Tłem dla kompozycji jest sam marmur ołtarza, chociaż pusta rama na tła okazała się konieczna do osadzenia ramion krzyża — ołtarza Baranka Nowego i Wiecznego Przymierza, za monstrancją, opartą o ramę. Monstrancję tworzą dwa półkola. Połączone konstrukcje wypełniają gałązki miesiącznicy rocznej ze srebrnymi blaszkami i gipsówka.
W centrum wnęki, na trzech podstawkach ze sklejki w naturalnym kolorze drzewa, stoi walec z kryształowego szkła. Samo naczynie wystąpi w roli postaci i szaty Jezusa.
W szkle osadzona jest biała lilia (oblicze promieniejące) — za nią jest ukryta jasnoróżowa lilia (razem — Jezus w ciele i krwi). Pęd kosodrzewiny symbolizuje Jego Bóstwo. Sam Jezus jest zatem przedstawiony jako monstrancja, odsłaniająca oczom wybranych uczniów światło Jego żywej więzi z Ojcem — światło życia wiecznego.
Szary klin na naczyniu stojącym przy krzyżu ołtarzowym, rozszerzający się w górę, w stronę ołtarza, inicjuje ruch wstępujący spiralnie ku krzyżowi.
Srebrzysto zielone liście funkii pną się jak tańczące smugi spalanego kadzidła. Lilia pomarańczowa — rozpalone węgle; zielone i czerwone owoce dziurawca — grudki kadzidła nad szczytem naczynia.
Alstroemerie wyprowadzone wyżej łukami z naczynia i tańczące między liśćmi funkii w pobliżu krzyża — to znak widzialny zapachu.
Ofiarę przyjmie Bóg Ojciec jako najmilszą woń, w niej bowiem Jego Syn, Jedyny Sprawiedliwy, złoży swoje życie na krzyżu, aby pojednać ludzkość z Bogiem i wyzwolić ją z niewoli grzechu.
O tym paschalnym przejściu rozmawia z Jezusem na górze Przemienienia dwóch uroczystych świadków: Mojżesz (Prawo) i Eliasz (Prorocy).
Sam Bóg Ojciec domaga się od nas posłuszeństwa Chrystusowi, jak w Starym Przymierzu od Izraela domagał się posłuszeństwa Prawu Przymierza. Jezus Chrystus jest żywą Torą — On wypełnia Prawo.
Więcej na temat tynieckich liturgicznych kompozycji kwiatowych
Fragment publikacji „Słowo i kwiat. Wybrane kompozycje liturgiczne z kościoła tynieckiego 2013-2017”
Hieronim St. Kreis OSB - urodził się w Krośnie. Profes tyniecki od roku 1983. Studiował teologię w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie; święcenia kapłańskie przyjął w roku 1989. Od roku 1990 pracuje nad zastosowaniem ikebany w liturgii. W latach 1990—2005 realizował dekoracje kwiatowe w kościele tynieckim, kontynuuje od 2013. Opublikował: podręcznik ikebany liturgicznej "Kwiaty w kościele. Tajemnice układania" (tomy 1—3b); "Święta Rodzina z Nazaretu. Medytacje biblijne"; "Tyniecka ikebana" (tomy 1—2); tomiki wierszy: "Strumień żółtego piasku", "Jak leci", "Co się stało", "Przed Ikoną", "Kołonotatnik", "Msza z kolędą".
opr. mg/mg
Copyright © by Wydawnictwo Benedyktynów TYNIEC
Podziel się tym materiałem z innymi:
