Niebo Europy otwarte dla Boga

W obecnym roku, w którym obchodzimy 40. rocznicę wyboru Jana Pawła II oraz 40. rocznicę rozpoczęcia jego pontyfikatu, Dzień Papieski odbywał się pod hasłem „Promieniowanie ojcostwa”. Te słowa możemy odnieść do naszego indywidualnego życia duchowego, ale również do szerokiej przestrzeni, sięgającej Europy, a nawet całego globu.

Właśnie w sześciu miastach Polski trwa II Międzynarodowy Kongres Ruchu „Europa Christi”, pod hasłem: „Wizja Europy w ujęciu św. Jana Pawła II”. Jednym z postulatów organizatorów kongresu jest włączenie św. Jana Pawła II do grona świętych patronów Europy. Ks. Ireneusz Skubiś — moderator Ruchu „Europa Christi” — proponuje, aby Papieża Polaka uznać nie tylko za patrona Europy, ale przede wszystkim za ojca Europy. To on powiedział, że „nie będzie jedności Europy, dopóki nie będzie ona wspólnotą ducha”. Uważał, że niebo Europy musi pozostać otwarte na Boga, bo tylko taka Europa ma sens i szansę przetrwania, jej korzeniem jest bowiem Chrystus — albo Europa będzie chrześcijańska, albo jej w ogóle nie będzie.

Przypomnijmy, co na temat Europy mówił Papież Polak na progu swojego pontyfikatu. Europa składała się wtedy z dwóch przeciwstawnych bloków, rozdzielonych żelazną kurtyną. 3 czerwca 1979 r. z Gniezna skierował on do narodów Europy pamiętne słowa: „ Czyż Chrystus tego nie chce, czy Duch Święty tego nie rozrządza, ażeby ten papież Polak, papież Słowianin właśnie teraz odsłonił duchową jedność chrześcijańskiej Europy, na którą składają się dwie wielkie tradycje: Zachodu i Wschodu?...”. Wysiłki Jana Pawła II na rzecz budowania jedności Europy wykraczały poza przestrzeń Kościoła i docierały do instytucji politycznych. W Parlamencie Europejskim w 1988 r. ukazał perspektywę rozszerzenia wspólnoty europejskiej na Wschód. Papieżowi z Polski bardzo zależało na tym, aby zjednoczona Europa oddychała dwoma płucami. Zdecydowany przełom w tych staraniach nastąpił w 1991 r., gdy w Częstochowie na VI Światowym Dniu Młodzieży w spotkaniu z Janem Pawłem II wraz z milionową rzeszą młodych oblegających Jasną Górę zgromadziło się ponad 100 tys. dziewcząt i chłopców z terenu byłego ZSRR.

Papież Polak wytrwale dążył do budowania Europy ducha. W 1982 r. w słynnym „Akcie Europejskim” z Santiago de Compostela powiedział, że „historia kształtowania się narodów europejskich rozwija się równolegle z ich ewangelizacją, do tego stopnia, że granice Europy pokrywają się z zasięgiem przenikania Ewangelii”. Pod koniec swojego pontyfikatu, w 2003 r., Jan Paweł II zauważył niepokojące procesy dechrystianizacji. W adhortacji apostolskiej „Ecclesia in Europa” napisał: „W różnych częściach Europy potrzeba nowego głoszenia Ewangelii: wzrasta liczba ludzi nieochrzczonych, zarówno w związku ze znaczącą obecnością imigrantów należących do innych religii, jak i dlatego, że również dzieci z rodzin o tradycji chrześcijańskiej nie zostały ochrzczone — czy to na skutek panowania komunizmu, czy ze względu na szerzącą się obojętność religijną”. Dlatego Jan Paweł II uważał, że Europa potrzebuje Polski, że Kościół w Europie potrzebuje świadectwa wiary Polaków. Niech tym świadectwem będzie działalność Ruchu „Europa Christi”, który wzywa, aby chrześcijanie Europy policzyli się i razem ocalili chrześcijańską tożsamość Starego Kontynentu. A przede wszystkim nie lękali się i szeroko otwarli drzwi Chrystusowi.

Lidia Dudkiewicz, Redaktor Naczelna „Niedzieli”

opr. mg/mg