Rozwijać POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI - przezwyciężać bezsilność

Fragmenty książki

Rozwijać POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI - przezwyciężać bezsilność

Anselm Grün OSB

Rozwijać POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI - przezwyciężać bezsilność

PORADNIK

ISBN: 978-83-60703-06-9

wyd.: Wydawnictwo SALWATOR 2007


Spis treści
Samodoświadczenie dzisiejszego człowieka 5
Wiara w siebie, pewny siebie, śmiały 8
Bezsilność, bez mocy, bez możliwości 9
I. Rozwijać poczucie własnej wartości 13
1. Budowanie dobrego poczucia własnej wartości 15
Pierwotne zaufanie 15
Jedyność w swoim rodzaju, niepowtarzalność 18
Pełny sagan 21
Akceptacja cienia 23
Duchowa jaźń 28
2. Obrazy braku poczucia własnej wartości 33
Mały 33
Paralityk 36
Porównujący się 39
Tchórz 41
Garbaty 44
Przystosowujący się 49
Arogant 52
3. Drogi do zdrowego poczucia własnej wartości 55
Akceptacja samego siebie 55
Być ze sobą 59
Droga przez ciało 61
Droga wiary 64
Medytacja nad tekstami biblijnymi 66
Celebrowanie świąt chrześcijańskich 70
Doświadczenie św. Pawła 76
Przesłanie pojednania 78
Droga mistyczna 82
II. Przezwyciężać bezsilność 91
1. Uczucia bezsilności 95
Bezsilność wobec samego siebie 95
Bezsilność wobec innych ludzi 100
Bezsilność wobec świata 102
2. Skutki poczucia bezsilności 107
Złość i przemoc 107
Brutalność 109
Karanie samego siebie 110
Rezygnacja i zwątpienie 111
3. Drogi przeciwstawienia się bezsilności 114
A. Drogi ludzkie 114
Wspólne drogi 114
Drogi osobiste 116
Zdrowe rytuały 118
Uwolnić się od władzy innych 119
Obchodzenie się z władzą, mocą 121
B. Drogi religijne 124
Człowiek królewski 125
Uwolnienie się spod władzy świata 127
Pojednać się z własną bezsilnością 128
Modlitwa i bezsilność 131
Udział w pełnomocnictwie Chrystusa 133
Siła modlitwy 138
Siła miłości 139
Podsumowanie 143

Samodoświadczenie dzisiejszego człowieka

 Ludzie, których spotykam jako duszpasterz, krążą często wokół dwóch biegunów: brakującego poczucia własnej wartości i poczucia bezsilności. Nie są to wyłącznie młodzi, którzy cierpią z powodu braku wiary w siebie i tęsknią za tym, aby rozwinąć poczucie własnej wartości. Również od ludzi znajdujących się w sile wieku słyszę często, jak bardzo brak im pewności co do własnej wartości. Nie mają odwagi bronić swojego zdania, jeśli inni swoje wygłaszają z dużą pewnością siebie. Uważają, że niczego nie potrafią. Inni robią to lepiej - tak myślą. Matki, których dzieci właśnie odeszły z domu, zauważają nagle, że ich z trudem budowane poczucie własnej wartości nagle legło w gruzach. Jedyną treścią ich życia były bowiem dzieci. Teraz są konfrontowane z samymi sobą i wydaje im się, że nic już nie znaczą. Również ludzie starsi nieraz mówią o tym, że mają złe zdanie o sobie samych. Na starość przypominają sobie, że jako dzieci nie byli traktowani poważnie i nikt nie pytał ich o zdanie. Teraz, kiedy nie mogą wykazać się żadnymi osiągnięciami, czują się bezwartościowi.

Młodzi ludzie wątpią, czy w ogóle są coś warci. Cierpią, bo uważają, że nikt się z nimi nie liczy, sądzą, że nie są tak cool, jak by tego chcieli. Denerwują się, że się czerwienią, kiedy ktoś poruszy drażliwy dla nich temat. A przede wszystkim boją się, że nie są godni miłości. Młodzi mężczyźni w obecności kobiet odczuwają skrępowanie, ponieważ nie są pewni, czy te ich akceptują. Kiedy spostrzegą, że któryś z ich znajomych znalazł sobie przyjaciółkę, konstatują, że widać są niewiele warci, bo nadal są sami i żadna dziewczyna się nimi nie interesuje. Młode kobiety odczuwają lęk, że mężczyźni je zlekceważą, że je ośmieszą, gdyż nie odpowiadają obowiązującemu ideałowi piękna, i całą swoją energię zużywają na to, aby ich wygląd odpowiadał temu, jakiego ich zdaniem oczekują od nich mężczyźni.

Również bezsilność staje się w rozmowach duszpasterskich coraz częstszym tematem. Przykładowo: młody mężczyzna okazuje się bezsilny w podejmowaniu decyzji dotyczącej jego przyszłości. Wielu odczuwa bezsilność w walce z samym sobą. Nie potrafi zrobić kroku naprzód. Ubolewa ciągle z powodu własnych niepowodzeń, ale nie potrafi niczego zmienić. Młode kobiety cierpią, bo nie są w stanie zapanować nad zaburzeniem jedzenia. Młodzi mężczyźni czują się bezsilni, gdyż nie potrafią poradzić sobie ze swoją seksualnością, tak by sprostać swoim o niej wyobrażeniom i ideałom. Niektórzy irytują się tym, że stale się kompromitują, czują się niepewnie w obecności innych i popełniają błędy, nie będąc w stanie im zapobiec.

Często uczucia bezsilności mają swoje źródło w czynnikach zewnętrznych, np. w sytuacji na rynku pracy albo w otoczeniu społecznym czy klimacie politycznym. Jeśli ktoś zaraz po ukończeniu studiów wysłał 40 lub 50 podań o przyjęcie do pracy i nie otrzymał żadnej odpowiedzi, czuje się bezsilny, myśląc o przyszłości. Nabiera przekonania, że choćby zrobił wszystko, co w jego mocy, to i tak na nic się to zda. Z okrutnymi realiami nie da sobie rady. Jeśli jakiś uczeń zaangażował się w działalność na rzecz ochrony środowiska, bywa, że z niej rezygnuje, żywiąc przeświadczenie, że nie ma ona sensu - społeczeństwo bowiem wciąż będzie niszczyć przyrodę. Ktoś inny czuje się bezsilny w podejmowanych próbach ratowania swojego rozbitego małżeństwa lub zmiany czegoś w trudnym związku. Nieraz bezsilność ma swe korzenie w dzieciństwie. Niejedno dziecko było bezradne, choć starało się załagodzić napięcia między rodzicami i pogodzić ich po kłótni, albo odczuwało bezsilną złość, kiedy je niesprawiedliwie karano. Tę samą złość już jako dorosły odczuwa wobec przełożonych, wobec autorytetów i w sytuacjach konfliktowych w rodzinie, w parafii i w zakładzie pracy.

Rodzice czują się bezsilni wobec swoich dorosłych dzieci idących zupełnie inną drogą niż ta, którą sobie dla nich wymarzyli. Nie potrafią już do nich dotrzeć. Zarówno starzy, jak i młodzi czują się bezsilni w świecie, w którym dzieje się dużo złego, na co nie mają wpływu, bo decydują o tym inni, grupy rządzące i anonimowe siły, których działania nie można pojąć.

opr. aw/aw



« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama