Wiersz napisany dla uczczenia rocznicy poświęcenia Kościoła
Nasiąknięty pokorą modlitwy
wiarą i dobrocią Synów tej ziemi
czuwa wskazując drogę do nieba
Tym co przychodzą tu na modlitwę
Ząb czasu nie dotknął jego duszy
dziejowe burze nie zwyciężyły
karmiąc miłością i słowem Bożym
obca mu była nienawiść chwili
Odchodzą ludzie i czas się zmienia
on jak Opoka trwa wciąż na straży
Ciałem Chrystusa łączy w Wspólnocie
Tych co oddani i wierni Bogu
opr. ac/ac