Wiersz: "Niebieskiego dworu Pani, Do Ciebie z płaczem wołamy..."
Niebieskiego dworu Pani, Do Ciebie z płaczem wołamy; Ewy synowie wygnani Litości Twojej żądamy. Na wielu nam rzeczach zbywa, Nędza człowieka uciska; Tylko swą nagość okrywa Tym, co z łaski Stwórcy zyska. Ty najbliższa Twego Syna, Powiedz Mu o naszej doli; Niech wad naszych zapomina, Lepszego bytu pozwoli. Matko! My dziećmi Twoimi! Patrz na stan nasz, nie na winę; Módl się za nami grzesznymi, Teraz i w śmierci godzinę.
Franciszek Karpiński