Biskupi polscy o Jubileuszu 2000

Kraków — kard. Franciszek Macharski

(...) Na drogę w nowy czas XXI wieku i II milenium Kościoła krakowskiego przyjmujemy od Jana Pawła II wezwanie do wiary, nadziei i do miłości. Będziemy przez najbliższe lata, idąc za Katechizmem Kościoła Katolickiego, starać się w tym roku już z całym Kościołem wyznawać wiarę. W następnym, celebrować w Kościele tajemnice zbawienia w świętej liturgii. Potem, żyć wiarą, sprawować Eucharystię i modlić się. A wśród wezwań, które Jan Paweł II kieruje do świata, my słyszymy jedno najszczególniejsze, to z Błoń: „Bądźcie apostołami Miłosierdzia Bożego”.

Katowice — abp Damian Zimoń

Stoimy przed wielkim zadaniem nowej ewangelizacji w trzecim tysiącleciu. Wiele dobra się dokonało w Roku Świętym, ale trzeba nadal pogłębiać i ożywiać naszą wiarę i chrześcijańskie świadectwo. Trzeba głosić nadzieję światu, w którym nieraz tyle lęku i rozpaczy. 22 lata temu Jan Paweł II mówił nam: „Nie lękajcie się przyjąć Chrystusa”. Teraz mówi jeszcze wyraźniej: „Nie lękajcie się świętości!”. Stąd nie tylko trzeba chrzcić nawróconych, ale nawracać ochrzczonych. My sami stale winniśmy uświadamiać sobie powszechne powołanie do świętości. To nie jest proste, ale jest możliwe we współpracy z łaską Bożą. To jest nasze podstawowe zadanie w czasach wolności. Więcej wolności — oznacza więcej wymagać od siebie samego.

Lublin — abp Józef Życiński

Wśród znaków, które trzeba wnieść w trzecie tysiąclecie — w skali archidiecezjalnej — widzę szczególną potrzebę ośrodków dla bezdomnych. Dziękuję tym kapłanom, którzy podjęli już działania. Niektórzy spotkają się z niezrozumieniem swoich środowisk, zwłaszcza w lepiej sytuowanych osiedlach, gdzie niechętnie patrzy się na bezdomnych. (...) Mieliśmy kilka projektów zagospodarowania budynków i wszędzie kończyło się fiaskiem, bo mieszkańcy nie chcą, żeby ich dzieci patrzyły na narkomanów. Tu kochani trzeba nam najpierw przemiany świadomości. Chrystus przychodzi do nas w cierpiących, bezdomnych, uzależnionych. Ich dramat jest dramatem chrześcijanina.

Opole — abp Alfons Nossol

(...) Poszukiwanie prawdy, umiłowanie piękna, pragnienie dobra i czynienie tego, co najlepsze to właśnie przeznaczenie człowieka. Cały Rok Jubileuszowy przypomniał o tym ludziom dobrej woli na całym świecie. Chrystus wczoraj, dziś i na zawsze ten sam. Chrystus, nasz brat. Chrystus, przez którego Bóg umiłował nas do końca i zawsze już jest z nami, dla nas i w nas, niech sprawi, byśmy naprawdę byli wszyscy — niezależnie od wieku — dziećmi jubileuszowymi. Byśmy na wzór Trzech Mędrców ze Wschodu poszli za blaskiem gwiazdy nadziei, gdyż tylko wtedy możemy w pełni dotrzeć do Chrystusa (...)

