezusowe słowa: «Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą» (Mt 5, 8). Pozdrawiam harcerzy z ich przebogatą tradycją służby Bogu i Ojczyźnie.

Witam pielgrzymów z Ukrainy i Białorusi, z archidiecezji lubelskiej i przemyskiej, diecezji kieleckiej, radomskiej i rzeszowskiej oraz wszystkich, którzy przybyli na dzisiejsze spotkanie.

Raz jeszcze dziękuję Bożej Opatrzności za to, że mogę odwiedzić Sandomierz i diecezję sandomierską. Łączy się z tą ziemią wiele wspomnień z czasów mego pasterzowania w Krakowie. Przywołuję na pamięć zwłaszcza uroczystości milenijne i jubileusz 150-lecia istnienia diecezji sandomierskiej, która przez siedem stuleci stanowiła część Kościoła krakowskiego.

Udzielając błogosławieństwa na zakończenie naszej eucharystycznej celebry, pragnę podziękować za wszelkie dobro, jakiego od tej diecezji i od jej społeczności doznałem w ciągu całej mojej posługi pasterskiej, dawniejszej w Krakowie i obecnie na Stolicy św. Piotra. Bóg zapłać!