Fragmenty książki "Sztuka rozmawiania" cz. 2
SPIS TREŚCI | |
ZANIM ZACZNIESZ CZYTAĆ... | 9 |
I. OD OGÓLNEJ DO SZCZEGÓłOWEJ PSYCHOLOGII KOMUNIKACJI | 11 |
II. NARZĘDZIA PRACY I MYŚLENIA PSYCHOLOGII KOMUNIKACJI | 19 |
A "Kwadrat wypowiedzi" | 19 |
B. Diabelskie koło relacji międzyosobowych | 27 |
1. Małżeństwo | 28 |
2. Wychowanie dzieci | 31 |
3. Życie zawodowe | 33 |
4. Relacje otwarte i utajone | 35 |
C. Kwadrat wartości i rozwoju osobowego | 38 |
1. Zasada budowy | 38 |
2. Jak zbudować kwadrat wartości? | 41 |
3. Podstawowe kwadraty wartości w komunikacji międzyosobowej | 45 |
a) Autentyczność a branie pod uwagę skutków | 45 |
b) "Miłująca walka" - akceptacja i konfrontacja | 47 |
4 Od kwadratu wartości do kwadratu rozwoju osobowego | 48 |
5. Zdemaskować polaryzację w dyskusji | 53 |
III. ROZMAITE STYLE ZACHOWAŃ W DYNAMICE RELACJI MIĘDZYOSOBOWYCH | 57 |
A. Styl bierno-zależny, czyli "Pomóż mi!" | 60 |
1. Obraz zewnętrzny, apel podstawowy i tło psychiczne | 61 |
2. Systemowy kąt widzenia | 67 |
3. Kierunki rozwoju osobowego | 70 |
a) Autonomia i odpowiedzialność za siebie | 71 |
B. Styl ratownika, czyli "Na mnie możesz liczyć" | 75 |
1. Obraz zewnętrzny, apel podstawowy i tło psychiczne | 75 |
2. Systemowy kąt widzenia | 83 |
3. Kierunki rozwoju osobowego | 87 |
a) Samodzielność a potrzeby | 88 |
b) Opieka a wymagania | 90 |
c) Zainteresowanie a dystans | 91 |
C. Styl altruistyczny, czyli "Ja się nie liczę" | 95 |
1. Obraz zewnętrzny, apel podstawowy i tło psychiczne | 95 |
2. Systemowy kąt widzenia | 103 |
3. Kierunki rozwoju osobowego | 107 |
a) Wiara w siebie a ofiarność | 108 |
b) Wiara w siebie: umiejętność mówienia "ja" i "nie" | 112 |
c) Agresja i duch walki | 117 |
D. Styl poniżająco-agresywny, czyli "Wszystko przez ciebie!" | 119 |
1. Obraz zewnętrzny, apel podstawowy i tło psychiczne | 120 |
a) Techniki górowania | 123 |
b) Mężczyźni a kobiety w pracy zawodowej | 126 |
c) Wychowanie | 128 |
d) Dialog polityczny | 129 |
2. Systemowy kąt widzenia | 134 |
3. Kierunki rozwoju osobowego | 136 |
a) Konfrontacja i rehabilitacja wypowiedzi "ty" | 136 |
b) Szacunek dla innych a poczucie godności własnej | 146 |
c) Sprzeciw a uznanie | 147 |
d) Ćwiczenie | 149 |
e) Sztuka pozytywnego przeformułowywania. . | 149 |
f) Bezpośredniość a takt | 152 |
g) Konfrontacja a wgląd w siebie | 155 |
h) Ćwiczenie | 158 |
E. Styl uzasadniający siebie, czyli "Ja jestem w porządku" | 160 |
1. Obraz zewnętrzny, apel podstawowy i tło psychiczne | 160 |
2. Systemowy kąt widzenia. . | 165 |
3. Kierunki rozwoju osobowego | 170 |
a) Wydajność a sensowność | 170 |
b) Ćwiczenia | 177 |
F. Styl kontrolująco-określający, czyli "Ja mam rację (ty nie masz racji)!" | 178 |
1. Obraz zewnętrzny, apel podstawowy i tło psychiczne | 178 |
2. Systemowy kąt widzenia | 187 |
a) Mistrz i wzorowy uczeń | 187 |
b) Surowi rodzice i zbuntowana młodzież | 189 |
3. Kierunki rozwoju osobowego | 191 |
a) Niedyrektywne prowadzenie rozmowy | 192 |
b) Dyrektywność i niedyrektywność w pedagogice, terapii i pracy z dorosłymi | 193 |
