Przemówienie 18.05.2003

Ojcze Święty!

Dziś, z okazji Twoich urodzin, pragnę przemówić w imieniu nie tylko wszystkich tu obecnych, ale również niezliczonej rzeszy osób żyjących na całym świecie, również tych, którzy nie są katolikami ani nawet chrześcijanami. Chcę Ci z serca podziękować za wszystko, co robisz, zapewnić Cię o naszych modlitwach i życzyć, by Boża dobroć towarzyszyła Ci każdego dnia i była światłem na Twojej drodze.

W tym dniu sprawujesz wraz z nami i za nas świętą Eucharystię, w której Chrystus uobecnia się wśród nas i z niewyczerpanego źródła, jakim jest Jego Serce, obdarza nas życiem, życiem w obfitości (por. J 10, 10). Podczas tej liturgii zaliczysz czworo błogosławionych Kościoła w poczet świętych, wskazując ich nam jako przewodników na drodze życia. W nich widoczne są owoce ofiary Chrystusa: obumarłe ziarno pszenicy nie pozostało samo, lecz na przestrzeni wieków przynosi plon obfity. W nich Chrystus jest Tym, który żyje w teraźniejszości, nieustannie wzywa ludzi, by Go naśladowali, i uświęca ich — upodabnia do Boga. Ci ludzie niosą światu Królestwo Boże, światło życia, które przeciwstawia się niszczeniu człowieka przez moce zła. Dzisiejsze drugie czytanie mówi, w jaki sposób święci doszli do świętości, a zarazem i nam wskazuje właściwą drogę: «abyśmy wierzyli w imię Jego

Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie» (1 J 3, 23). Wiara i miłość są nierozłączne: komunia z Chrystusem prowadzi do miłości, najkrótsza droga do bliźniego wiedzie przez komunię z Chrystusem, który jest blisko każdego z nas, bliżej niż my sami.

Wierzyć i kochać — taki jest program Twojego pontyfikatu. Niestrudzenie ukazujesz nam oblicze Chrystusa, oblicze Boga miłosiernego. Mając oparcie w Chrystusie, niestrudzenie pomagasz nam przezwyciężać nienawiść oraz uprzedzenia, które wprowadzają podziały, burzyć mury, które usiłują nas podzielić (por. Ef 2, 14). W tym rozpoczynaniu na nowo od Chrystusa (por. Novo millennio ineunte, 29) pomagasz nam znaleźć drogę, która prowadzi do zbawienia. Za to chcemy Ci z serca podziękować. Niech Pan Ci wynagrodzi, tak jak wynagradza swym wiernym sługom.

Ojcze Święty, ad multos annos!

opr. mg/mg