Znaleziono 2315 wyników
Siostra Wspomożycielka Dusz Czyśćcowych: najbardziej pomagamy zmarłym, gdy sami zbliżamy się do Boga
Pomaganie zmarłym nie polega na automatycznym wypełnianiu pewnych praktyk. Chodzi o duchowy dar. Najbardziej pomagamy duszom, kiedy sami zbliżamy się do Boga – mówi s. Anna Czajkowska ze Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych. Jak podkreśla, w pomocy duszom nie tyle trzeba myśleć o zmarłym – o tym, czego on konkretnie potrzebuje – ale trzeba myśleć o Bogu. Zwraca też uwagę, że po „tamtej stronie” nic nie wygląda tak jak po naszej i możemy mówić o rzeczywistości po śmierci jedynie poprzez pewne podobieństwo do tego, co znamy.
Maryja i błędy Rosji. Walczymy z duchowym Księstwem ciemności
„Jeśli Piękna Pani z Fatimy miała na myśli błędy komunizmu, to dlaczego pojawiła się przed przejęciem władzy przez komunistów? Co więcej, komunizm nie narodził się w Rosji w 1917 roku. W tamtym czasie już od ponad 70 lat szerzył swoje błędy w Europie i na świecie, a Kościół z tej przyczyny bił na alarm przy wielu okazjach” – pisze przy okazji kolejnej rocznicy lipcowych objawień fatimskich z 1917 roku felietonista Opoki ks. Robert Skrzypczak.
To ostatni moment, by wrócić do Reguł Loyoli. „Ja tak uważam” nie może być miarą wszystkiego
W „Ćwiczeniach Duchownych” Ignacego Loyoli znajdujemy zdanie: „powinniśmy być zawsze gotowi wierzyć iż białe, które widzę, jest czarne, jeżeli się tak wypowie Kościół hierarchiczny”. Wydaje się to absurdalne dla współczesnego czytelnika, dla którego własne subiektywne zdanie i odczucie jest miarą wszystkiego. A jednak Ignacy ma rację: kult własnego pomysłu jest zgubny, a nad tym, aby Kościół głosił Bożą prawdę, czuwa sam Duch Święty.
Misjonarz ma dwa serca – jedno dla swojego kraju, drugie dla misyjnego. Historie polskich misjonarzy
O swoich doświadczeniach opowiadają polscy misjonarze pracujący już od wielu lat w Afryce i w Ameryce Południowej. Jak podkreślają, jeśli ktoś jedzie na misje to już zawsze będzie miał dwa serca – jedno dla swojego kraju a drugie dla kraju, w którym służy. Zwracają też uwagę na to, ile misje dają im samym.
Nieomylność papieska? Tak. Dowolność papieskiego nauczania? Zdecydowanie nie!
Nieomylność papieska nie oznacza bynajmniej, że papież może nauczać wszystkiego, co zechce. Takie rozumienie nieomylności byłoby całkowitym zaprzeczeniem jej istoty. Zwraca na to uwagę
Edward Feser w kolejnym tekście z sympozjum „Przyszłość Kościoła katolickiego” organizowanego przez „First Things”.
