Świątynia sztuki i kultury

W poniedziałek 7 lutego w godzinach przedpołudniowych Jan Paweł II dokonał inauguracji nowego wejścia do Muzeów Watykańskich. Słowo powitalne podczas uroczystości wygłosił przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego kard. Edmund Casimir Szoka. Stwierdził on, że prace budowlane, które zostały przeprowadzone, upamiętniają Wielki Jubileusz Roku 2000. W swoim przemówieniu Ojciec Święty podkreślił, «że Kościół wciąż pragnie prowadzić dialog z ludzkością językiem sztuki i kultury».

Księża Kardynałowie, czcigodni Bracia w biskupstwie i kapłaństwie, szanowne Panie i Panowie!

1. Inauguracja nowego wejścia do Muzeów Watykańskich sprawia mi szczególną radość. Fakt, że następuje ona w pierwszym okresie obchodów Wielkiego Jubileuszu, nadaje temu wydarzeniu niezwykłe znaczenie symboliczne. Otworzywszy wcześniej w rzymskich bazylikach Drzwi Święte, dające dostęp do łaski Odkupiciela, dzisiaj inauguruję nowe wejście do świątyni sztuki i kultury, którą są Muzea.

Realizacja tego trudnego dzieła jest źródłem wielkiej satysfakcji. Dziękuję kard. Edmundowi Casimirowi Szoce za słowa wypowiedziane tu w waszym imieniu oraz za interesującą prezentację wykonanych prac i osiągniętych rezultatów: jemu oraz dyrekcji technicznej składam wyrazy szczerego uznania, kierując je także do doradców oraz ekip wykonawczych i wspominając z wdzięcznością wkład kard. Castillo Lary, który jest tu dziś wśród nas, a którego zasługą było rozpoczęcie całego przedsięwzięcia.

Słowa zachęty kieruję też do kierownictwa i całego personelu Muzeów Watykańskich, reprezentowanych tu przez dyrektora generalnego Francesco Buranellego. Ich zadaniem będzie teraz jak najlepsze zarządzanie tą wielką instytucją, aby mogła realizować cele, do których została powołana i utworzona.

2. Kiedy pod koniec XVIII w. papieże Klemens XIV i Pius VI zakładali Muzea Watykańskie, w nowoczesnym znaczeniu tego określenia, zwiedzający należeli do bardzo wąskiego kręgu elity. Dzisiaj odwiedzają je każdego dnia tysiące osób z wszystkich kręgów społecznych i kulturowych, przybywających z wszystkich części świata. Można rzeczywiście powiedzieć, że na płaszczyźnie kulturowej Muzea są jedną z najważniejszych bram Stolicy Apostolskiej otwartych na świat.

To właśnie stanowi o znaczeniu nie tylko funkcjonalnym, ale także symbolicznym nowego wejścia, które jest bardziej przestronne, czyli bardziej gościnne, aby przez to wyrażać, że Kościół wciąż pragnie prowadzić dialog z ludzkością językiem sztuki i kultury, oddając do dyspozycji wszystkich dziedzictwo powierzone mu przez historię.

3. Witam serdecznie Giuliano Vangiego, autora rzeźby zdobiącej nowe wejście, i dziękuję mu za to, że jego dzieło nie ma charakteru okolicznościowego, ale jest wezwaniem do refleksji nad posługą Piotrową, do której powołała mnie Opatrzność. Od pierwszego dnia pontyfikatu miałem bardzo wyraźną świadomość, że moją misją jest pomagać człowiekowi w «przekraczaniu progu»: w uwolnieniu się z pęt materializmu i odzyskaniu wolności wiary, wolności bycia sobą przez naśladowanie Chrystusa Odkupiciela, najwyższego obrońcy ludzkiej godności i praw. Ta służba człowiekowi ma dwa aspekty, przedstawione na dwóch bokach marmurowego bloku: jeden z nich to działanie, drugi zaś, nie mniej ważny, to modlitwa. Stając bowiem w obliczu ludzkiego cierpienia, Kościół znajduje w Bogu siłę, aby kierować człowieka ku przyszłości niosącej nadzieję i wolność.

Gratuluję także rzeźbiarzowi Cecco Bonanotte, autorowi portalu nowego wejścia. Temat stworzenia, symbolicznie przez niego przywołany, dobrze współbrzmi z ideą sztuki i zdaje się wzywać zwiedzającego do dostrzeżenia z zachwytem tajemnicy stwórczego Ducha we wszechświecie, w istotach żyjących i nade wszystko w człowieku.

4. Współpraca między Kościołem a artystami zawsze była «źródłem wzajemnego ubogacenia duchowego», które przyczyniło się «do lepszego zrozumienia człowieka, jego autentycznego oblicza, jego prawdy» (List do artystów, 13).

Z takim przekonaniem inauguruję nowe wejście do Muzeów Watykańskich, raz jeszcze dziękując wam wszystkim i z serca błogosławiąc was oraz tych, którzy tutaj pracowali, aby zrealizować to prawdziwie monumentalne dzieło.

opr. mg/mg