Inscenizacja Bożonarodzeniowa

Ewa  Łupkowska

INSCENIZACJA  BOŻONARODZENIOWA

Obsada:  Nauczyciel, Uczniowie, Ewa, Adam, Wąż, Bóg, Narrator, Anioł Gabriel, Maryja i Józef, Rycerz, Mieszkańcy, Gospodarz, Pasterze.

Do pierwszej sceny potrzebne są: 2 ławki z krzesłami dla uczniów, ławka dla nauczyciela, tablica, kreda, Pismo św.

Dzieci bawią się piłką; jest przerwa - po chwili dzwonek na lekcję.

---

Dziecko 1: Jaką mamy teraz lekcję?

Dziecko 2: Religię.

Dziecko 3: Chodźmy do sali.

Po chwili wchodzi nauczyciel.

Nauczyciel: Usiądźcie dzieci. (Zapisuje na tablicy słowo: grzech). Proszę, które z was przeczyta z tablicy, jakie słowo zostało napisane.

Dziecko 1: Grzech.

Nauczyciel: Na dzisiejszej katechezie będziemy mówić o grzechu i jego skutkach. Jak nazywa się księga, którą trzymam w ręku?

Dziecko 2: Pismo Święte.

Nauczyciel: O grzechu mówi nam Pismo Święte w Księdze Rodzaju. Opowiada o stworzeniu świata, człowieka oraz o upadku człowieka.

Dziecko 3: Pan Bóg stworzył Adama i umieścił go w ogrodzie rajskim, a potem Bóg dał Adamowi - Ewę, aby mu towarzyszyła w życiu i żeby nie był sam.

Nauczyciel: Brawo! Adam i Ewa byli posłuszni Panu Bogu, żyli z nim w przyjaźni, ale Bóg dał im nakaz, że mogą zrywać owoce ze wszystkich drzew w ogrodzie, oprócz drzewa, które stoi pośrodku - jest to drzewo poznania dobra i zła. Ale czy byli posłuszni Bogu? Posłuchajcie! - Wąż był bardziej przebiegły niż inne zwierzęta.

---

Drzewko rajskie, dookoła kwiaty. Wąż patrzy na Ewę, która zbiera kwiaty.

Wąż: Czy rzeczywiście Bóg powiedział, żebyście nie jedli owoców ze wszystkich drzew?

Ewa: Owoce z drzew tego ogrodu jeść możemy, tylko z drzewa, które stoi w środku ogrodu nie wolno nam zrywać owoców ani dotykać, abyśmy nie pomarli.

Wąż: Na pewno nie umrzecie. Gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i - tak jak Bóg - będziecie znali dobro i zło.

Narrator: Stało się. Ewa zerwała owoc i dała swemu mężowi.

Adam śpi pośród kwiatów, budzi się i podchodzi do Ewy.

Ewa: Adamie, skosztuj, jaki smaczny owoc.

Adam smakuje owoc i nagle słychać szum.

Adam: Ojej! Cóżeśmy uczynili. Bóg gniewa się na nas.

Adam i Ewa chowają się za drzewko i słyszą po chwili głos Boga.

Narrator: Rzeczywiście, Pan Bóg zapytał Adama.

Bóg: Adamie! Dlaczego się ukrywasz, czy zjadłeś owoc z drzewa, z którego ci zakazałem?

Adam: To niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc.

Bóg: Odtąd z trudem będziesz zdobywał pożywienie na tej ziemi. Ewo! Dlaczego to uczyniłaś?

Ewa: Wąż mnie zwiódł i zjadłam.

Bóg: Odtąd w bólach będziesz rodziła dzieci. Musicie opuścić ogród.

Adam i Ewa z pochyloną głową opuszczają ogród.

Nauczyciel: Jakie to przerażające, prawda? Adam i Ewa na dobroć Boga odpowiedzieli złem, bardziej słuchali szatana niż Boga. Wąż zjawia się w życiu każdego człowieka, zawsze można mu odpowiedzieć: "odejdź, kłamczuchu". Dzieci, czym jest grzech?

Dziecko 4: Nieposłuszeństwem.

Dziecko 3: Zerwaniem przyjaźni z Bogiem.

Nauczyciel: Brawo! Ale czy rzeczywiście Bóg odwrócił się od ludzi?

Dziecko 1: Nie.

Nauczyciel: Oczywiście. Bóg kocha wszystkich ludzi. Miał zamiar ich zbawić, dlatego posłał swego Syna. Posłuchajcie, jak to się stało z przyjściem Syna Bożego na ziemię. Działo się to 2000 lat temu w Nazarecie - w wiosce, w której mieszkało zaledwie kilka rodzin, również Maryja ze swoimi rodzicami. Na czyje przyjście mogła czekać Maryja, podobnie jak my obecnie w Adwencie?

