Szacunek dla osoby ludzkiej od poczęcia do naturalnej śmierci

Nowy ambasador Holandii przy Stolicy Apostolskiej Monique Patricia Antoinette Frank wręczyła Janowi Pawłowi II listy uwierzytelniające. Uroczystość odbyła się w prywatnej bibliotece papieskiej 22 stycznia. W swoim przemówieniu Ojciec Święty nawiązał do aktualnych problemów, takich jak: obrona życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci, pokój i dialog, walka z głodem i chorobami, szczególnie z epidemią AIDS.

Pani Ambasador,

1. Z radością witam Waszą Ekscelencję przy okazji złożenia listów uwierzytelniających, które akredytują panią jako nadzwyczajnego i pełnomocnego ambasadora Królestwa Holandii przy Stolicy Apostolskiej.

Serdecznie pani dziękuję za przekazanie mi przesłania Jej Wysokości królowej Beatrix. Będę wdzięczny, jeśli zechce pani w moim imieniu odwzajemnić najlepsze życzenia pomyślności jej samej, rodzinie królewskiej i całemu narodowi holenderskiemu.

Umacniać dialog

2. Każdego dnia wieści docierające ze świata przypominają wszystkim o pilnej potrzebie budowania przyszłości, w której panować będzie pokój między ludźmi, oraz o tym, że realizacja tego celu wymaga utrwalenia stabilnego ładu międzynarodowego, zabezpieczonego przede wszystkim przez bardziej sprawiedliwy podział zasobów w skali międzynarodowej oraz przez aktywniejszą politykę wspomagania rozwoju. Jak pani podkreśliła, również w pani kraju pojawiły się w ostatnim okresie nowe napięcia, będące skutkiem gwałtownych przemian zachodzących w naszych społeczeństwach, w świecie coraz bardziej otwartym na różnorodność kulturową. Także w Holandii istnieje pilna potrzeba pogłębionego dialogu między różnymi społecznościami tworzącymi naród, aby wszyscy uczyli się wzajemnie poznawać i szanować. Takie otwarcie się na innych jest niezbędne do pokonania granic oddzielających różne społeczności, jak przypomniałem w mym Orędziu na Światowy Dzień Pokoju z 1 stycznia 2001 r.: «Skutecznym środkiem zaradczym, który nie dopuszcza, aby poczucie przynależności kulturowej prowadziło do zamknięcia się na innych, jest obiektywna wiedza o innych kulturach, nie uwarunkowana przez uprzedzenia» (n. 7). Spełniając ten warunek, będzie można ustanowić pokojowe relacje między różnymi wspólnotami, aby wszyscy razem wznosili wspólny dom, jakim jest własny kraj.

3. Pragnąc, by Kościół wniósł istotny wkład w ten proces, który w pewnym sensie kształtuje «nową kulturę polityczną» (Orędzie na Światowy Dzień Pokoju, 1 stycznia 2005 r., n. 10), prawie trzy lata temu podjąłem ponownie inicjatywę zgromadzenia w Asyżu przedstawicieli wielkich religii świata, aby wraz z nimi dać wyraz naszemu wspólnemu pragnieniu pokoju. Wezwałem ich do wspierania pogłębionego dialogu między wszystkimi religiami, apelując do nich zwłaszcza o to, aby w żadnym wypadku nie usprawiedliwiali przemocy względami religijnymi, a wręcz — aby ją jednoznacznie potępili. Jednocześnie Stolica Apostolska stara się propagować na wszystkich płaszczyznach autentyczny dialog międzyreligijny, wzywając chrześcijan, aby we wszystkich społeczeństwach, których są członkami, działali w tym samym duchu jako twórcy pokoju i dialogu, przede wszystkim z wyznawcami innych religii, pośród których żyją. Wiem, że Kościół katolicki w Holandii wypowiedział się niedawno w tym duchu za pośrednictwem swoich biskupów, których pragnę zapewnić o moim całkowitym poparciu w tej dziedzinie.

Współpraca międzynarodowa

4. Zwróciła tu pani uwagę na rolę swojego kraju w walce z głodem i ubóstwem na świecie, a także na działania podejmowane, aby zapewnić rozwój i opiekę sanitarną społecznościom szczególnie narażonym na tragiczne w skutkach epidemie, takie jak plaga AIDS, która gwałtownie rozprzestrzeniła się w Afryce, powodując tam niezliczone ofiary. Jak pani wie, Stolica Apostolska uważa, że aby walczyć z tą chorobą w sposób odpowiedzialny, należy przede wszystkim nasilić działania prewencyjne, zwłaszcza przez wpajanie szacunku dla świętości życia oraz przez wychowanie do uporządkowanego życia płciowego, które wymaga czystości i wierności. Na moje wezwanie także Kościół zmobilizował się do działania na rzecz ofiar AIDS, starając się zwłaszcza o zapewnienie im dostępu do opieki lekarskiej i niezbędnych leków za pośrednictwem licznych ośrodków leczniczych.