c) Samokontrola a "pozwalanie sobie" | 198 |
G. Styl dystansujący się, czyli "Tylko bez emocji!" | 201 |
1. Obraz zewnętrzny, apel podstawowy i tło psychiczne | 201 |
2. Systemowy kąt widzenia | 210 |
a) Diabelskie koło dystansu i bliskości | 212 |
b) Zalecenia dla partnera skłonnego do bliskości | 223 |
c) Zalecenia dla partnera dystansującego się | 225 |
3. Kierunki rozwoju osobowego | 227 |
a) Jasne określenie ról a autentyczne spotkanie międzyosobowe | 227 |
b) Gotowość do swobodnych kontaktów a zachowywanie rezerwy | 229 |
c) Język bliskości | 231 |
d) Odbiór empatyczny a słuchanie diagnostyczne | 233 |
e) Odrębność a więź | 236 |
f) Otwarcie na siebie dla dystansującego się? | 238 |
H. Styl dramatyzująco-wylewny, czyli "Zobaczcie, jaki jestem!" | 242 |
1. Obraz zewnętrzny, apel podstawowy i tło psychiczne | 242 |
2. Systemowy kąt widzenia | 251 |
3. Kierunki rozwoju osobowego | 254 |
a) Otwartość a dyskrecja | 255 |
b) Mówienie o sobie a dialogiczne partnerstwo | 257 |
PERSPEKTYWY | 259 |
PRZYPISY | 265 |
BIBLIOGRAFIA | 271 |
Jak wnioskuję z dużego oddźwięku, od czasu ukazania się pierwszej części Sztuki rozmawiania, zainteresowanie psychologią komunikacji poważnie wzrosło. Dochodzi do głosu także pragnienie wprowadzenia jej w kanon "przedmiotów obowiązkowych" - zarówno w przedsiębiorstwach, jak w szkołach, na uczelniach i na wszelkiego rodzaju kursach doskonalenia zawodowego. Jednocześnie dyskusje z uczestnikami kursów, z kobietami i mężczyznami, przedstawicielami rozmaitych grup zawodowych otworzyły mi oczy na to, jak bardzo różnimy się między sobą stylem "porozumiewania się" i tworzenia więzi, i że każdy z nas w rozwoju osobowym potrzebuje innych bodźców. Zacząłem się zastanawiać, czy przypadkiem nie zalecaliśmy "właściwych" rzeczy "niewłaściwym" ludziom.
Niniejszy tom bierze "na muszkę" właśnie te różnice, podczas gdy tom pierwszy, nie tracąc nic z aktualności, nadal zawiera ogólne podstawy. Zakładając, że tom drugi (dla zaawansowanych) może być czytany niezależnie od tomu pierwszego, w rozdziale drugim zamieściłem krótkie przypomnienie "kwadratowego" modelu komunikacji międzyosobowej, co obeznany z tematem czytelnik może opuścić lub potraktować jako "powtórkę".
"Próbą generalną" tej książki był przeprowadzony na uniwersytecie w Hamburgu (od 1984 do 1988) cykl wykładów pod hasłem "Komunikacja a osobowość" (Kommunikation und Persónlichkeit). Odpowiedzią słuchaczy było ponad sto opisów ich własnych doświadczeń. Stąd znie-których z ich prac badawczych pochodzi sporo autentycznego materiału empirycznego, który znalazł się w tej książce.
W trudnym przekładzie pojęć naukowych na codzienny i zrozumiały język, bez zbytnich wpadek, poważnie wspierała mnie Annette Börner.
Treściowo ta książka dojrzewała pod okiem mojej żony Ingrid, której zawdzięczam fachowe spostrzeżenia oraz wsparcie równoważone krytyką. Maszynopis przejrzały Claudia Wörpel i jak zwykle Ingrid Größner - wszystkim serdeczne w tym miejscu dziękuję!
Hamburg, styczeń 1989
opr. aw/aw