z multimediami.
św. Flavian z Toskanii, św. Zenon, św. Chaeremon i towarzysze, św. Ischyrion.
Pierwsze czytanie
Iz 7, 10-14
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Pan przemówił do Achaza tymi słowami: «Proś dla siebie o znak od Pana, Boga twego, czy to głęboko w Szeolu, czy to wysoko w górze!»
Lecz Achaz odpowiedział: «Nie będę prosił i nie będę wystawiał Pana na próbę».
Wtedy rzekł Izajasz: «Słuchajcie więc, domu Dawidowy: Czyż mało wam uprzykrzać się ludziom, iż uprzykrzacie się także mojemu Bogu? Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel».
Psalm responsoryjny
Ps 24
Ps 24 (23), 1b-2. 3-4b. 5-6 (R.: por. 7c i 10b)
Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat cały i jego mieszkańcy.
Albowiem on go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.
Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały
Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, *
którego dusza nie lgnęła do marności.
Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały
On otrzyma błogosławieństwo od Pana *
i zapłatę od Boga, swego zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały
Drugie czytanie
Rz 1, 1-7
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Paweł, sługa Chrystusa Jezusa, z powołania apostoł, przeznaczony do głoszenia Ewangelii Bożej, którą Bóg przedtem zapowiedział przez swoich proroków w Pismach świętych. Jest to Ewangelia o Jego Synu – pochodzącym według ciała z rodu Dawida, a ustanowionym według Ducha Świętości pełnym mocy Synem Bożym przez powstanie z martwych – o Jezusie Chrystusie, Panu naszym.
Przez Niego otrzymaliśmy łaskę i urząd apostolski, aby ku chwale Jego imienia pozyskiwać wszystkich pogan dla posłuszeństwa wierze. Wśród nich jesteście i wy, powołani przez Jezusa Chrystusa.
Do wszystkich przez Boga umiłowanych, powołanych świętych, którzy mieszkają w Rzymie: łaska wam i pokój od Boga, ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa!
Werset przed Ewangelią (Alleluja)
Mt 1, 23
Alleluja, alleluja, alleluja
Oto dziewica pocznie i porodzi Syna,
któremu nadadzą imię Emmanuel,
to znaczy Bóg z nami.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia
Mt 1, 18-24
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie.
Gdy powziął tę myśl, oto Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, on bowiem zbawi swój lud od jego grzechów». A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: «Oto dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel», to znaczy Bóg z nami.
Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.
ks. Mirosław Matuszny
Temat: Dylematy Józefa
Dzisiejsza, czwarta niedziela adwentu pozwala nam już w obfitości poczuć ów świąteczny klimat. Nasze świątynie już prawie są przygotowane na pasterkę, przy konfesjonałach kolejki zdają się być coraz dłuższe, mimo wzmożonej posługi kapłanów i prowadzonych wcześniej w wielu parafiach adwentowych rekolekcji. My zaś odliczający czas do wigilijnej wieczerzy szybko robimy w głowach istny remanent, czy przypadkiem o czymś nie zapomnieliśmy. Chcielibyśmy wyrwać z tej przedświątecznej bieganiny choć kilka chwil dla siebie, ale nawet w tę dzisiejszą niedzielę wydaje się to być trudne, lub w wielu przypadkach nawet nieosiągalne.
Tymczasem dzisiejsza niedziela stawia nam przed oczy postać niezwykle ważną, bo oblubieńca Najświętszej Maryi Panny. Mężczyznę, który znalazł się w tak zaskakująco trudnej sytuacji, że gdyby nie jego wiara i miłość do Maryi, na pewno nie sprostałby postawionemu przez Boga zadaniu. Dylematy Józefa rodziły się wprost z jego sprawiedliwego serca. Wszak Pismo święte mówi o nim właśnie jako o człowieku sprawiedliwym. Tymczasem decyzja, jaką ma podjąć żadną miarą nie może być sprawiedliwa. Jeśli weźmie na siebie ojcostwo dziecka, które jego małżonka nosi pod sercem, skłamie, okryje hańbą siebie i swój ród. Jeśli ją potępi i oddali ze względu na to iż jest przemienną, Maryja zostanie ukamienowana. On, Józef wie, że na to nie zasłużyła. Byłaby to ogromna niesprawiedliwość. Jego plan jest więc inny. Odesłać w tajemnicy.
Drogi Boże nie są drogami naszymi i choć po ludzku efekt naszych dociekań wydaje się wprost idealny, kiedy Bóg wkracza ze Swoją logiką i Swymi planami, trzeba nam w pokorze schować nasze plany i zdać się na Odwieczną Miłość Boga.
SŁOWO BOŻE W PRAKTYCE
Czy po owym widzeniu Józef był spokojniejszy i miał jasny ogląd sytuacji? Jeśli tak, to zapewne jedynie w kwestii decyzji, jaką miał podjąć. Czy zrozumiał, do jakiej roli powołał go Bóg i w jakim ogniu wydarzeń za chwilę się znajdzie? Zapewne tego nie przypuszczał. Jednak jak przedtem tak i teraz dwie rzeczy pozwalały mu iść dalej przez życie i mieć nadzieję, że Bóg wie co robi. Prawość serca i miłość do Maryi.
PYTANIE DLA ODWAŻNYCH
Czy kieruję się jak św. Józef prawością serca i miłością do Maryi?
