Bogu, co Boskie

Temat: Bogu, co Boskie

Któż z nas nie zna tego powiedzenia, którym Pan Jezus odpowiedział faryzeuszom? Przywykliśmy do tego, że świat dzieli się na rzeczy Boskie i cesarskie. Tymczasem z tego, co Jezus mówi, nic takiego nie wynika. Co więcej, kiedy rozważamy dzisiejsze pierwsze czytanie, widzimy bez żadnych wątpliwości, że także ziemski władca, nawet poganin, jest narzędziem Boga. Nie ma bowiem na tym świecie niczego, co miałoby być z samej definicji pozbawione zwierzchności Chrystusowej. Nie ma dziedziny życia, która miałaby być wyłączona spod Jezusowego władztwa. Jak zatem rozumieć „Bogu co Boskie, Cezarowi to, co należy do Cezara”?
Ani sam Zbawiciel, ani cała nauka Kościoła, która przecież jest przekazywaniem nauki Ewangelii nie kwestionowały potrzeby istnienia władzy i ziemskich władców, jako organizacji ludzkich społeczności. Z jednym zastrzeżeniem, które znajdujemy już w Starym Testamencie, gdy lud Izraela pragnie mieć króla, na wzór innych narodów. Otóż ostatecznym królem Ludu Wybranego, czy to Starego, czy Nowego Testamentu ma być Bóg. Jeśli dzieje się inaczej, popadamy w ten sam błąd i narażamy się na te same grzechy, jakie popełniali Izraelici.
Zatem oddać Bogu, co Boskie, to uznać Jego absolutną władzę i pełne panowanie nad wszystkim, co istnieje, w tym, nad ustrojem ziemskich społeczeństw i nad ziemskimi władcami. Są oni w pełni zależni od Boga, i powinni o tym pamiętać. My zaś mamy obowiązek wynikający z nauki Kościoła opartej na przekazie Ewangelii poddania się pod zwierzchnictwo ziemskiej władzy, jeśli nie żąda od nas rzeczy sprzecznych z prawem Bożym zapisanym w Ewangelii i naszym sumieniu.

SŁOWO BOŻE W PRAKTYCE
Bóg zawsze będzie stał ponad ziemskim prawem. Czy to zapisanym w skreślonych ludzkimi rękami konstytucjach, czy międzynarodowych traktatach. Pomysł, aby ziemski monarcha czy jakikolwiek inny władca miał być ponad Bogiem, był, jest i pozostanie zwykłym bluźnierstwem.

PYTANIE DLA ODWAŻNYCH
Czy nie stawiam ziemskich praw ponad Prawo Boże?