Wybocz mi prosza

Klyncza przed Tobom w nimej cichości
a myśli lecom kajś hen do nieba
ni moga pojonć boskigo cudu
że Ty żeś skryty w tyn konsku chleba


W biołym łopłatku prawdziwy PonBog
dowo nom siebie i swoji ciało
za mje cirpiyniym łokropnej mynki
życi na krzirzu łofiarowało


Chryste skowany w tym Sakramyncie
Tyś chlebym żywym jakigo mi trzeba
bez ciała Twojigo i kwi przelotej
dusza nie wyndzie nigdy do nieba

Kej Twoji pszoci wiynksze niż rzyka
jo ni ma godziyn taki zocności
wybocz mi prosza daruj przewiny
i kludź bez życi aż do wieczności

opr. ac/ac