Dziękczynienie za krew

ks. Edward Staniek Człowiek arcydziełem Boga ISBN: 978-83-61533-24-5 wyd.: Wydawnictwo PETRUS 2008

Spis wybranych fragmentów Tajemnica zdrowia Dziękczynienie za oczy Dziękczynienie za kręgosłup Dziękczynienie za krew Dziękczynienie za odporność naszego organizmu Dar uczuć Świadomość i podświadomość

XV. Dziękczynienie za krew

Kończy się tydzień modlitw o jedność chrześcijan. Święty Paweł przypomina Koryntianom, a po wiekach i nam, by nie było wśród nas rozłamów; miłość bowiem, która jest prawem życia Ewangelią, zna rywalizację jako motor rozwoju, wszelkie zaś kłótnie, spory i walki traktuje jako zagrożenie prawdziwego życia.

Harmonia i współpraca są prawem życia. Ich brak niszczy życie. Nic więc dziwnego, że troska o ową harmonię i o jedność od początku należała do podstawowych zadań tego, kto przyjmując chrzest święty, wchodził do środowiska Bożego, jakim jest Kościół.

Znakiem tej jedności był jeden ołtarz, jeden chleb i jeden kielich, wokół którego gromadzili się i przez wieki się gromadzą chrześcijanie na Eucharystii.

Chleb powstaje z tysięcy ziaren zboża, łącząc je w jedno. Wino powstaje z tysięcy gron winnej latorośli. Ta symbolika była znana chrześcijanom od I wieku. Udział w tym jednym chlebie i w jednym kielichu był zewnętrznym znakiem jedności ducha przystępujących do Komunii Świętej.

Pragnę dziś zatrzymać się przy kielichu stojącym na ołtarzu. Zostanie on w czasie naszej liturgii wypełniony winem. A na słowa Chrystusa, wypowiedziane przez usta kapłana, to wino stanie się Jego Krwią. To jest misterium — wielka tajemnica, w której uczestniczymy. Jezus wypowiada nad kielichem słowa: - Bierzcie i pijcie, to jest bowiem kielich Krwi Mojej Nowego Przymierza, która za was i za wielu będzie wylana. — Słowa te pochodzą z Wieczernika. Zostały wypowiedziane przed męką Jezusa, a do tych słów On sam dodał polecenie: To czyńcie na moją pamiątkę.

- Pijcie. Kielich Krwi Mojej. - Słowa te są szokujące dla każdego, kogo nie zasypała piaskiem rutyna.

Chrystus poi nas swoją Krwią. Wcześniej powiedział: Kto spożywa Ciało Moje i pije Krew Moją, ma życie, a ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.

Co to jest Krew? Biblia odpowiada: - Krew to życie. — Z tego twierdzenia Mojżesz w swoim prawie wyciągnął dwa ważne wnioski. — Nie wolno przelać krwi niewinnej. Nie wolno splamić swoich rąk cudzą krwią. Tylko Bóg jest Panem życia. — I drugi wniosek. — Nie wolno spożywać krwi. Ona nie może być ani pokarmem, ani napojem. — Tym razem chodziło o krew zwierząt. Ona miała być wylana dla Boga. W ofiarach krwawych często w czasie uczt spożywano mięso zwierząt ofiarnych, ale ich krew była wylewana wprost na ołtarz. Była oddana Bogu. Trzeba pamiętać o tym kontekście, by wejść w tajemnicę tego, co dokonuje się na naszym ołtarzu.

Chrystus objawił nam, że nadal obowiązuje zakaz przelewania krwi niewinnej. Jest natomiast możliwe oddanie własnego życia, przelanie własnej krwi za wierność Bogu czy też dla ocalenia drugiego człowieka. Taki akt należy do największych, na jakie może zdobyć się człowiek. Oto heroizm ofiary!

Jezus, wiedząc o skandalu, jakim dla Żydów było podanie krwi jako napoju, zdecydował się to uczynić w formie misterium. Jego Krew ma smak, zapach i wygląd wina. Uczynił to w tym celu, by uświadomić swoim uczniom, że pragnie ich napełnić swoim Boskim życiem.

Dziś łatwiej to rozumiemy, mając na uwadze transfuzję krwi. Ten, kto ją ofiaruje, daje swoje życie temu, kto umiera z powodu braku zdrowej krwi.

Kiedy Jezus chodził po świecie, transfuzji nie znano. On zaś chciał, by spotkanie z Nim miało miejsce w atmosferze uczty i radości. Podał więc własną Krew pod postacią wina. Jeśli tę Krew spożywamy, w nasz krwioobieg dostaje się Jego Krew. Tak w krwioobieg ciała, jak i ducha. Tworzymy bowiem tajemniczą całość.

Człowiek duchowy, o ile jego duch jest rozwinięty, posiada podobne mechanizmy życia jak i jego ciało. Istnieje analogia między krwioobiegiem ciała, a krwioobiegiem ducha.

Współczesna medycyna i biologia odkrywają wciąż przed nami nowe tajemnice krwi; tego środowiska życia, które jest wewnątrz naszego organizmu.

Dziś pragniemy podziękować Bogu za naszą zdrową krew, w której osoczu jest transportowany pokarm i woda do wszystkich żywych komórek naszego organizmu.

Dziękujemy za białe ciałka krwi, które tworzą układ odpornościowy. Są bowiem natychmiast tam, gdzie w organizmie pojawiają się bakterie lub wirusy. Dziękujemy Bogu za to, że kilka litrów naszej krwi jest w nieustannym ruchu. Czerwone ciałko krwi potrafi z tlenem dotrzeć z serca do naszej stopy w ciągu niespełna dwudziestu sekund. Dziękujemy Bogu za te tajemnicze urządzenia, które czuwają nad nieustanną wymianą zmęczonych ciałek krwi i nad ich równowagą w naszym organizmie.

Ileż dziś można wyczytać z jednej kropli krwi!? Ile danych o naszym organizmie. Ileż w niej zakodowanych wiadomości, które wciąż czekają na odczytanie. Zaiste krew to życiodajny płyn.

Wracam do dziękczynienia za Krew Chrystusa, która jest naszym pokarmem i napojem. Z praktycznego punktu widzenia Kościół zachodni wycofał się z podawania Komunii Świętej pod postacią wina. Łatwiej bowiem podać ją pod postacią chleba. Kielich zostaje dla niewielkiej grupy i dla szczególnych okazji, aby podkreślić wielkość uroczystości. Na przykład w chwili udzielania lub przyjmowania sakramentu małżeństwa. Jednak ten praktyczny wzgląd nie ma wpływu na bogactwo ducha. Tak pod postacią chleba, jak i wina jest cały Zmartwychwstały Chrystus. Niczego więc nie tracimy.

Krew Jezusa Zmartwychwstałego karmi nasze ciało i naszego ducha w każdej Komunii świętej. Dla chrześcijan katolików i prawosławnych Komunia jest znakiem szczególnego pokrewieństwa z Chrystusem i z braćmi. Dla jego przeżywania zabiegamy o spotkanie przy jednym kielichu.

Trzeba śpiewać Bogu pieśń dziękczynną za naszą zdrową krew. Trzeba przy ołtarzu dziękować za Krew Chrystusa, która jest Jego i naszym życiem. Niech ta duchowa transfuzja będzie dla nas źródłem mocy, potrzebnej do dawania świadectwa istnienia życia wiecznego i oczekiwania na nasze chwalebne zmartwychwstanie. Amen.

opr. aw/aw