Gliwice — bp Jan Wieczorek

Nie sposób oddać całego bogactwa duszpasterskich inicjatyw i duchowego wysiłku, który w tym szczególnym roku podjęli wierni diecezji gliwickiej. Często byłem zdumiony i równocześnie umocniony widząc to, co działo się w parafiach. Ożywienie wiary było wynikiem otwierania się na działanie Ducha Świętego, który w człowieku jest sprawcą „wszelkiego chcenia i działania”. Obecnie, podczas odwiedzin duszpasterskich, trwa intronizacja Pisma Świętego w każdej rodzinie przyjmującej kapłana. Owe „zaślubiny” z Ewangelią, tak konieczne na progu nowego tysiąclecia, są rezultatem duchowego przeżywania Wielkiego Jubileuszu. Czytanie Ewangelii, która dla człowieka jest drogą, prawdą i życiem, umocni wiarę tych, którzy głęboko związani są z Chrystusem (...) umożliwi odkrycie sensu życia i powrotu do Boga, w którym jest to wszystko, czego tak bezskutecznie gdzie indziej poszukuje dziś człowiek.

Kielce — bp Kazimierz Ryczan

(...) Ustawiono stoły eucharystyczne pośród różnych ludów i narodów. Na stole tym jest obecny z ciałem i duszą sam Jezus. Jezus stał się pokarmem dla każdego, kto z wiarą i czystymi rękami przybliży się do tego stołu. Przy tym stole następuje zbratanie różnych ludów i ras. Przy tym stole nie ma zdrady, ani podstępu. Przy tym stole nie zapadają wyroki. W trzecie tysiąclecie mamy wejść ze stołem eucharystycznym. Jezus też powiedział: „Którym grzechy odpuścicie, są im odpuszczone”. W trzecie tysiąclecie mamy wejść z przykazaniem darowania grzechów.

Koszalin — bp Marian Gołębiewski

Jubileusz, który dziś się kończy, powinien skierować nasze spojrzenie na treści zawarte w haśle duszpasterskim na najbliższy rok: Nowa Ewangelizacja! (...) Tak jak w pierwsze tysiąclecie wszedł Kościół z wezwaniem Chrystusa Pana skierowanym do Apostołów: „Idąc tedy nauczajcie” — tak w trzecie tysiąclecie wchodzi z tym samym wezwaniem, ale skierowanym do wszystkich chrześcijan: „Idąc tedy nauczajcie — ojciec młodzież, kolega i koleżanka tych, z którymi spędzają czas, lekarz i pielęgniarka chorego, którym się opiekują, Ewangelię, którą głosił Chrystus Pan wszyscy mamy wnieść w nasze otoczenie (...) Tak zrozumieli swoje zadanie pastuszkowie z Betlejem oraz Trzej Królowie, dziś składający hołd Chrystusowi Panu, i tak je zrozumieli Apostołowie, którym w dniu wniebowstąpienia Jezus polecił: „Idąc tedy na cały świat — nauczajcie wszystkie narody”. Dziś to polecenie rozszerza Kościół na nas wszystkich.

Bielsko-Biała — bp Tadeusz Rakoczy

Zadaniem Wielkiego Jubileuszu było uczczenie Boga, który narodził się w ludzkim ciele. Każdy ochrzczony człowiek winien przyjąć na mocy własnych decyzji odpowiedzialność za ten dar (...). Rozpoczynać wszystko od Chrystusa — to hasło musi nadal towarzyszyć Kościołowi na drogach trzeciego tysiąclecia. Dlatego na progu czasów wchodzimy w naszą codzienność i przyszłość z nowym entuzjazmem, tak jak to bywa, gdy odkrywamy coś nowego, pięknego, zadziwiającego, co godne jest wysiłku i poświęcenia. W diecezji bielsko-żywieckiej nie zakończyło się upamiętnianie Wielkiego Jubileuszu dziełami materialnymi. Między innymi trwają prace przy Jubileuszowym Centrum Caritas w Bielsku-Białej, które już wkrótce będzie służyć dzieciom z ubogich rodzin, osobom starszym, chorym i niepełnosprawnym.