Holandia do niedawna przewodziła Unii Europejskiej — w okresie, gdy Unia przyjmowała nowych członków i trwały prace nad dalszym jej rozszerzeniem. Stolica Apostolska zawsze śledziła z uwagą i popierała proces integracji europejskiej, doceniając jego wkład w budowę pokoju na naszym kontynencie, ale także widząc w nim model współpracy dla innych regionów świata. Podobnie jak w moim niedawnym Orędziu na Światowy Dzień Pokoju (n. 10), który obchodzony był 1 stycznia 2005 r., tak i teraz wzywam rządy państw Unii Europejskiej, aby razem podjęły nowe działania na rzecz rozwoju, zawierając umowy oparte na autentycznej współpracy i partnerstwie, zwłaszcza w Afryce, kontynencie bliskim Europie ze względu na więzi sąsiedzkie i historyczne.

Chronić życie

5. Od kilku lat w społeczeństwie holenderskim, pozostającym pod wpływem procesu laicyzacji, podejmowane są działania polityczne zmierzające do zmiany prawodawstwa w sprawach związanych z początkiem i kresem ludzkiego życia. W związku z tym Stolica Apostolska określiła jednoznacznie swoje stanowisko, wzywając katolików Holandii, aby dawali coraz bardziej wyraziste świadectwo swej wierności zasadzie absolutnego poszanowania osoby ludzkiej od jej poczęcia aż do naturalnej śmierci. Raz jeszcze apeluję do władz i do pracowników służby zdrowia oraz do wszystkich osób sprawujących funkcje wychowawcze, aby uświadomili sobie wagę tych zagadnień, a tym samym znaczenie wyborów, jakich dokonują, a przez to przyczyniali się do budowy społeczeństwa coraz bardziej wrażliwego na wartość osoby i jej godność.

Młodzi mieszkańcy waszego kraju, którzy jako kolejne już pokolenie mają możność żyć w pokoju w granicach Unii Europejskiej i słusznie dążą do samorealizacji i dobrobytu, aby przygotować się do zadań, jakie czekają ich w przyszłości, muszą otrzymać solidne wychowanie, sprzyjające rozwijaniu i zintegrowaniu ich osobowości, umacnianiu w nich «wewnętrznego człowieka» — wedle pięknego określenia Pawła Apostoła (por. Ef 3, 16) — a przede wszystkim otwieraniu ich na spotkanie z innymi w społeczeństwie coraz bardziej kosmopolitycznym i wielokulturowym. Kościół katolicki, który zawsze poświęcał wiele uwagi młodym, będzie nadal troszczył się o integralne wychowanie młodzieży i będzie zawsze gotów wnosić wkład w działania podejmowane na tym polu przez cały naród.

Bezinteresowna służba najsłabszym

6. Za pośrednictwem Waszej Ekscelencji pragnę pozdrowić wspólnotę katolicką Holandii i jej pasterzy. Wiem, że angażuje się ona głęboko w życie kraju, śledzi uważnie przemiany społeczne i zdecydowana jest w pełni uczestniczyć w tworzeniu wspólnego dobra, dając świadectwo o tym, w co wierzy i w czym pokłada nadzieję, starając się żyć zgodnie z przykazaniem miłości, jakie otrzymała od swego Pana. Pragnę ją zachęcić, aby szczególnie wiele uwagi poświęcała na co dzień dialogowi między osobami i między grupami tworzącymi społeczeństwo, zwłaszcza w wielkich aglomeracjach miejskich, gdzie złożoność relacji międzyludzkich może też prowadzić do głębokiego osamotnienia jednostek. Wzywam ją także, aby bezinteresownie służyła najsłabszym, którzy w nowoczesnych społeczeństwach są często spychani na margines życia przez rywalizację ekonomiczną i społeczną.

7. Pani ambasador, rozpoczyna dziś pani wzniosłą misję reprezentowania swojego kraju przy Stolicy Apostolskiej. Proszę przyjąć moje najserdeczniejsze życzenia sukcesów w tej pracy oraz zapewnienie, że u moich współpracowników znajdzie pani zawsze zrozumienie i niezbędną pomoc.

Niech Bóg udzieli obficie swego błogosławieństwa Waszej Ekscelencji, pani najbliższym, wszystkim współpracownikom i rodakom.

opr. mg/mg