Fragmenty książki będącej zbiorem historii ludzi, którzy uwierzyli w zmartwychwstanie Jezusa, choć często wcześniej nawet Go nie znali (Krótki przewodnik po sposobie cytowania Biblii)
Biblia nie jest jedną obszerną księgą, lecz zbiorem siedemdziesięciu dwóch ksiąg, pierwotnie napisanych przez wielu autorów w różnych językach, które powstawały na przestrzeni około tysiąca lat. Cytaty podawane są w następujący, ujednolicony sposób: najpierw zapisuje się skrót nazwy księgi, następnie numer rozdziału oraz numery wersetów. A zatem odsyłacz: Mt 28, 1-10 odnosi się do Ewangelii według św. Mateusza, do rozdziału dwudziestego ósmego i wersetów od pierwszego do dziesiątego.
Gdy podaje się kilka odnośników do tej samej księgi, wówczas opuszcza się powtórzenia skrótów nazwy tej księgi, a wskazania na poszczególne fragmenty oddziela się średnikiem. Na przykład zapis: Łk 16, 19-31; 19, 1-10 odsyła nas do Ewangelii według św. Łukasza, do rozdziału szesnastego, a w nim do wersetów od dziewiętnastego do trzydziestego pierwszego, oraz do rozdziału dziewiętnastego tejże samej Ewangelii, do wersetów od pierwszego do dziesiątego. Jeśli mamy do czynienia z kilkoma odnośnikami do tego samego rozdziału, wówczas oddziela się je kropką. Na przykład zapis: Łk 24, 25. 44-47 oznacza, że mamy do czynienia z fragmentem Ewangelii Łukasza, z dwudziestego czwartego rozdziału, wersety dwudziesty piąty oraz od czterdziestego czwartego do czterdziestego siódmego. Jeśli w końcu odwołujemy się do kilku rozdziałów tej samej księgi, wówczas numery oddziela się pauzą: Łk 3 — 5 oznacza, że chodzi nam o rozdziały trzeci, czwarty i piąty Ewangelii według św. Łukasza.
Istnieje kilka przekładów Pisma Świętego na język polski: uznawany za klasyczny tekst w tłumaczeniu ks. Jakuba Wujka SJ, wielokrotnie poprawiany i uwspółcześniany na przestrzeni kilku stuleci, dalej znana wszystkim i najpopularniejsza Biblia Tysiąclecia (w pięciu wydaniach, których teksty także różnią się między sobą), Biblia Warszawska, wydana przez Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne, mamy także Biblię Warszawsko-Praską w przekładzie biskupa Kazimierza Romaniuka oraz najnowszy przekład Starego i Nowego Testamentu, wydany przed paru laty z inicjatywy Towarzystwa Świętego Pawła (paulistów). W niniejszej książce korzystamy z tego ostatniego wydania.
opr. aw/aw