Tarnów — bp Wiktor Skworc

„Tobie chwała i cześć, Trójco Przenajświętsza, jedyny i najwyższy Boże!” za dar jubileuszowych łask, które stały się naszym udziałem (...) za jubileuszowy czas, który był także czasem uświadamiania sobie sensu i celu życia, jakim jest nasze zbawienie. (...) Dziękujemy za to, że ukazałeś nam jedyną i pewną drogę do zbawienia, jaką jest Jezus Chrystus. (...) W Roku Jubileuszowym byliśmy w drodze ku Zbawicielowi. (...) Trwaliśmy we wspólnocie Kościoła (...) Był to czas oddawania czci Bogu i składania Mu darów płynących z wiary i miłości. Najcenniejsze dary miały charakter duchowy. (...) Dzisiaj dziękujemy Bogu za łaskę spotkania Bożego Syna (...) Jednocześnie prosimy pokornie o łaskę wytrwania, byśmy z tej drogi już nie schodzili.

Wrocław — bp Jan Tyrawa

Tam, gdzie się kończą jubileusze, kończy się świętowanie, a zaczyna szary dzień i praca. To wszystko, co stało się naszym udziałem poprzez Wielki Jubileusz — nadzwyczajne chwile i okoliczności, modlitwy, refleksje, pielgrzymowanie nie tylko do Ziemi Świętej i Rzymu, ale także do kościołów stacyjnych wyznaczonych we wszystkich diecezjach, homilie księży i wypowiedzi Papieża — ubogaciło nas i uświęciło. Nie możemy jednak na tym poprzestać. Powinniśmy te zdobycze kontynuować, rozwijać, nieść dalej w szarą codzienność, by stały się konkretną rzeczywistością. Życzę nam wszystkim, byśmy nadejście nowego tysiąclecia przeżywali spokojnie, z nadzieją, że Pan jest z nami, a wiara czyni cuda.

Sandomierz — bp Marian Zimałek

Konkretnym wyrazem wdzięczności za Święty Rok Łaski (...) ma być — według wytycznych Stolicy Apostolskiej — „gotowość urzeczywistnienia duszpasterskich inicjatyw powziętych w celu pogłębienia życia” religijnego w diecezji. Spośród wielu wskazań (...) Pasterz diecezji wybrał jedno szczególnie ważne: „U progu trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa, kiedy tyle jest ciemności i zagrożeń, potrzeba nam wiary światłej, ogromnej... Otóż, aby wiara słaba stała się wiarą potężną, aby nadzieja stawała się niezłomna, a miłość Boga i bliźniego żarliwa — trzeba nam więcej światła i mocy Boga Dlatego w ten sposób pragnę wyrazić nasze postanowienie, jako owoc Roku Świętego: w nowym roku 2001 rozpoczniemy we wszystkich parafiach... katechezę dla dorosłych”.

Warszawa — bp Marian Duś

Obchody jubileuszowe nie miały nic z triumfalnego przeżywania rocznicy dwutysiąclecia istnienia instytucji Kościoła. Ze złożonymi rękami pochylaliśmy głowy i prosiliśmy Ojca, który jest w niebie, o nieustanne doświadczenie w naszym życiu tajemnicy Boga Emmanuela, Boga z nami. A przyjmując ten strumień łask, staraliśmy się pamiętać, że są one dla nas zaszczytem, ale także zobowiązaniem. Jaki będzie XXI wiek i człowiek III tysiąclecia? Kościół nie prognozuje i nie daje futurystycznych odpowiedzi, lecz patrzy z optymizmem w przyszłość, bo czas i dzieje ludzkości należą do dobrego Boga. Bóg daje nam niezliczone łaski Wielkiego Jubileuszu jako duchowy zadatek na nadchodzącą przyszłość. W tym znaczeniu ten jubileusz się nie kończy. Wszyscy zaproszeni jesteśmy do spełnienia Bożej nauki, do pielgrzymowania po uzyskanie odpustów. Wśród niepokojów i niepewności wchodzimy w trzecie tysiąclecie, ale oczyszczeni i umocnieni. Bóg pokazał w obfitości darów, że jest Bogiem z nami, Emmanuelem.