Zgromadzeni wokół Jezusa Żydzi mimo, że „Mu uwierzyli”, nie potrafią wejść na drogę ucznia. Są zapatrzeni w siebie i żyją w przekonaniu, że dobrze robią, opierając swoje życie jedynie na tradycji. Tymczasem są zniewoleni utartymi schematami, co wychodzi w rozmowie z Chrystusem. Nauczyciel przekonuje ich, że tylko trwanie w Jego nauce otwiera na prawdę i wolność.

Biblijni rozmówcy wolą jednak zostać przy swoim. Pokazuje to ich natychmiastowa reakcja i towarzyszące jej oburzenie. Z wyrzutem przypominają, że są potomkami Abrahama i nigdy nie byli niczyimi niewolnikami. W odpowiedzi słyszą, że gdyby tak było, to dokonywaliby czynów ojca wiary. A tymczasem usiłują zabić człowieka, który powiedział prawdę usłyszaną od Boga.

Nawiązując do Abrahama Jezus uznaje wartość starotestamentowego planu zbawienia. Występuje jednak przeciwko wypaczeniom religijnych postaw. To nieposłuszeństwo słowu Bożemu i odrzucenie Mesjasza jest powodem zakwestionowania Bożego ojcostwa wobec Izraela. A taka postawa nie tylko nie pozwala wejść do grona uczniów, ale i uniemożliwia bycie uczestnikiem Bożego zbawienia.

Na kanwie dyskusji z Żydami Chrystus przypomina rozróżnienie między synem a niewolnikiem. Pierwszy ma władzę równą ojcu i mieszka w domu, drugi natomiast ani nie ma stałego miejsca zamieszkania, ani żadnej władzy. Życie w grzechu jest bezpośrednią rezygnacją z daru Bożego synostwa na rzecz niewoli, która jest charakterystyczna dla diabelskiego pochodzenia.

Poznawanie prawdy o Jezusie często wiąże się z bólem odkrywania swojej grzeszności, obłudy, zniewoleń. Umożliwia natomiast wejście do grona uczniów i odzyskanie wolności. Czy jednak masz odwagę poznać prawdę, która wyzwala?