Dziecko 2: Syna Bożego.

Nauczyciel: Maryja wiedziała, podobnie jak inne dziewczęta izraelskie, że któraś z nich może zostać Jego matką. Ale w swej prostocie i pokorze nie pomyślała, że to właśnie ona nią zostanie. Pan Bóg, by powiadomić Ją o tym, posłał Anioła Gabriela. Nie wiemy, co Maryja wtedy robiła: może sprzątała, przygotowywała obiad. Anioł - stanąwszy przed Nią - pozdrowił Ją.

---

Maryja sprząta izdebkę, gotuje obiad, nakrywa do stołu.

Anioł: Nie bój się Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On nazwany Synem Najwyższego.

Maryja: Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?

Anioł: Duch Święty zstąpi na Ciebie.

Nauczyciel: Wiecie zapewne, że w poczęciu dziecka biorą udział matka i ojciec dziecka. Mężem Maryi miał zostać św. Józef. Lecz nie Józef, a sam Bóg jest Ojcem Jezusa. Dlatego anioł powiedział, że będzie nazwany Synem Bożym. Maryja pochyliła głowę i rzekła.

Maryja: Oto ja Służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa.

Narrator: Ogromna radość ogarnęła Maryję, że to właśnie Bóg wybrał Ją na Matkę swego Syna.

Piosenka "Tyś jest błogosławiona, Maryjo..." (Łk 1.42-44)

Narrator: Przed narodzeniem Pana Jezusa wielkim państwem rzymskim rządził cesarz August. Zapragnął on dowiedzieć się, ilu ludzi ma pod swą władzą. W tym celu do wszystkich krajów wysłał dekret, aby jego urzędnicy dokonali spisu ludności. Pewnego dnia posłańcy cesarza zjawili się w Nazarecie.

Posłaniec: Uwaga! Uwaga! Mieszkańcy Nazaretu. Zgodnie z rozporządzeniem cesarza Augusta dotyczącym spisu ludności w całym państwie, uprasza się, aby mieszkańcy Nazaretu przybyli do Betlejem w celu dokonania powyższego spisu.

Narrator: Święta Rodzina po kilku dniach przybyła do Betlejem - myśleli, że znajdą spokojną izdebkę na odpoczynek i nocleg. Niestety, okazało się, że wszystkie mieszkania były zajęte - nikt nie chciał przyjąć ludzi ubogich.

Mieszkaniec I: Idźcie stąd - nie ma wolnych miejsc.

Mieszkaniec II: Że też tacy chodzą po ziemi.

Gospodarz: Słuchajcie! Możecie odpocząć tutaj, w stajence uszykuję wam posłanie z siana.

Maryja i Józef: Dziękujemy za przygarnięcie nas pod dach.

Kolęda: "Dzisiaj w Betlejem..."

Wchodzą Pasterze, pierwszy niesie dzban z mlekiem, drugi masło i ser, trzeci kożuch z baraniej skóry.

Narrator: Pasterze byli pierwszymi, którzy oddali pokłon Panu Jezusowi - byli zdumieni, nie tak wyobrażali sobie miejsce narodzin Syna Bożego. Złożyli trochę mleka, masła, sera i kożuch z baraniej skóry.

Kolęda: "Anioł Pasterzom mówił..."

Nauczyciel: Powiedzcie mi dzieci, czy trzeba być bogatym, aby ofiarować coś innym.

Dziecko 2: Nie!

Nauczyciel: Pasterze byli ubodzy, ale przynieśli dary dla Dzieciątka.

Dziecko 4: My też powinniśmy mieć dobre serce.

Nauczyciel: Tak i co jeszcze?

Dziecko1: Oczy szeroko otwarte, aby dostrzegały, kto jest w potrzebie.

Nauczyciel: Na pewno dzieci, chciałybyście również złożyć podarunek Panu Jezusowi.

Dziecko 2: Tak! Chcemy Mu ofiarować nasze serca!

Dzieci składają serca przy żłóbku.

Piosenka: "Srebra i złota mi brak..."

Nauczyciel: Takich ubogich dzieci jak Dzieciątko Jezus jest obecnie na świecie więcej niż bogatych. Te dzieci, podobne do Jezusa w ubóstwie, są mu szczególnie drogie. Ale Pan Jezus kocha także dzieci bogate - szczególnie - jeśli się nie chwalą, nie wywyższają nad innych, dzielą się z innymi.

Na zakończenie można podarować przygotowane podarki, np.: dzieciom z Domu Dziecka.

Kolęda: "Cicha noc..."

---

Ewa Łupkowska - katechetka z gimnazjum w Bydgoszczy.

opr. ab/ab