Tajemnica Pięćdziesiątnicy

W dniu Pięćdziesiątnicy Apostołowie razem z Maryją zgromadzili się w Wieczerniku, by - zgodnie z żydowskim zwyczajem - uczcić święto Zbiorów, przypadające 50 dni po święcie Paschy. Nagle usłyszeli szum z nieba, a cały dom został wypełniony przez coś w rodzaju wichru. Zobaczyli też ogień - symbol obecności i potęgi Boga - którego języki rozdzieliły się i nad każdym z uczniów zatrzymał się jeden. Wszyscy poczuli w sobie szczególną moc i ogromną potrzebę przepowiadania Ewangelii innym ludziom. Zrozumieli, że w tej właśnie chwili spełniła się obietnica Mistrza o "innym Pocieszycielu". Zostali napełnieni Duchem Świętym.

Od tamtego dnia Duch Święty mieszka w Kościele i troszczy się o niego, hojnie udzielając swoich darów. Odtąd każdy człowiek, przyjmując chrzest i inne sakramenty, zostaje napełniony Duchem Świętym i przez Niego obdarowany. Staje się członkiem Kościoła - dzięki otrzymanym darom - wyjątkowym, niezastąpionym w swojej funkcji, ubogacającym wspólnotę. "Wszyscyśmy w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało (...) Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem" (1 Kor 12,13).

Dla dobra Kościoła

Dzięki Duchowi Świętemu jesteśmy Kościołem. Wspólnotą wspieraną i kierowaną przez Niego, niezależnie od tego, czy to czujemy czy nie. Dzieje się tak za sprawą darów udzielanych przez Trzecią Osobę Boską poszczególnym członkom Ludu Bożego dla dobra całej wspólnoty. Teologowie dary te nazywają charyzmatami. Czasami są to wyjątkowe zdolności, a innym razem niepozorne, zwyczajne posługi. Wszystkie są jednakowo ważne, ponieważ w każdym z nich objawia się łaska Boża, potrzebna do wypełnienia określonych zadań we wspólnocie. Ukierunkowują one działania obdarowanych nimi i nadają im służebny charakter. Celem wszystkich darów charyzmatycznych jest dobro Kościoła jako całości. Dlatego nie ma wśród nich bardziej czy mniej ważnych i potrzebnych; wszystkie są jednakowo istotne, mimo wielkiej różnorodności. W zrozumieniu tej prawdy pomaga użyty przez św. Pawła obraz Kościoła jako ciała. Jak w ciele wszystkie członki przyczyniają się - każdy we właściwy sobie sposób - do prawidłowego funkcjonowania i budowania całego organizmu, tak w Kościele wszyscy jego członkowie - każdy zgodnie z udzielonym mu przez Ducha Świętego darem - służą dobru całej wspólnoty.

Różne są dary

Różnorodność charyzmatów występujących w Kościele wynika z wielości funkcji i posług jego członków. Duch Święty jest niewyczerpanym źródłem wielorakiego bogactwa darów, które są oparciem i pomocą dla sprawowania urzędów we wspólnocie, ale także dla życia w wierze, miłości i braterskiej współpracy między wierzącymi. Ze sprawowaniem urzędów kościelnych związane są, na przykład, charyzmat nieomylności papieża, charyzmat prawdy w nauczaniu biskupów, czy kaznodziejskie charyzmaty kapłanów. Inne dary Ducha - jak charyzmaty małżonków, dziewictwa, celibatu, życia zakonnego, ewangelizacji czy misji - związane są z życiowym powołaniem chrześcijan. Spotykamy również charyzmaty nadzwyczajne, jak dar języków, proroctwa, uzdrawiania. Inne mogą być tak zwyczajne, że czasami trudno dostrzec w nich szczególne dary Ducha, np. charyzmaty: służenia bliźnim, nauczania, głoszenia Słowa Bożego, wychowywania w wierze, kierowania wspólnotą, pocieszania, udzielania rad, służenia chorym czy ubogim, okazywania miłosierdzia potrzebującym, godzenia zwaśnionych. Lista darów Ducha nie jest zamknięta. Są one udzielane Kościołowi odpowiednio do jego potrzeb w każdym okresie jego historii. Kiedy w Kościele pojawiają się nowe problemy i potrzeby, Duch Święty udziela też nowych darów.

Siedem znaczy pełnia

Około II wieku w Kościele upowszechniła się nauka o siedmiu darach Ducha Świętego. Przychodząc do człowieka, Duch Święty napełnia go, wręcz przepełnia swoją mocą, obdarowuje w sposób nieograniczony. Liczba siedem w języku biblijnym oznacza pełnię - siedem darów zatem wyraża w sposób symboliczny pełnię darów Ducha. Siedem darów Ducha Świętego to "nadprzyrodzone dyspozycje, uzdalniające człowieka do doskonałego podążania za natchnieniami Ducha i do wypełniania Jego wymagań". Dar mądrości pozwala poznać, przyjąć i umiłować Bożą Prawdę. Dar rozumu pomaga zrozumieć prawdy wiary. Dar umiejętności pomaga w stworzonym świecie dostrzec dzieło Boże, Jego mądrość i potęgę oraz zrozumieć, że rzeczy stworzone nie są w stanie zaspokoić najgłębszej tęsknoty człowieka - za swoim Stwórcą. Dar rady w trudnych chwilach pomaga człowiekowi dokonywać wyborów zgodnych z Bożą wolą. Dar męstwa daje siłę do przezwyciężania pokus oraz trwania w wierze i stawania w obronie Kościoła w czasach prześladowań. Dar pobożności ułatwia modlitwę i zachowywanie wierności Panu Bogu w każdych okolicznościach życiowych. Dar bojaźni Bożej rodzi w człowieku, wynikający z miłości do Boga, lęk wobec Jego świętości i majestatu, skłaniający do respektowania Jego woli i wystrzegania się zła.

* * *

Duch Święty udziela swoich darów komu chce, kiedy chce i jak chce. Na dar nie można zasłużyć. Jest on - jak sama nazwa wskazuje - darmowy. Z miłości udzielony, powinien też w duchu miłości być wykorzystywany. Tylko wtedy obdarowany charyzmatem chrześcijanin będzie nim naprawdę dobrze służyć wspólnocie.

opr. mg/mg